Презиме - моето, твоето или двете?

[Kate Dragan]

Па стана зачестено да се има две презимиња
Јас поштувам како е правилно да се земе презимето на мажот, зошто така прифаќаш да бидеш негова, се селиш во неговиот дом и си дел од неговото семејство

 

[PurplePuma]

se e arno do sega shto kazhavte ., i vo isto vreme sonot za vasheto prezime pridodadeno kon toa na mazhot se gubi vo momentot koga vo knigata na novorodeni ., vashite dechinja ke bidat zapishani spored prezimeto na tatkoto barem do 18g ., a posle toa decata teshko deka ke promenat neshto., i taka ostanuvate so kratki rakavi., i samo vasheto ego e zadovoleno ., a za prodolzhuvanje na lozata se pogrizhil i zakonodavecot., ., barem za sega e taka....pozdrav devojki ., i razmislete chie prezime ke go nosat vashite deca........i so vas i bez vas.........

Не знам дали знаеш, ама во книгата на родени стои презимето кое родителите решиле да ти го дадат, никаде не пишува дека мора да е на таткото. И по пат, може детето и двете да ги носи.
--- надополнето: Aug 13, 2011 9:09 PM ---

Па стана зачестено да се има две презимиња
Јас поштувам како е правилно да се земе презимето на мажот, зошто така прифаќаш да бидеш негова, се селиш во неговиот дом и си дел од неговото семејство

А што ако не се селиш во неговиот дом, и ако не живееш со неговото семејство?
Дали тој не станува дел од твоето семејство при склучување на бракот?
Дали само ти стануваш негова, а не и тој твој?

Дали ако живеете во станбен објект кој да речеме ти си го заработила/купила, или пак тој живее со твоите родители, дали по дифолт треба тој да го земе твоето презиме?

 

[Kate Dragan]

Не знам дали знаеш, ама во книгата на родени стои презимето кое родителите решиле да ти го дадат, никаде не пишува дека мора да е на таткото. И по пат, може детето и двете да ги носи.
--- надополнето: Aug 13, 2011 9:09 PM ---

А што ако не се селиш во неговиот дом, и ако не живееш со неговото семејство?
Дали тој не станува дел од твоето семејство при склучување на бракот?
Дали само ти стануваш негова, а не и тој твој?

Дали ако живеете во станбен објект кој да речеме ти си го заработила/купила, или пак тој живее со твоите родители, дали по дифолт треба тој да го земе твоето презиме?

Незнам.. ама мислам дека нема никава врска со објектите. Ако веќе живее под на твоја адреса да кажеме тогаш има решение да се води он од неговата стара адреса на друга.
Ама мислам нема врска тоа

 

[PurplePuma]

Незнам.. ама мислам дека нема никава врска со објектите. Ако веќе живее под на твоја адреса да кажеме тогаш има решение да се води он од неговата стара адреса на друга.
Ама мислам нема врска тоа

Па ти кажа дека треба да се земе неговото презиме зошто ,,така стануваш негова, се селиш кај него и стануваш дел од неговото семејство,,.
Мене не ми беше јасно, дали само ти стануваш негова, а тој твој не?
И што ако нели не живеете кај него и со неговите?

Значи не е поентата во тоа кој каде живее и дека заради тоа се зима нечије презиме. Било така. Повеќе не е. Зошто денес ретко кој се затрчува баш со старите да живее, па дури и ако живеат во ист објект, младите гледаат што поскоро да се одделат, а и старите.

 

[Kate Dragan]

Па ти кажа дека треба да се земе неговото презиме зошто ,,така стануваш негова, се селиш кај него и стануваш дел од неговото семејство,,.
Мене не ми беше јасно, дали само ти стануваш негова, а тој твој не?
И што ако нели не живеете кај него и со неговите?

Значи не е поентата во тоа кој каде живее и дека заради тоа се зима нечије презиме. Било така. Повеќе не е. Зошто денес ретко кој се затрчува баш со старите да живее, па дури и ако живеат во ист објект, младите гледаат што поскоро да се одделат, а и старите.

Јас само се придружувам до традицијата она што веќе било а како што велиш поминало.
Па и да живеам во мој стан тоа не значи дека тој не станува мој, само затоа што живееме кај мене.
Јас не го ценам според богавството. Кога ќе се омажиш се селиш кај мажот, сите на кои сум била на свадба кај машки и женски секогаш се придружувани до старата традиција.
Јас ќе ја продолжам и мислам дека кај мене тоа е веќе решено.

 

[PurplePuma]

Јас само се придружувам до традицијата она што веќе било а како што велиш поминало.
Па и да живеам во мој стан тоа не значи дека тој не станува мој, само затоа што живееме кај мене.
Јас не го ценам според богавството. Кога ќе се омажиш се селиш кај мажот, сите на кои сум била на свадба кај машки и женски секогаш се придружувани до старата традиција.
Јас ќе ја продолжам и мислам дека кај мене тоа е веќе решено.

Мислам дека не ме разбираш.
Јас не ти викам да си го промениш мислењето.
Не е важно кој каде живее, важно е дека погрешна причина имаш за следење на традиција.
Ти велиш дека ќе го земеш неговото презиме зошто стануваш негова. А како тој докажува дека станал твој?
Дека се селиш кај него. А што ако тој се пресели кај тебе? Или што ако купите нов стан?
Стануваш дел од неговото семејство. Јас мислам дека и тој станува дел од твоето и пред се, вие правите ново семејство.
Дали ме разбираш?

 

[Kate Dragan]

Мислам дека не ме разбираш.
Јас не ти викам да си го промениш мислењето.
Не е важно кој каде живее, важно е дека погрешна причина имаш за следење на традиција.
Ти велиш дека ќе го земеш неговото презиме зошто стануваш негова. А како тој докажува дека станал твој?
Дека се селиш кај него. А што ако тој се пресели кај тебе? Или што ако купите нов стан?
Стануваш дел од неговото семејство. Јас мислам дека и тој станува дел од твоето и пред се, вие правите ново семејство.
Дали ме разбираш?

Да

 

[shutrak]

e sega se i objasni., e da a po pat mozhe i od komshijata ako reshat i dvajca da go nosipusa,. PrPu., na zapadov demokratski se e dozvoleno i se e demokratija., ppffffff

 

[PurplePuma]

e sega se i objasni., e da a po pat mozhe i od komshijata ako reshat i dvajca da go nosipusa,. PrPu., na zapadov demokratski se e dozvoleno i se e demokratija., ppffffff

Закон си е закон, ти се допаѓало тебе или не. Законски може да носи презиме од било кој родител или двете. А може да носи и ново кое ќе го измислат родителите (што е случај со мајка ми и брат и, не го носат презимето на баба ми и дедо ми, туку ново кое го смислиле баба ми и дедо ми).

 

[Стефус-Рефус]

Презимето на сопругата е нејзини избор. Така да се може било што да одлучи. Иако јас би преферила или моето или две. Но, ако одлучи да го задржи само нејзиното не би правел проблеми. За среќа жена ми одлучи двете. А за детето тоа е традиција од таткото и така би требало да биде. Но, ако се сложат двајцата родители може друго.

 

[Ivanovska]

Треба како во странство, секој своето. Најубаво би било така. А презимињата на децата по таткото за да ја зачуваме традицијата.

 

[Тапетарот Петар]

Oдличен текст од Проф. Румена Бужаровска за новиот тренд на неменување на родот во презимињата. Според мене, ова е најлуцидниот коментар на темава досега, особено поради фактот што доаѓа од една млада интелектуалка. Преземено од www.karmakasha.mk

Одродување​

Оваа година ќе полнам 30 години. Моите колеги, пријатели и познаници сѐ позасилено ме прашуваат кога ќе се мажам, а оние понетактичните и понападните дури ме прашуваат кога планирам да раѓам дете. Ова меѓу другото се должи и на мажачката треска што пред некое време почна да се шири меѓу моите врсници.

На Фејсбук сѐ почесто почнав да ги забележувам трансформациите на некои од моите познанички кои често минуваат низ следните фази: 1) провокативни девојки со напрчени усни 2) невести во пуслица-фустани, напикани меѓу креветот и шифоњерот во спалната на родителите заедно со деверушите и нивните комплицирани пунџи 3) ненашминкани жени со блажена насмевка, големи подочници и месести раце во кое лежи едно замаено бебе што гледа лево од фотоапаратот. Сепак, овој текст нема намера да се занимава со ваквата трансформација, туку со друга трансформација која оди во пакет со оваа, а тоа е менувањето на името на новата сопруга. Имено, забележувам како сѐ почесто невестата не само што го зема презимето на младоженецот, туку ја презема и родовата определеност на тоа презиме. Така во денешно време имаме еден куп жени чии презимиња завршуваат на „–ов“ или на „–ски“, појава што свесно или несвесно укажува на одродување од јазикот и од идентитетот.

На почетокот би сакала да ја истакнам јазичната апсурдност на овој чин со едно основно граматичко повторување. Во македонскиот јазик имаме нешто што се вика категорија род, која во горенаведената појава не се почитува. Како што е познато, придавките немаат свој род, туку го земаат родот на именката што ја опишуваат. Па така од „вишнов/а/о“ и „градина“ имаме „вишнова градина“ и од „прилепски/а/о“ и „пиварница“ имаме „прилепска пиварница“. Истите правила се однесуваат и на личните имиња. Со други зборови, како што граматички е грешно да се каже „вишнов градина“ или „прилепски пиварница“, така е грешно да кажете „Ивана Велков“ или „Маја Неделковски“. Патем, аргументот дека јазикот е флуиден и постојано се менува во овој случај не држи вода, или со други зборови, аргументата дека јазиката е флуидна и постојано се менуваат во оваа случај не држат вода.

Овој проблем не е само јазичен, туку навлегува и во сржта на нашето патријархално воспитување и родовите улоги што тоа ги наметнува. Потребно е само да ги замениме улогите, да го направиме она што се очекува од другиот за да сфатиме колку ова нешто е или разумно, или апсурдно. Па така, еве, замислете дека сте жена и дека мажот решава да го додаде вашето презиме на неговото. Некако нешто ви подзасмрдува, ама не сакате да признаете што. Некако не е доволно традиционално? Мажот ви се чини како слабак или папучар? Сетете се само каква лавина од потсмев предизвика веста објавена во дневниот весник „Вест“ дека зетот на Бојо Андрески на своето презиме го додал и презимето на својата сопруга – Андрески. Е сега замислете си уште колку вицеви ќе проструеја во македонскиот сајбер простор тој да ја земеше и родовата определеност на презимето на жена му, и да станеше – Драган Андреска. Зошто да не? По таа логика, ако може Петранка Стојановски, може и Стојан Петровска.

Досега ми било срам да прашам некоја моја пријателка зошто го зела ем презимето на мажот ѝ, ем и неговата родова определеност. Не сум можела да се сетам на некоја разумна причина за таквиот чин, па сум сметала дека прашањето би звучело цинично. Можам да се сетам една причина што луѓето би ја посочиле, а тоа е дека така е попрактично. Демек, практично е ако брачните партнери се презиваат исто. Но ете, затоа постои множина, каде што исто се презивате и онака, и не гледам дека во скорешната македонска историја (во пост-„ејца“ периодот) имало некаков проблем со непрактичноста на женските презимиња. Од телефонските именици веќе одамна се отарасивме, така што и од тој аспект не треба да се секираме. Останува втората причина, а тоа е дека така е модерно во моментов. Но и таа причина не е издржана бидејќи многу работи биле модерни, а невкусни, како на пример оние бечви што се појавија пред некое време во женските бутици. По мене, несомнено е дека повеќето жени или парови се решаваат на ваквата неточна промена на презимето поради тоа што тоа им се чини „ин“ или „тренди“ или „кул“, да го искористам речникот пригоден за ова објаснување. А зошто им се чини „ин“? Претпоставувам поради тоа што се обидуваат да звучат нетрадиционално, немакедонско – т.е. странски.

Зарем толку е голем нашиот комплекс на инфериорност? Толку ли е голема желбата да емигрираме? Толку ли се надеваме дека некој ден ќе живееме во странство, каде што секретарката ќе нѐ прашува „Mrs. Stojchevski, would you like me to shine your shoes now? “ Или сме југоносталгични, па сакаме да нѐ викаат „Милковски“, со дебело „л“ и развлечено и акцентирано „о“? Толку ли ни е ниска самодовербата, па не сакаме да ги збуниме странците со едно просто „а“ на крајот од презимето? Толку ли ги потценуваме странците и нивната способност да сфатат дека тоа „а“ означува разлика во род во презимето? Можеби тоа е – веруваме дека странците од срам да не кршат јазик ќе нѐ баталат, па затоа и децата си ги крштеваме со кратки имиња што наликуваат на грчки броеви или префикси, за утре странецот да може лесно да го изговори името на нашата ќерка кога ќе ѝ соопшти дека добила главна улога во холивудски филм.

Ова не е само одродување од својот идентитет и од својот јазик, ова е одродување од својата земја на која не ѝ давате дури ни надеж. Со ваквото одродување како да покажувате дека таа е вашата болна, сенилна, изнемоштена мајка од која се срамите и сакате да избегате – па ако не успеете вие да се спасите, тогаш барем можеби ќе му успее на вашето дете.

Но еве, да го тргнеме на страна прашањето на националниот и јазичниот идентитет. Што се случува со идентитетот на жената? Не само што таа свечено го предава во моментот кога од „практични“ причини ќе го избрише своето и преземе презимето на нејзиниот сопруг, туку како да се откажува и од својот родов идентитет. Во време кога толку многу се дискутира за промената на името и идентитетот, еден ваков чин од нашето секојдневие е во најмала рака парадоксален.

И за крај, вие мои „–ски“ и „–ов“ пријателки што ќе го прочитате ова, не го сфаќајте лично. Вие мои пријателки што сте мислеле да станете „–ски“ или „-ов“ зашто така е модерно – немојте. Некој ќе ве праша (еве можеби јас) зошто сте се решиле на ваков чекор и ќе мора да се правдате. И конечно, ако некој ден станам Лазаревски или Митков, викајте ме Румен.

 

[PurplePuma]

Што се случува со идентитетот на жената? Не само што таа свечено го предава во моментот кога од „практични“ причини ќе го избрише своето и преземе презимето на нејзиниот сопруг....Идиотски причини, би додала.

 

[Hank Moody]

Нека си избере сама ,дали ќе има едно или две презимиња не ми е важно ,секако дека ако веќе со нејзиното презиме е препознатлива во професијата ќе настојувам да го задржи да не си изгуби од углед.Ептен сум либерте за ова ,смешно ми е кога некој се кара или замара за овие работи.

 

[la mujer perfecta]

moetyo ne si go davam i ke go nateram on da go nosi