Тоа што мислиш дека ние сме џелати, ќе ти развие одбранбен рефлекс и претпазливост, значи ништо нема да те снајде од албанците.
Ама ќе го јадеш од овие што ти се претставуваат пријатели и кои што извршија културен десант врз вас, тоа се србите.
Непоправлива штета врз националната свест.
За овие Албанци ли кажуваш или за некои други!?
Албанци, Черкези и останати
Албанците, наречени од Турците и од Словените Арнаути, од Грците Ἀρβανῖται и од самите себе Шкјипетар, отсекогаш биле несреќа на западна Македонија. По првата турска инвазија на Албанија, многу од поглаварите или беговите го прифатиле мухамеданството, но преобратувањето на најголемиот дел од народот се случило во 16 и 17 век. Исповедајќи го кредото на доминантната моќ и имајќи право да носат оружје, на Албанците им беше овозможено да ги поместат своите граници на сметка на беспомошното население околу нив, а нивните навлегувања продолжуваат до ден-денес.
Тие не само што самите напредуваа, туку ги протераа на исток голем број од нивните христијански сонародници и голем дел од некогаш просперитетното влашко население во Албанија. Албанските бунтови и немири беа чести долж западните граници на Македонија, особено во соседството на Дебар: словенските селани беа главните страдалници од овие неволји, додека Портата, во спроведувањето на „исламската политика“ усвоена од султанот Абдул Хамид II, нежно се однесуваше со непослушните верници.
Во јужна Македонија, Албанците од расата Тоск се простираат преку долината на горна Бистрица западно до Костур, и досегаат до јужните и западните брегови на Преспанското и Охридското Езеро: тие се исто така многубројни во соседството на Битола. Во северна Македонија, Албанците припаѓаат на Гегите: тие напредуваа во голем број во областите Дебар, Тетово и Скопје, истерувајќи го словенското население пред нив. Вкупниот број на Албанци во Македонија може да се процени на околу 120.000, од кои околу 10.000 се христијани (главно православни Тоски). Черкезите, кои заземаат некои села во соседството на Серес, сега ги има едвај 3000: нивните грабливи инстинкти може да се споредат со оние на Албанците. Евреите имале колонии во Македонија во времето на Свети Павле, но од овие рани населби не останала трага. Евреите кои сега се наоѓаат во земјата потекнуваат од бегалците кои побегнале од Шпанија за време на прогонствата на крајот на 15 век: тие зборуваат дијалект на шпански, кој го пишуваат со хебрејски знаци. Тие формираат просперитетна заедница во Солун, која брои повеќе од половина од населението: нивните колонии во Битола, Серес и други градови се сиромашни. Мал дел од Евреите, познати како Деунме според Турците, го прифатиле мухамеданството.
Повеќемина светски истражувачи и експерти, како што се Томек Јанковски, Ричард Рашке, Кристофер Симпсон и други, јасно посочуваат дека станува збор за екстремна албанска националистичка организација што се залагала за создавање голема Албанија и како таква соработувала со германските нацистички...
novamakedonija.com.mk