Ајде еден тест за Фликер...се работи за многу стар филм кој го имам гледано па би рекол првата половина на 80-тите, дури ми се чини и дека филмот беше во црно-бела техника (не сум баш сигурен ама така ми се чини). Значи вака мафијашка група, или фамилија од мафијата, повеќето прилично млади, хиерархиски поставена, нормално со матни и нечесни активности, свртилиште и собиралиште им беше една куќа на 2 спрата со кафеана на приземјето која воедно им беше и како покритие пред полицијата демек еве “седимо си“ не правиме ниште нечесно и сл. Во една сцена по извршено убиство или така нешто мафијашот дотрчува во кафаната и веднаш демек случајно го прашува келнерот зад шанкот „Џони колку е точно саатот?“ а овој му враќа вели: што е пак ли ти треба алиби? Еден од мафијашите се запознава со една девојка, се вљубуваат особено девојката толку се вљуби што не гледаше ништо околу неа дури не ни примети дека всушност принцот и е човек од другата страна на законот. А дечкото-мафијаш мислам дека му стигна задача од фамилијата да се оттараси од “женската беља“. Иако можеше тоа оттарасување можеше да го стори на 300 начини дури и да ја убие а око да не му трепне..некако му беше непријатно и иако повеќе не ја сакаше и ја навреди зборуваше за неа сепак во очи не можеше да и каже...па одлучи некако дипломатски да ја откачи демек ќе патува некаде на подолго време, незнае дали и кога ќе се врати и сл.
И сцената по која тој што го гледал филмот би требало да се сети: На крај пред заминување при испраќањето, девојката сеуште го гушка а тој и вели чекај да ти оставам нешто за сеќавање и влегува во некаква кабина (слична на некогашните телефонски кабини кај нас) во таа кабина имаше апарат за снимање на глас, пушташ паричка и имаш 30 сек или можеби минута во која зборуваш/пееш на микрофон а а тоа се снима со режење на грамафонска винилна плоча. И почнува типот со снимањето нешто као љубави моја, секогаш ќе се сеќавам на тебе, моето срце бла бла бла но потоа и вели на девојката дека му е непријатно па ја замоли да се оддалечи од кабината а подоцна ќе слушне што имал да и каже. И откако остана сам почна со вистинските негови зборови: козо, овцо, глупа ли си, колку си ружна нели гледаш, ој откачи се од мене глупачо ...
Се испраќаат, тој заминува, девојката бргу бргу ја става винилката на грамафон и почнува она со убавите зборови и таман кога требаше да ја дознае правата вистина грамафонот “заглавува“ и почнува со рипит...секогаш ќе те сакам, секогаш ќе те сакам, секогаш ќе те сакам.....и така си остана цурата у заблуда
. Во филмот се работеше за човек кој при напад од манијак, му бил изваден бубрегот, додека овој бил во несознание. И тоа беше приказната во текот на целиот филм, жртвава се обидува да го најде манијакот кој тргува со органи, со цел да му се одмазди. Памтам една сцена имаше кога група од 5-6 луѓе беа собрани кај психолог, и ги кажуваа меѓусебно своите маки, и кога дојде на ред жртвава да ја каже својата приказна, ја соблече блузата и ја покажа раната каде што бил опериран од манијакот, при земањето на бубрегот.
