Anco
За солун ДА, ЗА срем НЕ
- Член од
- 1 ноември 2011
- Мислења
- 8.603
- Поени од реакции
- 15.403
на форумов има доста теми отворени за градот Скопје,има и тема за земјотреси,но во оваа тема
сакам како главна содржина да и биде од наведениот наслов„преживеаните и очевидците раскажуваат“ за земјотресот Скопје“63 год.
кое и го нема и што недостасува во другите теми.Секако за тоа може да раскажуваат постарите скопјани и гостите кои се затекнале тогаш во тоа време во градот.Јас за тој настан ќе раскажам од
еден детски аспект како го доживеав страшниот земјотрес за многу мој сограѓани и кобен.Ќе изнесам и некој општи податоци за земјотресот,спасување на затрупаните,евакуација на децата,прва помош на ранетите,за загинатите,штетите од земјотресот,расчистување на урнатините,снабдување на градот,
животот во градот и шаторските населби,борба против епидемии,обнова и изградба на Скопје.Секако ова ќе го надополнувам и со податоци од некои книги, а кои сега и ги нема,но интересни за пошироката јавност и помладава генерација која и не го памети мое-наше старо убаво предземјотресно Скопје.
Скопје 26 јули 1963 година во 5часот,17минути и 15 секунди
Беше петок,сончев ден,без ниедно облаче на небото.Но,одненадеш од земјината утроба се чу морничав татнеж кој траеше десетина секунди и кој беше катастрофален за градот.Огромните новоградби и масивните повеќекатници како кули од картон се распаѓаа,затрупувајќи илјадници деца,жени,старци и трудбеници кои се затекнаа во постела во утринскиот сон.Наеднаш потоа втор,па трет удар.Градот беше обвиен во густа магла,од правта на урнатините.Неколку минути потоа кога правта се слегна,се виде вистинската катастрофа. Настана ужас. Од сите страни се слушаа викотници,писоци на затрупаните и лелеци за своите блиски. Од силниот подземен татнеж и од тресењето и кршењето на зградите граѓаните рипнаа од своите постели и во долна облека или полуголи бидеиќи времето беше топло, бегаа надвор од зградите и барајќи спас по паркови и широки улици. Немаа време ништо да земат или да се облечат и покријат. Многу родители само ги грабнава своите деца и така необлечени излегоа надвор.
Многу семејства не можеа да излезат од своите домови,било затоа што вратите не им се отвараа,или затоа што скалите им беа урнати,или излезот им беше затрупан. Некои од нив рипаа од прозорците, некои и од поголеми височини и се повредија,а некои загинаа во подоцнежните земјотреси и рушења.
Хотел „Македонија“ - во центарот на градот ( на плоштадот )
...За паркетарот од хотелот „Македонија“ појавата на глувци околу 4,30 часот било само разбудување од сон. Но, цела сурија глувци во паничен бег ја напуштале зградата. Паркетарот не бил ни суверен,
ни набожен, но излегол надвор од „ С* клет“. Потоа веднаш бил сведок на катастрофата.
...За време на земјотресот во хотелот „Македонија“ се наоѓале околу 200 гости. На 25 јули во Скопје допатуваа 152 странски државјани,од кои 50 беа сместени во хотелот „Македонија“. Од овој хотел екипите спасија само 42 лица.Меѓу нив имаше и странски државјани. Но многу и загинаа.
...„Пред хотелот „Македонија“ се наоѓаа двајца воени лекари чија задача беше да дежураат и да
укажат прва помош на евентуално извадените живи, а распаднатите трупови да ги полеат со хлор,
и да го дезинфицираат местото од каде што е изваден трупот. Војниците од скопските касарни со заштитни гас-маски и ракавици ги расчистуваа урнатините и се пробиваа кон собите на хотелот. Но собите ги најдоа празни. По се изгледа дека гостите ги напуштиле собите и се стрчале да излезат. Меѓутоа, во ходниците биле затрупани и таму загинале најголем број. Тие што пропаднале во барот, кој беше сместен во подрумот, останале живи и беа спасени. Неколку дена траеше спасувањето на
овие преживеани од страна на рударите од Костолац и екипа од Планинарскиот сојуз на Србија.“
еве едно кажување на очевидците;
...“Војниците кои расчистувале од хотелот „Македонија“ чуле повик за помош на француски јазик.
Меѓу две бетонски плочи, две францускињи.Едната жива бара помош, другата мртва.Еден водник и даде вода и ја тешеше.Водникот не се иставаше од неа,додека другите војници итно работеа да ја ослободат од бетонската прегратка. На францускињата најтешко и било што го чуствувала ледениот стисок на својата мртва пријателка која умирајќи ја фатила нејзината рака и така се вкочанила.
И дадоа инекција за да издржи.Војниците ја тешеа. Но смрта беше појака. По 11 часови страшна
агонија непознатата Французкиња умре.Војниците се сторија,но успеава да ја откопаат мртва,и тоа другиот ден заедно со својата пријателка.“
сакам како главна содржина да и биде од наведениот наслов„преживеаните и очевидците раскажуваат“ за земјотресот Скопје“63 год.
кое и го нема и што недостасува во другите теми.Секако за тоа може да раскажуваат постарите скопјани и гостите кои се затекнале тогаш во тоа време во градот.Јас за тој настан ќе раскажам од
еден детски аспект како го доживеав страшниот земјотрес за многу мој сограѓани и кобен.Ќе изнесам и некој општи податоци за земјотресот,спасување на затрупаните,евакуација на децата,прва помош на ранетите,за загинатите,штетите од земјотресот,расчистување на урнатините,снабдување на градот,
животот во градот и шаторските населби,борба против епидемии,обнова и изградба на Скопје.Секако ова ќе го надополнувам и со податоци од некои книги, а кои сега и ги нема,но интересни за пошироката јавност и помладава генерација која и не го памети мое-наше старо убаво предземјотресно Скопје.
Скопје 26 јули 1963 година во 5часот,17минути и 15 секунди
Беше петок,сончев ден,без ниедно облаче на небото.Но,одненадеш од земјината утроба се чу морничав татнеж кој траеше десетина секунди и кој беше катастрофален за градот.Огромните новоградби и масивните повеќекатници како кули од картон се распаѓаа,затрупувајќи илјадници деца,жени,старци и трудбеници кои се затекнаа во постела во утринскиот сон.Наеднаш потоа втор,па трет удар.Градот беше обвиен во густа магла,од правта на урнатините.Неколку минути потоа кога правта се слегна,се виде вистинската катастрофа. Настана ужас. Од сите страни се слушаа викотници,писоци на затрупаните и лелеци за своите блиски. Од силниот подземен татнеж и од тресењето и кршењето на зградите граѓаните рипнаа од своите постели и во долна облека или полуголи бидеиќи времето беше топло, бегаа надвор од зградите и барајќи спас по паркови и широки улици. Немаа време ништо да земат или да се облечат и покријат. Многу родители само ги грабнава своите деца и така необлечени излегоа надвор.
Многу семејства не можеа да излезат од своите домови,било затоа што вратите не им се отвараа,или затоа што скалите им беа урнати,или излезот им беше затрупан. Некои од нив рипаа од прозорците, некои и од поголеми височини и се повредија,а некои загинаа во подоцнежните земјотреси и рушења.
Хотел „Македонија“ - во центарот на градот ( на плоштадот )
...За паркетарот од хотелот „Македонија“ појавата на глувци околу 4,30 часот било само разбудување од сон. Но, цела сурија глувци во паничен бег ја напуштале зградата. Паркетарот не бил ни суверен,
ни набожен, но излегол надвор од „ С* клет“. Потоа веднаш бил сведок на катастрофата.
...За време на земјотресот во хотелот „Македонија“ се наоѓале околу 200 гости. На 25 јули во Скопје допатуваа 152 странски државјани,од кои 50 беа сместени во хотелот „Македонија“. Од овој хотел екипите спасија само 42 лица.Меѓу нив имаше и странски државјани. Но многу и загинаа.
...„Пред хотелот „Македонија“ се наоѓаа двајца воени лекари чија задача беше да дежураат и да
укажат прва помош на евентуално извадените живи, а распаднатите трупови да ги полеат со хлор,
и да го дезинфицираат местото од каде што е изваден трупот. Војниците од скопските касарни со заштитни гас-маски и ракавици ги расчистуваа урнатините и се пробиваа кон собите на хотелот. Но собите ги најдоа празни. По се изгледа дека гостите ги напуштиле собите и се стрчале да излезат. Меѓутоа, во ходниците биле затрупани и таму загинале најголем број. Тие што пропаднале во барот, кој беше сместен во подрумот, останале живи и беа спасени. Неколку дена траеше спасувањето на
овие преживеани од страна на рударите од Костолац и екипа од Планинарскиот сојуз на Србија.“
еве едно кажување на очевидците;
...“Војниците кои расчистувале од хотелот „Македонија“ чуле повик за помош на француски јазик.
Меѓу две бетонски плочи, две францускињи.Едната жива бара помош, другата мртва.Еден водник и даде вода и ја тешеше.Водникот не се иставаше од неа,додека другите војници итно работеа да ја ослободат од бетонската прегратка. На францускињата најтешко и било што го чуствувала ледениот стисок на својата мртва пријателка која умирајќи ја фатила нејзината рака и така се вкочанила.
И дадоа инекција за да издржи.Војниците ја тешеа. Но смрта беше појака. По 11 часови страшна
агонија непознатата Французкиња умре.Војниците се сторија,но успеава да ја откопаат мртва,и тоа другиот ден заедно со својата пријателка.“
