Природата на свеста како засебен феномен или епифеномен на мозокот

[Bodhidharma]

https://resonance.is/confirmation-quantum-resonance-brain-microtubules/
Интересантно.

 

[burn84]

Колку думање на темава е правено, гледам и тука катаљарда муабети.
На крај се сведува на оној ретард момент дека се обидуваме да ја спознаеме нашата свест, од наш аспект на свесни битија, што е како куче што си ја брка опашката ултимативно...

Пре ќе идам со спиритуални објаснувања затоа што класичниот механички научен пристап веќе е идиотски со години наназад и се базира врз мерливост...а моментите не се мерливи, според наука значи ние не постоиме...болшет.

 

[Daedalus]

Колку думање на темава е правено, гледам и тука катаљарда муабети.
На крај се сведува на оној ретард момент дека се обидуваме да ја спознаеме нашата свест, од наш аспект на свесни битија, што е како куче што си ја брка опашката ултимативно...

Пре ќе идам со спиритуални објаснувања затоа што класичниот механички научен пристап веќе е идиотски со години наназад и се базира врз мерливост...а моментите не се мерливи, според наука значи ние не постоиме...болшет.

Моментите не се мерливи, ние постоиме у моментите, чим не се мерливи моментите научно, за науката не постоиме.

Толку думавме и го тупевме со муабети низ темава, а на никој не му текнало ова.
Браво, добро е вака да се освежи дискусијата со ново размислување!

 

[Bodhidharma]

.
На крај се сведува на оној ретард момент дека се обидуваме да ја спознаеме нашата свест, од наш аспект на свесни битија, што е како куче што си ја брка опашката ултимативно...

"You can't come upon selfhood directly...but there is one route to it, and that is to discover all that is NOT the self."

 

[Bodhidharma]

 

[Shahbaz]

@racerom
Еве ти нешто што имам пишувано на англиски, чисто како тема за размислување за тебе.

What I want to present here is my general intuition regarding the mind body problem. It is not a set of proved thesis, and as such it is not a subject of assigning truth values. What I intend to do, is to pose a new framework for approaching the mind body problem. Most philosophers that work on the mind body problem tacitly accept one set of ontological assumptions and end up in all kind of troubles. They accept the conclusions of the modern sciences as irrefutable and then they try to find a place for consciousness. I think it is a mistake to try to reduce something that is in a certain sense primary, to something that is secondary. What we need is a different epistemological assumption on the very nature on consciousness, an understanding of the fact that everything in a sense “depends” on consciousness. This epistemological assumption is not anything new, since there are no new beginnings in philosophy, but I think it hasn't been applied to the mind body problem. It is inspired by Kant’s division of reality on phenomenon and noumenon, Heidegger’s notion of being-in-the-world, Berkeley's epistemology and William James' notion of stream of thought. I’m strongly convinced that consciousness arises in a collision of one’s organism with environment, and in a way there is nothing else but consciousness. I believe there can be no consciousness without this collision, but the everyday image of consciousness that we have, as something that arises from the brain as a picture of outside world is profoundly mistaken. The division of Being on consciousness and outside world is misleading. We need stronger assumption, that the consciousness and Being are in certain way the same. Consciousness understood in this way is not an image of anything; it is the very possibility of Being. This is not to be understood as some quasi Hegelian unity of being and logic, but more like a species related power of creation. This notion of consciousness precedes both materialism and mentalism and can be crucial of our understanding of the mind body problem. We are in a certain sense sentenced to consciousness, to the openness of Being.

Во право си тука. Мора да падне тврдиот материјалистички монизам. Но и ја сум во право што се однесува до аргументот за јазикот на витгенштајн. Тој ова убаво го пишал, зошто тоа е всушност есенција на лудиот кавзи дуализам од трактатот:

Goethe's theory of the constitution of colours of the spectrum has not proved to be an unsatisfactory theory, rather it really isn't a theory at all. Nothing can be predicted with it. It is, rather a vague schematic outline of the sort we find in William James's psychology. Nor is there any experimentum crucis which could decide for or against the theory. Someone who agrees with Goethe believes that Goethe correctly recognized the nature of colour. And nature here is not what results from experiments, but it lies in the concept of colour.

Не мислам дека теоријата нема предиктивна моќ, туку немаме операбилна рамка во рамките на теоријата за воопшто да постулираме искази, ниту да манипулираме со нив, првенствено поради проблемите со јазикот, пак предочени од стариот витгенштајн.

 

[DaedaIus]

Во право си тука. Мора да падне тврдиот материјалистички монизам. Но и ја сум во право што се однесува до аргументот за јазикот на витгенштајн. Тој ова убаво го пишал, зошто тоа е всушност есенција на лудиот кавзи дуализам од трактатот:

Никој не ни зборува за „материјалистички монизам (aka. „метафизички материјализам“) денеска, туку за натуралистичко наспроти натприродно гледиште.

1. Умот или е или не е дел од природата. Ако умот се состои од нешто натприродно и/или оперира според други закони кои не се природни, како комуницира со природниот мозок и постои во природниот свет? Јас гледам можност во објаснувањето дека умот оперира по законите на природата, само што ние немаме унификациона теорија која ќе ги објасни сите аспекти на истата. Лично, не верувам дека ќе стигнеме до таква, а ниту дека нашите објаснувања ќе излезат од рамките на јазикот. А и не знам што корисно прават спиритуалните искуства и метанојата во решавањето на проблемов. Но ти гледаш решение во некаков „квази дуализам“. Каков е тој „квази дуализам“ кој е различен од монизмот и какво решение нуди што монизмот не може?

2. Од друга страна, умот или е емергентен феномен на мозокот или е манифестација на истата материја, на различен начин од тој на мозокот. Дали знаеш за умови без мозок? А за мозоци без ум? Од овој аспект, можеби зборуваме за истата супстанција (во филозофска смисла) која оперира на различни нивоа, во кои ние гледаме навидум различни правила. Дали можеби квази дуализмот говори за нашето привидно доживување на разликите помеѓу умот и сѐ останато? Но истите проблеми искрснуваат и во различните физички објаснувања на материјата, на различно ниво на величина. Од тој аспект, треба да влегуваме во различни „квазитриализми“ и „квазимултилизми“ за да ги објасниме различните парадигми со кои ја објаснуваме истата реалност, истата супстанција со различни модуси на оперирање.

Можеби метафизичките учења на упанишадите и таоизмот нудат елегантно решение за сево ова, но не би знаел. Сподели.

 

[Bodhidharma]

Никој не ни зборува за „материјалистички монизам (aka. „метафизички материјализам“) денеска, туку за натуралистичко наспроти натприродно гледиште.

 

[DaedaIus]

Во ред е сево ова, но тебе би те прашал дури и повеќе (веројатно повеќе се разбираш од Шабан), како упанишадите го докажуваат дуализмот и/или квазидуализмот?
Адваитата зборува за недуализам, во смисла на тоа дека јас, Атманот, не сум одвоен од сѐ останато, па јас сум и Брахманот. Има и тука конфликт (дали сум дел, но различен или сме едно та исто).

Но од аспект на материјалното и нематеријалното, чинам дека пристапот е налик на неоплатонистичкиот, што подалеку сме од Нарајана, толку позаглавени сме во материјалниот свет. Од некоја друга перспектива, материјалниот свет е илузорен (Маја), но тоа е така бидејќи така ни се чини, негледајќи ја трансцендентната Вистина која би ја дознале ако се осознаеме како Атман и го осознаеме Брахманот.
Но Шабан ми рече дека тој застапува некаква форма на квазидуалистички монизам сличен на адваитата во една дискусија, па пробувам да ја разберам таа позиција.
Како таа дихотомија е на ниво на ум-сѐ останато кога во ведантата свеста (не умот) е Атманот кој е ист со сѐ останато - Брахманот, а квазидуализмот е на ниво на Маја-Атман. Има тука многу муабет, за ова и за германскиот идеализам, но не ми е тоа целта.

Сакам да ја разберам „квази дуалистичката позиција", дали во смисла Брахман/Атман - Маја или Ум - Сѐ останато, односно како е посупериорна од силниот монизам.
Во контекст на првото, како знаеме дека нашата перцепција за светот, наместо илузорна, не е само како реалноста оперира (Брахманот се перцепира себеси преку Атманот или штоидае, на еден од многуте можни начини, сите реални), во контекст на второто, како знаеме дека умот и сѐ останато, не се само различни начини на кои оперира истата монистичка реалност.
Дали упанишадите даваат решение, ако да, какво?

 

[Bafra]

1. Умот или е или не е дел од природата. Ако умот се состои од нешто натприродно и/или оперира според други закони кои не се природни, како комуницира со природниот мозок и постои во природниот свет? Јас гледам можност во објаснувањето дека умот оперира по законите на природата, само што ние немаме унификациона теорија која ќе ги објасни сите аспекти на истата. Лично, не верувам дека ќе стигнеме до таква, а ниту дека нашите објаснувања ќе излезат од рамките на јазикот. А и не знам што корисно прават спиритуалните искуства и метанојата во решавањето на проблемов. Но ти гледаш решение во некаков „квази дуализам“. Каков е тој „квази дуализам“ кој е различен од монизмот и какво решение нуди што монизмот не може?

Од ова истражување, заклучиле дека сепак умот функционира без разлика на блокадите во физичкиот мозок.

Ние ги делиме на природни закони и натприродни ... таква поделба во универзалните правила не постои, се е подредено на правилата на универзумот.

Сакам да ја разберам „квази дуалистичката позиција", дали во смисла Брахман/Атман - Маја или Ум - Сѐ останато, односно како е посупериорна од силниот монизам.

Не може да се посупериорни или инфериорни, едно без друго нема да постои.
Можеби некои одговори ќе најдеш кај Walter Russell и The Universal One. Бил "полимат", советник на Амерички претседател,во ИБМ, за чии дела, Тесла кажал дека човештвото не е спремно, Академците прво го исмејувале, за после откако направиле инструменти кои можат да ги измерат неговите тврдења, да му дадат признание.
Ова е книгата во пдф:

http://www.celinek.net/THE_UNIVERSAL_ONE.pdf

Language is lacking in words to express new knowledge. Seemingly contradictory words must be used in the hope that the intent will be understood by taking all that is herein written and putting it together, rather than in trying to find comprehension through the analysis of a few inadequate words in isolated paragraphs.

We are prone to think that this civilization of ours is an extremely advanced one. On the contrary, man of today is in an exceedingly primitive state of his evolution. He is a bearer of heavy burdens, sweating at heavy labor in the bowels of the earth because of his pitiful ignorance of universal power which awaits only his- knowledge to render it available for his free use.

There is but One universe, One Mind, One force, One substance

 

[paralelni svetovi]

Посебен вид натпревар се одржа пред 25 години помеѓу двајца претставници на науката и филозофијата. Филозофот Дејвид Чалмерс и неврологот Кристоф Кох разговараа дали човечката свест може да се објасни на ниво на неврони. Кох тврдеше дека би можело да биде само прашање на неколку децении пред науката да ја разоткрие мистеријата на свеста. Чалмерс се сомневаше во тоа.
...
И двајцата долги години се занимаваат со проблемот од различни страни. Додека Кох работи од 1980-тите за да ги идентификува нервните обрасци поврзани со свеста користејќи магнетна резонанца за проучување на протокот на крв во мозокот, Чалмерс зема филозофски пристап кон проблемот, редовно објавува на темата свест и моментално е заменик директор на Центарот за ум, мозок и свест на Универзитетот во Њујорк.
...
Сега се претставени резултатите од еден од овие експерименти. Треба да одлучи помеѓу две хипотези, онаа што ја разбира свеста како структура во мозокот која е активна додека трае едно искуство. Во овој случај, кога се гледа слика, во мозокот би биле видливи обрасци кои одговараат на свесната перцепција на сликата. Се верува дека овие структури се во задниот дел на мозокот. Друга хипотеза ја разбира свеста како мрежа помеѓу различни делови од мозокот. Ова би било покоординирано во предниот дел на мозокот. Шест различни работни групи спроведоа експерименти за да одлучат која хипотеза е поточна.
...
Но, резултатите, кои сега се подготвуваат за објавување во специјализирани списанија, беа прилично отрезнувачки. Експериментите не покажаа јасна предност за ниту една варијанта.
Кох го признае својот пораз. На конгресот, на кој присуствуваа и двајцата, тој му го подари на Чалмерс шише вино.

Скратен „Гугл“ превод од ОВДЕ

 

[Ron Burgundy]

мистеријата на свеста е разрешена. Неуронски мрежи, модерното генеративно АИ се заснова на истите принципи. Само што место мемории, користи податоци од дата бази. И место мозок користи процесор.