Прашања за Христијанството II

[Aleksandar Nevski]

Дали тоа значи дека карактеристиките "семоќен" и "сезнаен", не се дел од неговата природа?
--- надополнето: 7 април 2012 во 00:37 ---

Семоќен и Сезнаен се карактеристики на Божјата природа а не самата Божја природа. За Бога знаеме дека по природа е Љубов, Мир, Праведност, Добрина...

И предходно сум среќавал такви споредби, но тоа што фали во тие случаи е способноста на бог да и даде особини на својата креација, и недостатокот на таа способност кај родителот.
На пример родителот е немоќен да го направи детето да биде какво што тој сака, па затоа и му се лути, го казнува или ограничува.

Секој родител и тоа како влијае на однесувањето на детето. Онака како ќе го воспита, тоа дете така и ќе научи да се однесува. Ако родителот е внимателен, трпелив, полн со разбирање и го расте детето во љубов, тогаш голема е можноста тоа дете на таков начин да му ја возврати таа љубов и вниманиене само на родителот, туку и таков даа му е односот кон сите луѓе. Затоа и карактерите на родителите и децата често се совпаѓаат. Иако, реков, ова е несоодветна споредба, но сепак сметам дека е приближна.

 

[Ipsissimus]

Секој родител и тоа како влијае на однесувањето на детето. Онака како ќе го воспита, тоа дете така и ќе научи да се однесува. Ако родителот е внимателен, трпелив, полн со разбирање и го расте детето во љубов, тогаш голема е можноста тоа дете на таков начин да му ја возврати таа љубов и вниманиене само на родителот, туку и таков даа му е односот кон сите луѓе. Затоа и карактерите на родителите и децата често се совпаѓаат. Иако, реков, ова е несоодветна споредба, но сепак сметам дека е приближна.

Епа така де, и јас тоа го велам. Дека дури и несовршено битие како човек, нема право да казнува, затоа што тој е одговорен за карактерот и природата на неговото дете. Тогаш, што останува за битие кое е љубов, совршеност, праведност и мир? Зошто би создавал место за вечно страдање и маки? Зарем едно такво битие, би се спуштило на човечко ниво на суета?

 

[liberij]

Либериј, „дознаваме толку колку што ни отркива тој бог“... е па јас сакам поеќе да откријам од божественото и автоматски сум против богот... и по христијанската ти логика, јас грешам и ќе ме казни да бидам во друштво со не-бог и пекол, откако ќе умрам... тој значи знае предвреме за некаков си „бесконечен план“ и ако одиме по таа логика немаме слобода која ти велиш дека истиот тој бог ни ја дал.
Не оди некако ова со објаснувањата... се вртите во круг цело време.

П.С. Премногу долго го влечкате богот по земја, партали го направивте, мислам дека треба да се намали со објаснувањата бидејќи како што се гледа, се бесцелни.

Во врска со казнувањето, да повторам дека нема казнување, напротив наша волја, одлука.
А друго, што би открил над Него кога све е во Него.
П.С. Се обидувам, но сите сме од разл. провениенции, затоа атмосверата е синкретичка, но зар да се откажеме, што велиш?

 

[Хептаграм XI]

Во врска со казнувањето, да повторам дека нема казнување, напротив наша волја, одлука.
А друго, што би открил над Него кога све е во Него.
П.С. Се обидувам, но сите сме од разл. провениенции, затоа атмосверата е синкретичка, но зар да се откажеме, што велиш?

Сега пак нема казнување и се е наша волја(нормално под тоа наша мислиш божјата волја која ја исполнуваме нели?)... Премногу телемитски ова звучи...
Ме збуни дури сега
Ок, те оставам да објаснуваш, немој да речеш дека богот не дошол да те предупреди дека предолго го влечкате по друмови.

 

[Aleksandar Nevski]

Епа така де, и јас тоа го велам. Дека дури и несовршено битие како човек, нема право да казнува, затоа што тој е одговорен за карактерот и природата на неговото дете. Тогаш, што останува за битие кое е љубов, совршеност, праведност и мир? Зошто би создавал место за вечно страдање и маки? Зарем едно такво битие, би се спуштило на човечко ниво на суета?

Па Бог не се однесува поинаку со секој од нас. Затоа и имаме слободна воља. Во суштина Бог ниту сака ниту казнува, туку самиот човек со своите постапки си суди самиот на себе. Бог го чека покајанието на секое едно Негово чедо. Но поради Неговата Добрина, не ја ускратува слободната воља, ниту ја уништува личноста на секој еден од нас. Затоа и Бог не сака на оние кои нема да го следат Него, со сила да ги спаси од Пеколот и да ги одведе во Рајот бидејќи на тој начин би го прекршил нивниот избор.

 

[liberij]

Епа така де, и јас тоа го велам. Дека дури и несовршено битие како човек, нема право да казнува, затоа што тој е одговорен за карактерот и природата на неговото дете. Тогаш, што останува за битие кое е љубов, совршеност, праведност и мир? Зошто би создавал место за вечно страдање и маки? Зарем едно такво битие, би се спуштило на човечко ниво на суета?

Заради таквата желба на оние кои така сакаат, а не за да ги казни.На пр. ајде натерај го детето насила да те сака, нема, напротив ќе те напушти.

 

[n/a]

Таа вистинска состојба, која треба да ја спознаеме на тој Суд од кого ни е доделена?

Човекот (Адам и од него, Ева) ја поседувале таа природна и за нив наменета перцепција, која ја изгубиле после падот, и сето човештво после нив.
Заради нивната непослушност, а се до Христовото воскресение, рајот бил недостапен за сите. Христовото воплотување/вочовечување е обновување на човекот во состојбата во која е првобитно создаден.

До Хептаграм: ако не постои слободна волја, тогаш немало ни да постои опција Адам и Ева да изберат дали ќе јадат од дрвото или не.... ако некој отиде на лекар и лекарот му „забрани“ да зема, што знам, атропин, објаснувајќи му ги последиците, не значи дека му ја одзел слободата на избор, само му кажал што е корисно, а што штетно.
Ако сепак, човекот од приказнава избере да зема ете, атропин, сам ќе ги сноси последиците од „непослушанието“. Кога ќе се појави пред лекарот со сите симптоми на атропинско труење, на лекарот ќе му биде јасно што се случило, а човекот не ќе може да крие дека постапил спротивно од „забраната“... сепак, лекарот никого не осудил на смрт, само предупредил на неа како последица, и ако се случила (ако било предоцна за реакција и излекување), ја констатирал.

 

[Ipsissimus]

Па Бог не се однесува поинаку со секој од нас. Затоа и имаме слободна воља. Во суштина Бог ниту сака ниту казнува, туку самиот човек со своите постапки си суди самиот на себе. Бог го чека покајанието на секое едно Негово чедо. Но поради Неговата Добрина, не ја ускратува слободната воља, ниту ја уништува личноста на секој еден од нас. Затоа и Бог не сака на оние кои нема да го следат Него, со сила да ги спаси од Пеколот и да ги одведе во Рајот бидејќи на тој начин би го прекршил нивниот избор.

Пеколот е синоним за страдање, а освен мазохистите, никој друг сам не би избрал опција да помине вечност во таква состојба на постоење. Мислам дека тоа е доволен аргумент дека пеколот не е избор на оние што наводно ќе бидат таму, туку е класична казнена мерка.
Што се однесува до тоа дека самите постапки на човекот, а не бог ќе го однеле во пеколот, тоа се коси со заклучокот кој го донесовме пред малку, и според кој однесувањето на детето (креацијата) е последица од умешноста и способноста на родителот (креаторот).
--- надополнето: 7 април 2012 во 01:13 ---

Заради таквата желба на оние кои така сакаат, а не за да ги казни.На пр. ајде натерај го детето насила да те сака, нема, напротив ќе те напушти.

Тогаш зошто да го сметаме за пекол?
Ако некој добил тоа што посакувал, и ужива во таа состојба, на кој начин тоа е пекол за него?

 

[n/a]

Пеколот е синоним за страдање, а освен мазохистите, никој друг сам не би избрал опција да помине вечност во таква состојба на постоење. Мислам дека тоа е доволен аргумент дека пеколот не е избор на оние што наводно ќе бидат таму, туку е класична казнена мерка.
Што се однесува до тоа дека самите постапки на човекот, а не бог ќе го однеле во пеколот, тоа се коси со заклучокот кој го донесовме пред малку, и според кој однесувањето на детето (креацијата) е последица од умешноста и способноста на родителот (креаторот).

Сега ти ја негираш слободната волја.

 

[Ipsissimus]

Човекот (Адам и од него, Ева) ја поседувале таа природна и за нив наменета перцепција, која ја изгубиле после падот, и сето човештво после нив.
Заради нивната непослушност, а се до Христовото воскресение, рајот бил недостапен за сите. Христовото воплотување/вочовечување е обновување на човекот во состојбата во која е првобитно создаден.

Многу работи тука не штимаат.....
Прво. Ако таа перцепција која Адам и Ева ја добиле од бог, била совршена, немало да ја изгубат.
Второ. Зошто да плаќа целото човештво за "грешка" на двајца луѓе?
Трето. Адам и Ева биле создадени без сознание за добро и зло, дури одкако посегнале по дрвото за спознавање на доброто и злото, очите им се отвориле и почуствувале срам и страв! Како некој ќе знае дали некоја негова постапка е погрешна или не, ако нема сознание за добро и зло?

 

[Aleksandar Nevski]

Пеколот е синоним за страдање, а освен мазохистите, никој друг сам не би избрал опција да помине вечност во таква состојба на постоење. Мислам дека тоа е доволен аргумент дека пеколот не е избор на оние што наводно ќе бидат таму, туку е класична казнена мерка.
Што се однесува до тоа дека самите постапки на човекот, а не бог ќе го однеле во пеколот, тоа се коси со заклучокот кој го донесовме пред малку, и според кој однесувањето на детето (креацијата) е последица од умешноста и способноста на родителот (креаторот).

Пеколот е место кое првобитно било создадено за ѓаволот и оние ангели кои се побуниле против Бога и отпаднале. Демоните кои знаат и се свесни за пеколот, самите го одбрале тој пат. Сега, луѓето не го избираат пеколот, туку злото кое ги води во пеколот. Бог е Праведен и на секому ќе му даде според она за што и заслужил (избрал), што значи секој човек со своите постапки се води себе си поблизу или подалеку до Бога. Затоа Христијаните се обидуваат и го живеат Небесното Царство уште додека се на земјата, живеат живот во заедница со Бога.

 

[Ipsissimus]

Сега ти ја негираш слободната волја.

Слободна волја неможе да постои, ако условиш некого со ултиматум кој вели дека ќе страдаш и ќе се мачиш цела вечност, доколку не постапуваш на одреден начин.

 

[liberij]

Пеколот е синоним за страдање, а освен мазохистите, никој друг сам не би избрал опција да помине вечност во таква состојба на постоење. Мислам дека тоа е доволен аргумент дека пеколот не е избор на оние што наводно ќе бидат таму, туку е класична казнена мерка.
Што се однесува до тоа дека самите постапки на човекот, а не бог ќе го однеле во пеколот, тоа се коси со заклучокот кој го донесовме пред малку, и според кој однесувањето на детето (креацијата) е последица од умешноста и способноста на родителот (креаторот).

Ако некого присилам насилно да ме сака, тоа е казна.
Проблемот е во Личноста, Слободата, тоа сме ние Луѓето по начин на постоење, битисување, без Личноста сме само Природа, Земја, Материја...
Затоа човекот е толку тврдоглав, па и кон Бога(пр. зошто Си ме создал!, кога не си ме прашал!)
Бог затоа не создава како Личност, за да не ослободи од ропството на создаденоста(смртта).

 

[Ipsissimus]

Пеколот е место кое првобитно било создадено за ѓаволот и оние ангели кои се побуниле против Бога и отпаднале. Демоните кои знаат и се свесни за пеколот, самите го одбрале тој пат. Сега, луѓето не го избираат пеколот, туку злото кое ги води во пеколот. Бог е Праведен и на секому ќе му даде според она за што и заслужил (избрал), што значи секој човек со своите постапки се води себе си поблизу или подалеку до Бога. Затоа Христијаните се обидуваат и го живеат Небесното Царство уште додека се на земјата, живеат живот во заедница со Бога.

Го забораваш заклучокот кој сам го донесе, со споредбата за детето и родителот. Погледај ја болдираната реченица за луѓето што го избираат злото, и овој цитат:

Секој родител и тоа како влијае на однесувањето на детето. Онака како ќе го воспита, тоа дете така и ќе научи да се однесува. Ако родителот е внимателен, трпелив, полн со разбирање и го расте детето во љубов, тогаш голема е можноста тоа дете на таков начин да му ја возврати таа љубов и вниманиене само на родителот, туку и таков даа му е односот кон сите луѓе. Затоа и карактерите на родителите и децата често се совпаѓаат. Иако, реков, ова е несоодветна споредба, но сепак сметам дека е приближна.

--- надополнето: 7 април 2012 во 01:31 ---

Ако некого присилам насилно да ме сака, тоа е казна.
Проблемот е во Личноста, Слободата, тоа сме ние Луѓето по начин на постоење, битисување, без Личноста сме само Природа, Земја, Материја...
Затоа човекот е толку тврдоглав, па и кон Бога(пр. зошто Си ме создал!, кога не си ме прашал!)
Бог затоа не создава како Личност, за да не ослободи од ропството на создаденоста(смртта).

Зарем заканата со вечно страдање за тебе не е е присилување?! Ако тоа не е, тогаш што е за тебе присилување?

 

[liberij]

Пеколот е синоним за страдање, а освен мазохистите, никој друг сам не би избрал опција да помине вечност во таква состојба на постоење. Мислам дека тоа е доволен аргумент дека пеколот не е избор на оние што наводно ќе бидат таму, туку е класична казнена мерка.
Што се однесува до тоа дека самите постапки на човекот, а не бог ќе го однеле во пеколот, тоа се коси со заклучокот кој го донесовме пред малку, и според кој однесувањето на детето (креацијата) е последица од умешноста и способноста на родителот (креаторот).
--- надополнето: 7 април 2012 во 01:13 ---

Тогаш зошто да го сметаме за пекол?
Ако некој добил тоа што посакувал, и ужива во таа состојба, на кој начин тоа е пекол за него?

Тоа што го добил што посакува, не значи задоволсто, емоција, психологизам, туку начин на постоење, битисување, живот без Бога(нашата личност,зависи од Божјата, таа неможност да се реализира како личност е пеколно постоење, сакаш да постоиш без Бога, но неможеш).