од мала се плашам и секогаш спијам со светната струја..така ми е останато, бидејќи татко ми постојано ме плашеше и сето тоа на крај резултира со страв:icon_neut
Се плашам од вообичаената причина што и сите се палшат.
Неможеш да видиш ништо!
Незнаеш кој е позади тебе, кој е пред тебе, има ли некој, што ќе ти направи, ќе се удриш ли у некоја маса, ќе паднеш ли, може и нога рака да скршиш!
Ете затоа..
Хмм.. па да речиме дек не ми е страв , туку чуство на незнаење и неориентација во простор, ако сум надвор негде, а ко ќе сум дома, најубо ми е да си згаснам светло да си седнам негдека во собава и да се џарам во темница. Моџда сум чудак, али во темницана понекоаш си создавам некој светој .. си мисљам кузнајт кај сум.. .. Или можда само пубертетов в гла ме имат мавнато:uvo:
Не се плашам...зошто би се плашела? Дома воопшто не е страшно во темница да седиш јас секогаш кога работам на компјутер во доцните часови во темница работам а само светло од мониторот иде...а надвор има улични така да...
...Не!..за страф не ми е страф али секогаШ коа идам по темница се мавам у нешто и после ме боли...дали рака,нога..независно и сеа почнаф да се плашам да не се бапнам негде:/ А не дека ќе ми искочи нешто или такви остали глупости..Не верувам мн.мн. у такви чуда!..:baeh::helou:
бебето се раѓа бев никаков страв а подоцна има страв од звук и темнина...мислам дека стравот од темнина е наметнат од страна на нашите родители демек вештерки и сл
Оваа страница користи колачиња за персонализирање на содржината. Со продолжување на користењето, се согласувате со нашата политика за користење колачиња.