Вардар и Јужна ги земав само како пример. И на Јужна има навивачи, тие што се доле.
Зборот ми беше, според мене, за да бидеш навивач треба да си организиран во некоја група. Јас одам на Вардар често, не ми е сеедно дали ќе победи или загуби (значи не одам само за да тепам време), ама не сум член ниту на Лојал фанс ни на Комити или Стара Гарда, па затоа не може да се наречам навивач.
Како и да е, очигледно е дека не постои некоја дефиниција што ќе ги разграничи поимите навивач и симпатизер.
Можеби треба да има поим „страстен навивач“ и „обичен навивач“
Има разлика во болдираното...голема и тоа...страсен навивач или УЛТРАС,обичен навивач-семкар...
Ке поставам еден тескт од блог,интересен и поучен е доста,мислам дека ке им годи на сите да го прочитаат што не можат да разграничат што се-дали вистински навивач или симпатизер.
Еве прво за тие што мислат дали се вистински навивачи а уствари се едно друго...
Интернет навивачи
Интернет навивачи или кога компјутерите ќе ја заменат трибината. Проблем што се јавува не само во македонскиот интернет простор туку и на сите останати навивачки форуми.
Може ли да се дефинира интернет навивачот? Многу тешко. Но затоа може да се издвојат некои карактеристики кои не треба да ги красат оние што самите се нарекуваат фанови.
Прво и основно, воопшто не го разбираат значењето на интернетот како медиум кој може да им послужи како место каде ќе ја презентираат својата работа, ќе се споредат со другите, ќе го кажат своето мислење, ќе изнесат аргументи, некогаш ќе влезат во расправија. Напротив тие го користат интернетот како примарен медиум преку кој ќе ги одвиваат сите свои активности често без никакво присуство на самиот стадион. Мислат дека тоа што го пишуваат е исто како реално да се случило. Навивачкиот живот е повеќе од седење пред компјутер и посетување на веб страни. Тоа не те прави навивач. Ултрас, уште помалку.
Љубовта кон клубот е она што те води. Како ли може да се навива за неколку клубови истовремено? Можеби да симпатизираш да, но сакаш само еден. Добро, претежно се тие деца кои немаат повеќе од 17-18 години, но тие се оние кои треба некогаш да бидат на првите редови на трибината. Како ли да се објасни тоа што избираат гледање на фудбал на ТВ пред одење на стадиони? Или, зошто не беше на натпревар? „Не ме пуштаа од дома“, „Ладно беше“ бла бла бла. Па едно од најважните навивачки правила е секогаш со својот клуб без разлика на приликите. Треба да живееш за денот на натпреварот.
Навивач не те прави ниту тоа ако правиш некоја акција само за да ја презентираш на интернет. Кореографиите, знамињата, транспарентите се прават заради клубот и да се мотивираат играчите, да се направи подобра атмосфера. Мене апсолутно ништо нема да ми значи некоја порака ако никој не ја видел на стадион. Одличен пример беше пораката „RIP Gabriele“ на еден странски форум која никогаш не беше извадена на стадион од страна на една странска минорна група која себе се нарекува ултра. Или има многумина кои пишуваат „ACAB“, а не ни знаат каква е вистинската полициска репресија.
Интернетот не може да те научи како да направиш транспарент или кореографија. Се зависи од твојата креативност. Не треба да бараш совет од друга група што да направиш. Преземи го ризикот врз себе. Не може друг да ти каже напушти ја твојата група или формирај нова. Не може да ти каже ни како да формираш нова група. Се е до твојата способност, имагинација и замисла. Ако немаш идеја воопшто не почнувај со нејзина реализација.
Биди пријател со сите на интернет. Непријателството остави го за на трибина. Пред компјутер можеш да бидеш што сакаш. На трибина се гледа твоето вистинско лице. Две-три реченици на форум не значат ништо. Две-три пораки или транспаренти на стадион се стварно нешто значајно. Покажување на твоето лица на интернет е ништо. Покажување на твоето право лице на трибина е нешто. Ако сакаш да изиграваш фраер на интернет оди на страници од типот на пријатели.ком или хи5. Мене не ми е важно ни кој си ни како изгледаш. Но важно ми е дали одиш на натпревари и навиваш од срце за твојата екипа. Ме интересира што си направил и дали тоа си го направил од срце. Или...
Навивањето се учи на трибина. Пракса се добива на трибина. Уживањето е на трибина. На интернет можеш да видиш како тоа го прават другите и ти самиот да се подобриш. Не чекај да прочиташ негде што е правилно што не. Самиот одлучи и преземи акција. Биди независен. Биди оригинален. Мрш на трибина
Што е Ultras-Навивач ??
Ова е еден од најдобрите текстови кои сум го сретнал на интернет и едноставно не можев да му оддолеам да не го преведам на македонски и да ви го понудам тука. Ова е лектира за сите ултраси.
Ultras нема име за обичниот свет, само добрите пријатели го познаваат. Ultras нема лице, капата му ја покрива главата, а шалот устата. Ultras не се облекува како останатите, не ја прати модата, не ги сака новитетите. Кога ќе слезе од воз, шета по улиците и иако нема обележја на својата група тој е препознатлив. Ultras напаѓа ако е нападнат, помага ако е тоа потребно, не престанува да биди ultras кога ќе го извади шалот и ќе се врати дома, него се бори 7 дена неделно. Искусниот ultras им дава пример на помладите, а младите имаат респект спрема постарите. Младиот ultras е горд кога стои до поискусен, учи од критиките на постарите и поцрвенува кога овај ќе му подаде рака. Кога обичните луѓе гледаат ultras, тие не го разбираат, а тој не сака да биде разбирлив, не сака да ги објаснува своите идеали. Секој ultras е различен: постојат оние кои ги носат обележјата на групата или екипата и оние кои никогаш немале такво нешто, постојат оние кои одат само со својата група и оние кои се индивидуалци и кои се сами своја група.
Ultras-ите се различни, но ги спојува љубовта кон својот клуб, упорноста и останувањето 90 минути на нозе на дожд и ладно, ги спојува топлината која ги грее кога пеат во еден глас, дури спијат во полупијана состојба во возот враќајќи се од гостување, ги спојува кортеото низ центарот на градот во кој се гостува, ги спојува еден сендвич кој ќе го поделат помеѓу три-четворица после многу саати глад, ги спојува една поделена цигара, ги спојува еден поглед, еден идеал, еден единствен менталитет. Сите ствари кои нас меѓусебно не спојуваат, во исто време не одвојуваат од останатиот свет: од загрижените родители, од вчудовидените роднини, од уплашените колеги и нетолерантните професори или шефови. Ultras е изненадување кое ти ја краде насмевката кога ќе сфатиш дека си се извлекол за влакно. Ultras е рака која те повлекува во возот кој штотуку тргнува. Ultras не е вандализам или насилство без причина, тој е упорна одбрана еден начин на живот, кој падна во криза заради социјалните проблеми, заради глупавата телевизија, заради дискотеката која привлекува се повеќе млади но најмногу заради неоправданата репресија.
Да се биди ultras е се ова но и многу повеќе, емоција и страст кои не можат да се објаснат со зборови на луѓето кои не сакаат да ги сфатат, и кои побрзо би ја свртеле главата и би продолжиле да живеат зад едно стакло, луѓе кои никогаш немале храброст да го скршат тоа стакло и да влезат во нашиот свет:тмурен и ладен.