Патолошката потреба на нетуркиските источнобалкански народи по секоја цена да се идентификувaат како огурски (туркиски) Бугари
- Креатор на темата 121314
- Време на започнување
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
За Земјата на Оногуритe:
| Map of Eastern Europe AD 632-665 |
| The Onogur-Bulgar confederation became more powerful following the mutual annihilation of the Kutrigurs (Kotraks on the map) and Utigurs. In AD 632 Qaghan Koubrat came to power as the head of this confederation and three years later he was able to throw off Avar domination and found Great Bulgaria (the plain brown section located around the Sea of Azov on the map, above). The confederation expanded greatly in 638 (shown by the diagonal brown bars on the map), mostly due to the Avars buckling in the west while the Göktürks were at the limits of their power on the Volga and they rarely ventured beyond that border. Twenty-two years of dominance followed, but Koubrat died around 651 and, by 660, the Khazars and Avars were pressing against its borders, causing a degree of shrinkage (the dashed black line on the map). More territory was lost in 665, especially on the west bank of the Dniepr (the dotted black line on the map). The end came in 668 when Koubrat's son and successor gave in to Khazar domination. |
Последно уредено:
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
За Аварите:
www.chinaknowledge.de
Rouran 柔然 (www.chinaknowledge.de)
The Rourans 柔然 (sometimes translated as Avars) were a nomad people living in the northern steppe zone during the 5th and 6th centuries CE. They were believed to belong to the Eastern Hu 東胡 and to be related to the Xianbei 鮮卑. Some Chinese historians said that they had common origins with the...
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
Потеклото на Аварите сè уште е предмет на дебата. Постојат пет главни верзии за тоа од каде дошле Аварите.
· Прва. Најрана. Таа тврди дека Аварите се дел од Жужаните поразени од Гок Туркијците. По поразот од 555 година, тие биле принудени да бегаат без да гледаат назад низ Централна Азија. Првиот што го изразил ова гледиште бил Клапорт во XIX век. Подоцна тој бил поддржан од Омељан Прицак и Карл Менгес.
· Втора. Аварите се всушност Авари, спомнати во кинеските хроники под името А-ба, кои живееле на северните падини на Тиен Шан. Во 555-556 г. биле поразени од Гок Туркијците и побегнале на сите страни. Делумно во Западен Веи, делумно на реката Или, па од таму во Европа.
· Трета. Аварите се мешавина од угриските племиња Увари (Вари) и Хуни (Хионити), кои првично живееле во регионот на Аралското Море и, патем, исто така побегнале од налетот на Гок Туркијците. Гумиљев сметал дека Хионите се остатоци од алан-сарматските племиња. Во степите помеѓу Каспиското и Азовското Море, овие две племиња биле измешани со веќе споменатото племе Аба (Абар) или, како што вели Фиофилакт Симоката, „вистински Авари“. Кон оваа верзија се придржувал М.И. Артамонов.
· Четврта. Аварите се племето Вар (гранка на племето Јуежи) од кинеските летописи, кои првично живееле Таримскиот Басен. Потоа мигрирале во Авганистан. И по поразот од Северен Веи во 463 година, тие мигрирале кон Црното Море.
· Петта. Аварите се дел од Хефталитите кои живееле во Хоросан, Тохаристан, а потоа се преселиле надвор од Волга заедно со угриските племиња. Оваа верзија е поддржана од Николај Керер, К. Цеглед, А. Херман.
Последно уредено:
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
Последно уредено:
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
| Map of the Frankish empire & neighbours in AD 800 |
| The Frankish empire under the command of the Carolingian king, Charlemagne, greatly expanded its borders eastwards, engulfing several tribal states in the north and north-east, the sizeable Bavarian state in Central Europe and its satellite, Khorushka, and much of northern Italy. The vast khaganate of the Avars was now its eastern neighbour, but Avar power was on the wane and the Franks had already forced them to submit to Frankish suzerainty in 796. The Eastern Roman empire kept the Franks out of the Balkans, while Benevento, in Italy, pretended to comply whilst maintaining its own independence. |
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
За Балканско-Дунавската Култура, во Бугарија позната како Плиска-Преслав Култура, а во Романија како Култура Дриду:
Во 1-виот период (крајот на VIII - средината на IX век) земјите од Долно Подунавие се развиле од областите во Североисточна Болгарија и Добруџа, по што колонизацијата се проширила на подрачјето на Дњестар. Вториот период (втора половина на IX - прва половина на X век) е период на процут на Балканско-Дунавската Култура, при што е воспоставен обемен систем на населби. Населението кое пристигнало од подунавските региони во регионот на Дњестар, дошло во допир со Источните Словени, претставници на Лука Рајковецката Култура. Во III период (средината на X - почетокот на XI век) регионот бил вклучен во процесите на обединување на материјалната култура и формирање на единствена Словенско-Болгарска националност.
archtat.ru
Дунавско-Бугарската Култура е турко-словенска!
@roden, @Trakiya и останатите од Источен Балкан, вам овие Турци ви се поблиски или словенската династија Властимировиќ?
Во 1-виот период (крајот на VIII - средината на IX век) земјите од Долно Подунавие се развиле од областите во Североисточна Болгарија и Добруџа, по што колонизацијата се проширила на подрачјето на Дњестар. Вториот период (втора половина на IX - прва половина на X век) е период на процут на Балканско-Дунавската Култура, при што е воспоставен обемен систем на населби. Населението кое пристигнало од подунавските региони во регионот на Дњестар, дошло во допир со Источните Словени, претставници на Лука Рајковецката Култура. Во III период (средината на X - почетокот на XI век) регионот бил вклучен во процесите на обединување на материјалната култура и формирање на единствена Словенско-Болгарска националност.
Kozlov I.V. Population of the Danube-Dniester Steppes in Late 8th — Early 11th Centuries: Balkan-Danube Culture
Kozlov I.V. Population of the Danube-Dniester Steppes in Late 8th — Early 11th Centuries: Balkan-Danube Culture on Institute of archaeology. A. H. Khalikov
archtat.ru
Дунавско-Бугарската Култура е турко-словенска!
@roden, @Trakiya и останатите од Источен Балкан, вам овие Турци ви се поблиски или словенската династија Властимировиќ?
Последно уредено:
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
Кои бугарски земји? Дали вие сте свесни за разликите од Волшка Бугарија - другата голема б'лгарска држава, Дунавска Бугарија и вас, Бугарите по политоним? Дали денешниве жители на Република Бугарија разликуваат политоним од етноним?
Овде повторно:
@roden, @Trakiya, и останатите од Источен Балкан, треба да бидете апсолутно неписмени и да мислите дека вие како самодекларирани Бугари сте етнички исти со Бугарите од Волшка Бугарија, со Бугарите од Стара Велика Бугарија и со Бугарите од Дунавска Бугарија, или пак со Бугарите од Источен Казахстан, како што погрешно може да се заклучи од овие ваши учебници, кои се подла пропаганда, невтемелена на научни извори.
Ќе ви направам паралела со Југославија. Јас како Македонец, во Југославија сум бил Југословен, односно Јужен Словен. И за мене Јужен Словен може да биде етноним, како и за Србите, Хрватите, Словенците.
Албанците и Унгарците, како најбројни националности во Југославија, беа Југословени (Јужни Словени) по државјанство. Но тие не можеа да бидат Јужни Словени по етнос. За нив називот Југословен (Јужен Словен) претставуваше политоним.
Така и вие. Никако не можете да бидете Бугари по етнос, зашто и самите гледате дека Бугарите биле туркиско (евентуално турко-монголско) племе. Тоа го пишува во кинески, монголски, казачки, руски, татарски, башкирски, чувашки, руски и турски извори како што и самите можевте да видите, доколку внимателно ја следевте оваа тема.
Доколку сте Словени, Македонци и Тракијци, тогаш што имате вие заедничко со Бугарија на Куманите, со Бугарите од Стара Велика и Волшка Бугарија или пак со Бугарите од Дунавска Бугарија - турски народи по етнос?
Дури немате генетско наследство ни од Тервеловите Бугари и Плиска-Преслав Културата, која била мешана турко-словенска, т.е. словено-бугарска. Ви недостасува централноазискиот и алтајскиот елемент во генетиката, карактеристичен за туркојазичната популација на Средна Азија, меѓу кои биле и Турко-Бугарите.
www.ncbi.nlm.nih.gov
Дали вие воопшто сте свесни колку е минорен овој 1,5% бугарско генетско наследство кај вас? Толку изнесува процентот на неандерталската ДНК која ја поседувате.
medlineplus.gov
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
Затоа прекинете да фантазирате дека сте Бугари по етнос и престанете луѓето да ги доведувате во заблуда со вашиот небулозен бугаризам.
Овде повторно:
@roden, @Trakiya, и останатите од Источен Балкан, треба да бидете апсолутно неписмени и да мислите дека вие како самодекларирани Бугари сте етнички исти со Бугарите од Волшка Бугарија, со Бугарите од Стара Велика Бугарија и со Бугарите од Дунавска Бугарија, или пак со Бугарите од Источен Казахстан, како што погрешно може да се заклучи од овие ваши учебници, кои се подла пропаганда, невтемелена на научни извори.
Ќе ви направам паралела со Југославија. Јас како Македонец, во Југославија сум бил Југословен, односно Јужен Словен. И за мене Јужен Словен може да биде етноним, како и за Србите, Хрватите, Словенците.
Албанците и Унгарците, како најбројни националности во Југославија, беа Југословени (Јужни Словени) по државјанство. Но тие не можеа да бидат Јужни Словени по етнос. За нив називот Југословен (Јужен Словен) претставуваше политоним.
Така и вие. Никако не можете да бидете Бугари по етнос, зашто и самите гледате дека Бугарите биле туркиско (евентуално турко-монголско) племе. Тоа го пишува во кинески, монголски, казачки, руски, татарски, башкирски, чувашки, руски и турски извори како што и самите можевте да видите, доколку внимателно ја следевте оваа тема.
Доколку сте Словени, Македонци и Тракијци, тогаш што имате вие заедничко со Бугарија на Куманите, со Бугарите од Стара Велика и Волшка Бугарија или пак со Бугарите од Дунавска Бугарија - турски народи по етнос?
Дури немате генетско наследство ни од Тервеловите Бугари и Плиска-Преслав Културата, која била мешана турко-словенска, т.е. словено-бугарска. Ви недостасува централноазискиот и алтајскиот елемент во генетиката, карактеристичен за туркојазичната популација на Средна Азија, меѓу кои биле и Турко-Бугарите.
Y-Chromosome Diversity in Modern Bulgarians: New Clues about Their Ancestry
To better define the structure and origin of the Bulgarian paternal gene pool, we have examined the Y-chromosome variation in 808 Bulgarian males. The analysis was performed by high-resolution genotyping of biallelic markers and by analyzing the STR variation ...
www.ncbi.nlm.nih.gov
Дали вие воопшто сте свесни колку е минорен овој 1,5% бугарско генетско наследство кај вас? Толку изнесува процентот на неандерталската ДНК која ја поседувате.
What does it mean to have Neanderthal or Denisovan DNA?: MedlinePlus Genetics
Some direct-to-consumer genetic testing companies report how much DNA a person has inherited from prehistoric humans. Learn what this information means.
medlineplus.gov
Bulgarians vs the other European populations: a mitochondrial DNA perspective - PubMed
To define the matrilineal relationships between Bulgarians and other European populations, we have evaluated the mitochondrial DNA (mtDNA) variation in a sample of 855 Bulgarian subjects from the mtDNA perspective. The molecular survey was performed by sequencing ∼750 bp of the control region...
pubmed.ncbi.nlm.nih.gov
Затоа прекинете да фантазирате дека сте Бугари по етнос и престанете луѓето да ги доведувате во заблуда со вашиот небулозен бугаризам.
Последно уредено:
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
Продолжуваме со единаесеттата хипотеза во која се тврди дека Аспаруховите Бугари биле туркизирани Угри.
iankov.blogspot.com
Околу 463 година, племињата Огури, Сарагури (Бели Огурии), Оногури продреле на запад од Азија - вкупно имало десет племиња на Огури, во 466 година овие племиња ги поразиле Акацирските Хуни, ставајќи крај на Хуните. Подоцна, врз основа на овие огурски племиња, настанал нов етноним Бугари. Во 480 година, Бугарите всушност ја спасиле Византија од инвазијата на Остроготите, иако во VI век Бугарите биле зависни од Аварите кои напаѓале од Азија. Во 635 година, бугарскиот водач Кубрат успеал да ја уништи доминацијата на Аварите во регионот крај Црното Море. Бугарската држава што тој ја основа не траела долго. Неговите пет синови ги поделиле бугарските земји и племиња, што довело до фактот дека Хазарите биле во можност да ги поразат сите Бугари еден по еден.
Дел од Бугарите на чело со Аспарух отишле на запад, каде во 679 година го основале Бугарското Царство на Дунав. Како резултат на тоа, Бугарите кои зборувале турски брзо исчезнале во масата на словенското население, оставајќи им го нивното име. Друга група Бугари отишла на север, каде што ја основале Волшка Бугарија. Волшките Бугари вклучувале и две племиња: Сувар (Сабир од грчки извори) и Ескел (огуско племе)[24]. Волшките Бугари подоцна преминале во Ислам, но Суварите не сакале да го прифатат Исламот и се одвоиле од Волшките Бугарите. Како резултат на тоа, Суварите станале предци на современите Чуваши.
Бугарите кои останале на Кавказ, според многу истражувачи, ги поставиле темелите на балкарскиот народ (Кабардино-Балкарија).
Во степите на југ и југоисток од територијата на Антите постепено се преместувале номадските племиња. Нивната етничка припадност понекогаш е многу тешко да се открие. На пример, племињата како Кутургури и Утигури кои се појавуваат во византиските извори [32] во вториот дел од името јасно го содржат фино-угрискиот етноним „у(г)ри“, но можно е во VI век овие племиња да биле целосно или делумно турцизирани.
Во етнонимот „Сарагури“ [33] првиот дел е турскиот збор „бел“, вториот е истиот „у(г)ри“, а тешко е да се каже дали Сарагурите од VI век биле Турци или Угри. Во блиските контакти меѓу угриските и турските етнички групи, вторите сè повеќе стекнувале предност, што се објаснува со постојаниот прилив на турски племиња од исток, од Азија. Меѓутоа, оттаму пристигнувале и угриски племиња. Но се добива впечаток дека Угрите се преселиле на запад, притиснати од надмоќните здруженија на Турците, кои биле прошарани во племенски сојузи каде главната улога ја имале Угрите.Турците несомнено биле меѓу Аварите, па дури и меѓу унгарските племиња од IX -X век.
Не случајно Константин Порфирогенит го применил името „Турци“ на вторите. Оваа „замена“ на степските племиња, угриските и турските, со постојано зголемување на надмоќноста на вторите, е главна карактеристика на етничките процеси во степите на Источна Европа во втората половина на I милениум од нашата ера.
Бугарскиот проблем сега е темелно проучен, пред се благодарение на трудовите на бугарските и советските научници [35]. Затоа, препорачливо е да се допре само некои од неговите аспекти.
Првиот од нив е потеклото на Бугарите (Прабугарите) и нивната етничка припадност. Етнонимот „Бугари“ во вториот дел несомнено ја отсликува нивната првична врска со Угрите, а во првиот дел, очигледно, се навраќа на турскиот „булга“ („мешавина“) [36], а потоа целиот збор значи „ мешани Угри“, т.е. Бугарите првично биле турцифицирани (нејасно е кога) Угри и биле едно од племињата кои живееле, најверојатно, некаде во северниот дел на современ Казахстан и биле пренесени на запад за време на инвазијата на Хуните [37].
БЪЛГАРИТЕ - КОИ СМЕ?
iankov.blogspot.com
Околу 463 година, племињата Огури, Сарагури (Бели Огурии), Оногури продреле на запад од Азија - вкупно имало десет племиња на Огури, во 466 година овие племиња ги поразиле Акацирските Хуни, ставајќи крај на Хуните. Подоцна, врз основа на овие огурски племиња, настанал нов етноним Бугари. Во 480 година, Бугарите всушност ја спасиле Византија од инвазијата на Остроготите, иако во VI век Бугарите биле зависни од Аварите кои напаѓале од Азија. Во 635 година, бугарскиот водач Кубрат успеал да ја уништи доминацијата на Аварите во регионот крај Црното Море. Бугарската држава што тој ја основа не траела долго. Неговите пет синови ги поделиле бугарските земји и племиња, што довело до фактот дека Хазарите биле во можност да ги поразат сите Бугари еден по еден.
Дел од Бугарите на чело со Аспарух отишле на запад, каде во 679 година го основале Бугарското Царство на Дунав. Како резултат на тоа, Бугарите кои зборувале турски брзо исчезнале во масата на словенското население, оставајќи им го нивното име. Друга група Бугари отишла на север, каде што ја основале Волшка Бугарија. Волшките Бугари вклучувале и две племиња: Сувар (Сабир од грчки извори) и Ескел (огуско племе)[24]. Волшките Бугари подоцна преминале во Ислам, но Суварите не сакале да го прифатат Исламот и се одвоиле од Волшките Бугарите. Како резултат на тоа, Суварите станале предци на современите Чуваши.
Бугарите кои останале на Кавказ, според многу истражувачи, ги поставиле темелите на балкарскиот народ (Кабардино-Балкарија).
Во степите на југ и југоисток од територијата на Антите постепено се преместувале номадските племиња. Нивната етничка припадност понекогаш е многу тешко да се открие. На пример, племињата како Кутургури и Утигури кои се појавуваат во византиските извори [32] во вториот дел од името јасно го содржат фино-угрискиот етноним „у(г)ри“, но можно е во VI век овие племиња да биле целосно или делумно турцизирани.
Во етнонимот „Сарагури“ [33] првиот дел е турскиот збор „бел“, вториот е истиот „у(г)ри“, а тешко е да се каже дали Сарагурите од VI век биле Турци или Угри. Во блиските контакти меѓу угриските и турските етнички групи, вторите сè повеќе стекнувале предност, што се објаснува со постојаниот прилив на турски племиња од исток, од Азија. Меѓутоа, оттаму пристигнувале и угриски племиња. Но се добива впечаток дека Угрите се преселиле на запад, притиснати од надмоќните здруженија на Турците, кои биле прошарани во племенски сојузи каде главната улога ја имале Угрите.Турците несомнено биле меѓу Аварите, па дури и меѓу унгарските племиња од IX -X век.
Не случајно Константин Порфирогенит го применил името „Турци“ на вторите. Оваа „замена“ на степските племиња, угриските и турските, со постојано зголемување на надмоќноста на вторите, е главна карактеристика на етничките процеси во степите на Источна Европа во втората половина на I милениум од нашата ера.
Бугарскиот проблем сега е темелно проучен, пред се благодарение на трудовите на бугарските и советските научници [35]. Затоа, препорачливо е да се допре само некои од неговите аспекти.
Првиот од нив е потеклото на Бугарите (Прабугарите) и нивната етничка припадност. Етнонимот „Бугари“ во вториот дел несомнено ја отсликува нивната првична врска со Угрите, а во првиот дел, очигледно, се навраќа на турскиот „булга“ („мешавина“) [36], а потоа целиот збор значи „ мешани Угри“, т.е. Бугарите првично биле турцифицирани (нејасно е кога) Угри и биле едно од племињата кои живееле, најверојатно, некаде во северниот дел на современ Казахстан и биле пренесени на запад за време на инвазијата на Хуните [37].
Последно уредено:
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
За Угрите:
УГРИ, група на народи кои зборуваат угрiски јазици: Унгарци, Ханти и Манси (Обски Угри). Терминот „угриски“ (германски ugrish, унгарски ugor) кој влегол во научната литература во средината на XIX век, ја одразува созвучноста на древноруското именување на Унгарциѕе (Угри, Уг'рск - од турскиот *on-ogur, името на Оногурите; види во статијата Огузи) и Југра (од пермски jȯgra>коми јöгра) - познато од руски извори од XI век име на населението на долниот тек на Об, кое претходело на Обските Угри.
Угрискиот прајазик произлегол од угро-финскиот прајазик (види Угро-Финци) во втората половина на III милениум п.н.е. Очигледно, неговите носители живееле во јужните тајга и шумско-степските зони на југот на Западen Сибир и ималe блиски контакти со степското население - говорителитe на индо-ирански јазици, од кои Праугрите научиле сточарство, особено одгледување коњи, за што сведочи вообичаениот угриски вокабулар. Распространетоста на овие јужни културнит врски очигледно биле главнат причината што довела до одвојување на Угрите од финско-пермскиот дел на финско-угриските народи, концентрирани главно западно од Урал. Формирањето на праугриската заедница се поврзува со формирањето во средината во втората половина на вториот милениум п.н.е. на андроноидни култури (види статија Андроновска култура). Праугрите имале заедничко самоименување *mańćз, кое е реконструирано врз основа на самоименувањата на Унгарците (Маѓар) и Манси, како и имињата на митскиот народ Мон/Мос во фолклорот на Ханти и братството Мос кај Северните Ханти и Манси.
Колапсот на праугирската заедница според глотохронологијата е датиран во XIV-XV век; од друга страна, присуството на турските заемки во праугрискиот јазкик може да укажува на многу подоцнежно зачувување на заедницата. Дел од Јужните Угри, кој бил во поблиски врски со Источноиранското степско население, а потоа и со Турците, се префрлил на животниот стил на степските сточари (што се одразило во формирањето на Саргатската и Гороховската Култура) и во I милениум н.е. учествувал во миграции низ степската и шумско-степската зона на запад од Урал, што се рефлектирало во формирањето на Кушнаренковската Култура, Карајакуповската Култура, материјали од Болшетиганските гробишта итн. Некои од нив, откако се преселиле во Југоисточна Европа, потоа учествувале во етногенезата на Унгарците, кои создале држава во Средно Подунавие, другиот дел бил асимилиран од народите на Волшко-Камска Бугарија. Угрите кои останале во Сибир, очигледно се преселиле на север во тајгата, асимилирајќи ги домородците од тајгата (кои веројатно говореле уралски јазици), што довело до формирање на Ханти (Долен Тобол и тоболско и Долен Иртиш) и Манси (Транс-Урал).
old.bigenc.ru
Предците на Коми-Зирјаните го нарекувале северот на Западен Сибир јогра, што на нивниот јазик значело пошумена област со мочуришта.
УГРИ, група на народи кои зборуваат угрiски јазици: Унгарци, Ханти и Манси (Обски Угри). Терминот „угриски“ (германски ugrish, унгарски ugor) кој влегол во научната литература во средината на XIX век, ја одразува созвучноста на древноруското именување на Унгарциѕе (Угри, Уг'рск - од турскиот *on-ogur, името на Оногурите; види во статијата Огузи) и Југра (од пермски jȯgra>коми јöгра) - познато од руски извори од XI век име на населението на долниот тек на Об, кое претходело на Обските Угри.
Угрискиот прајазик произлегол од угро-финскиот прајазик (види Угро-Финци) во втората половина на III милениум п.н.е. Очигледно, неговите носители живееле во јужните тајга и шумско-степските зони на југот на Западen Сибир и ималe блиски контакти со степското население - говорителитe на индо-ирански јазици, од кои Праугрите научиле сточарство, особено одгледување коњи, за што сведочи вообичаениот угриски вокабулар. Распространетоста на овие јужни културнит врски очигледно биле главнат причината што довела до одвојување на Угрите од финско-пермскиот дел на финско-угриските народи, концентрирани главно западно од Урал. Формирањето на праугриската заедница се поврзува со формирањето во средината во втората половина на вториот милениум п.н.е. на андроноидни култури (види статија Андроновска култура). Праугрите имале заедничко самоименување *mańćз, кое е реконструирано врз основа на самоименувањата на Унгарците (Маѓар) и Манси, како и имињата на митскиот народ Мон/Мос во фолклорот на Ханти и братството Мос кај Северните Ханти и Манси.
Колапсот на праугирската заедница според глотохронологијата е датиран во XIV-XV век; од друга страна, присуството на турските заемки во праугрискиот јазкик може да укажува на многу подоцнежно зачувување на заедницата. Дел од Јужните Угри, кој бил во поблиски врски со Источноиранското степско население, а потоа и со Турците, се префрлил на животниот стил на степските сточари (што се одразило во формирањето на Саргатската и Гороховската Култура) и во I милениум н.е. учествувал во миграции низ степската и шумско-степската зона на запад од Урал, што се рефлектирало во формирањето на Кушнаренковската Култура, Карајакуповската Култура, материјали од Болшетиганските гробишта итн. Некои од нив, откако се преселиле во Југоисточна Европа, потоа учествувале во етногенезата на Унгарците, кои создале држава во Средно Подунавие, другиот дел бил асимилиран од народите на Волшко-Камска Бугарија. Угрите кои останале во Сибир, очигледно се преселиле на север во тајгата, асимилирајќи ги домородците од тајгата (кои веројатно говореле уралски јазици), што довело до формирање на Ханти (Долен Тобол и тоболско и Долен Иртиш) и Манси (Транс-Урал).
УГРЫ • Большая российская энциклопедия - электронная версия
УГРЫ, Большаја россијскаја энциклопедија - электроннаја версија
old.bigenc.ru
Предците на Коми-Зирјаните го нарекувале северот на Западен Сибир јогра, што на нивниот јазик значело пошумена област со мочуришта.
Последно уредено:
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
MLBA: Middle–Late Bronze Age
EBA: Early Bronze Age
ANE: Ancient North Eurasian
TMRCA: Time to Most Recent Common Ancestor
Последно уредено:
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
ЧЕРКАСКУЛСКА КУЛТУРА, археолошка култура од Доцното Бронзено Време. Датира од XV до XII век. п.н.е., се дели на ран (XV-XIV век п.н.е.) и доцeн (XIII-XII век п.н.е.) период. Именуван по населбата Черкаскул II на брегот на Черкаскулското Езеро (Чељабински Регион). Влегува во Андроновската културно-историска заедница. Распространета првенствено во планинските шумски региони на Задуралие (Берјозки V, Липоваја Курја, Приплодниј Лог, населба Тављикавское итн.) и во Предуралие. На територијата на Башкортостан идентификувани се околу 18 населби и 4 гробници, кои се локализирани во долниот тек на реките Бела, Кама и басените на реките Ај, Ик, Јуриузан (населба Јукаликулевское итн.). Населбите се наоѓаат на поплавните тераси на реки (Предуралие) и езера (Задуралие). Станува збор за живеалишта во форма на правоаголни полуземјанки (види земјанки) или надземни конструкции од рамковно-столбна конструкција (површина 20-40 м2, 160-180 м2) со 1-3 отворени огништа и 1-3 излези. Керамиката е претставена со садови со рамно дно, саксии со заоблен врат свиткан нанадвор, изработени од глина измешана со талк и украсена со меандри, шеврони, триаголници, ромбови, исполнети со отисоци на мазни, поретко назабени печати, прецртувања, вдлабнувања.
Погребните споменици се претставени со могили со земјени насипи и земјани гробници со камена ограда; Се среќаваат парни и колективни погребувања. Мртвите биле закопувани во едноставни гробни јами (длабочини повеќе од 1 m), згрчени од десната страна, главата на исток и југоисток; во доцна фаза на Ч.К. има церемонија на кремирање. Карактеристична црта на погребниот обред е присуството на садови со жртвена храна и коски на жени. Наодите се претставени со оружје (бронзени ножеви, келти, врвови на копја, стрели, џилити, камени врвови од стрели), алати (бронзени српови, мотики, коскени игли и шила, глинени калапи), накит (бронзени приврзоци за глава).
Според К.В.Саликов, Ч.К. е формирана во шумските региони на Задуралие на база на локалните племиња од Неолитот и се развила како самостојна култура синхрона со Фјодоровската Култура; С.А. Григориев, А.В. Матвеев - се развила на база на Фјодоровската Култура, М.Ф.Обидјонов, А.Ф. Шорин - на Ајатска, Коптјаковска и Фјодоровска Култура, носители на Ч.К. биле угриски племиња (види угро-фински племиња). Забележани се контакти со племињата на Срубна Културата. Племиња на Ч.К. биле една од компонентите на формирање на населението на Курмантау, Межовската и Саргаринската Култура. Се занимавале со земјоделство, сточарство и обработка на метал.
ЧЕРКАСКУЛЬСКАЯ КУЛЬТУРА
bashenc.online
МЕЖОВСКА КУЛТУРА, археолошка култура од Доцното Бронзено Време. Датира од 12-7 век п.н.е., поделена е на периоди Межовски (12-9 век) и Березовски (8 - почеток на 7 век). Именуван по селото Межовка на бреговите на реката Багаријак (Чељаб. обл.). На територијата на Башкортостан откриени се повеќе од 100 споменици на М. К., кои се наоѓаат во басените на реките Белаја, Диома, Уфа, Ик (археолошка микрообласт Береговски, населба Иткул I, населба Старокабановское, Тјубјак, населба Јукаликулевское итн.). Населбите се наоѓаат на поплавни тераси, речни (Приуралие) и езерски (Задуралие) 'ртови. Како живеалишта служеле полуземјанки (види земјанки) или приземни столбни конструкции. Грнчарството е претставено со штукатурирани садови со рамно дно во облик на тенџере со свиткан врат, изработени од глина со додавање на талк во прав или мелени школки и орнаментирани засеци во форма на капки, рибини коски или едноставни геометриски шеми (цик-цак, ромбови, коси линии) кај горните делови.
Повеќето од погребните споменици се гробни могили, има и секундарни погребувања. Мртвите се закопуваат во длабоки гробни јами, испружени на грб или свиткани на страните, со главите на исток или запад. Гробниот инвентар се состои од оружје, делови од коњски запрег, накит и алатки за обработка на метал. Мнoгу од предметите биле намерно оштетени при погребување. Се среќаваат и женски коски.
М.К. е формирана во шумско-степските области на Урал и шумските области на Јужно Прикамие врз основа на Черкаскулската Култура. Носители на М. К. биле угриските народи (види угро-фински племиња). Се занимавале со сточарство, лов, риболов, собирање, производство на бронзен лив. Комуницирале со населението на Срубна Култура, Приказанска Култура на Урал, Саргаринска Култура во Задуралие. Племињата на М.К. биле една од компонентите на формирањето на населението на Иткулската и Гороховската Култура.
МЕЖОВСКАЯ КУЛЬТУРА
bashenc.online
Поедноставен дијаграм на резултатите од анализата ADMIXTURE за антички степски популации на номади од евроазиската степа (од Урал до Алтај), вклучително и претставници на Межовската Култура. Небесно сината ја означува нганасанската компонента (Самоеди), сината означува европски ловци-собирачи, жолтата ја означува источноазиската компонента, а зелената означува кавкаски ловци-собирачи. (видете ја целосната верзија на резултатите [1] бројот на популации на предците К варира од 2 до 15).
ГОРОХОВСКА КУЛТУРА, археолошка култура од Раното Железно Време. Датира од V до II век п.н.е. Именуванa по населба на реката Јургамиш (слив на реката Тобол) во селото Горохово, Курганска област, откриена во 30-40-тите години на ХХ век К.В.Салников. На територијата на Башкортостан спомениците на Г.К. се локализирани во басенот на реката Ај (населба Абдулинское, Кадировски Тумби, населба Турналинское, населба Јукаликулевское, населба Јунусовское). Населбите се претставени со утврдувања лоцирани на високи тераси над поплавните рамнини. Живеалиштата биле повеќекоморни (дневните и помошните простории се поврзани со долги премини) полуземјанки (види земјанки) од столбна структура со покрив од 4 косини. Керамиката е претставена со садови со тркалезно дно од глина со додаток на талк и украсени со хоризонтални цик-цак и засеци. Пронајдени се производи изработени од бронза (врвови од стрели, ножеви, обетки), глина (садови, вретена). Повеќето од погребните споменици се вкопани под гробните могили. Главните методи на погребување: на грб, со главата на север. Г.К. е формирана во Средно Притоболие, подоцна се распространува на запад и југ. Население на Г.К. е развиено врз основа на Угрите (види угро-фински племиња) со активно учество на новодојдените номадски племиња од јужните и југоисточните степит. Гороховските племиња одржувале блиски врски со населението од Саргатската и Сарматската Култура.
ГОРОХОВСКАЯ КУЛЬТУРА
bashenc.online
Последно уредено:
- Член од
- 3 септември 2010
- Мислења
- 6.413
- Поени од реакции
- 9.040
КУЛАИСКА КУЛТУРА. Формирана во регионот на Средно (Тајга) Приобие регион на крајот на VI век п.н.е во 2 фази - Васјуганска (VI–II век п.н.е.) и Саровска (I век п.н.е. – V век н.е.). Културата првпат била назначена од И.М. Мјагков. Во 1953 година, В.Н. Чернецов ја именувал „Кулаиска“. Посебна улога во студијата на К.К. припаѓа на Л.А. Чиндина. Познати и проучени се повеќе од 100 населби (на пример, комплексот Малгет, населбата Саров), повеќе од 10 гробници (Камен Мис, Уст-Кондин), култни места (Кулаи). Населбите се наоѓале на бреговите на акумулации, утврдувањата биле на возвишувања, природно заштитени места, имале сложени одбранбени системи.
Живеалиштата се полуземуници, дрвени куќи со рамки, со огништа во средината. Огништата биле мултифункционални и служеле, особено, за леење на бронза. Мртвите биле завиткувани во кора од бреза и закопувани во земја. Покојниците се испружувани на грб во дрвена погребна конструкција. Погребот бил проследен со жртви на животни и предмети што ќе ги прочистат кладите. Во Саровската фаза имало кремирање на мртвите.
К.К има уникатен карактеристична керамика со отпечатоци од печати со фигури, особено на оружја, работни орудија.
Карактеристика на К.К. – бронзена култура на металопластика: рамна, поретко волуметриска, континуирани слики на луѓе, животни и митски суштества. Во Васјуганската фаза, оружјето и алатите се правеле првенствено изработени од бронза и коска, во Саровската - од железо, од тоа време металуршкото производство е концентрирано во посебни центри. Одлеаноците доаѓаат во цврста форма, со висок релјеф. Главно неговите ликови се грабливи птици со расклопени крилја и маска на градите, воин-херој на коњ, мечка. Комплексно домаќинство, мултистопанско со доминантна улогата на ловот и риболовот. Развиено е одгледувањето коњи и ирваси. Јачаат улогите на поедини семејни патријархални заедници. Се појавуваат привилегирани слоеви - поглавари на заедници, воини, ковачи и шамани. Носителите на К.К. активно мигрирале на југ во Сајано-Алтај, на север до Нижно Приобие, на запад - до Прииртишие. Носителите на К.К. се поврзуваат со Самоједи (Л.А. Чиндина и други), Угри (В.И. Молодин и други) и Кети (Р.А. Ураев).
КУЛАЙСКАЯ КУЛЬТУРА — Историческая энциклопедия Сибири
КУШНАРЕНКОВСКА КУЛТУРА, археолошка култура од Доцното Железно Време. Повеќето истражувачи ги датираат археолошките локалитети на К.К. на крајот на VI - средината на VIII век, некои VI-XII век. Именуван по Кушнаренковските гробишта. На територијата на Башкортостан спомениците на К.К. (приближно 40) се локализирани во басенот на средните и пониски текови на реката Белаја (Бирское утврдување, археолошки комплекс Мањак, Старокалмашевское утврдување, могили Синташтамак, Уфимски утврдувања итн.). Населбите се наоѓаат на терасите над поплавните рамнини и претставуваат краткотрајни сезонски населби. Керамиката е претставена со калапени тенкоѕидни садови со рамно дно во форма на бокал, украсени по должината на вратот со хоризонтални линии, двоен цик-цак, коси мрежи, назабени отпечатоци од печат.
Повеќето од погребните споменици се гробни могили. Во тумбите на могилите има ритуални погребенија на черепи, екстремитети и коњски кожи. Мртвите биле закопувани во плитки овални или правоаголни гробни јами, испружени на грб, со главите на север или северозапад. Покрај главите се пронајдени глинени садови со жртвена храна (коњски коски). Гробните предмети се состојат од оружје (железни врвови од стрели и сабји, коскени рабови на лакови), прибор за коњски запреги (железни узенгии и додатоци) и додатоци за појас (бронзени и сребрени токи, облоги и врвови од појаси од хералдички тип, брошеви), накит (бронзени нараквици, гривни, обетки, приврзоци во форма на коњски фигурини, камени и стаклени мониста).
Според мислењата на некои истражувачи, К.К. се формирала во јужните и југоисточни степи на Средна Азија и Казахстан, според други - во шумско-степските региони на Западен Сибир. Според В.А.Иванов, Е.П.Казаков, Е.А.Халикова и други, носители на К.К. биле угро-фински племиња, според В.Ф. Генинг, С.М. Васјуткин - самоедски племиња, според Н.А. Мажитов, А.Н. Султанова - турски племиња (веројатно башкирски племиња). Тие комуницирале со племињата на Бахмутинската и Турбаслинската Култура. Кушнаренковските племиња биле една од компонентите на формирање на населението на Кара-Јакуповската Култура. Водечки стопански гранки биле сточарството и земјоделството.
КУШНАРЕНКОВСКАЯ КУЛЬТУРА
bashenc.online
ТУРБАСЛИНСКА КУЛТУРА, археолошка култура од Раниот Среден Век. Датира од V до VIII век. Именуван по група археолошки локалитети лоцирани во близина на Нoво Турбасли, Благовешченски регион. На територијата на Башкортостан откриени се приближно 30 споменици локализирани во средниот тек на реката Белаја во областа помеѓу реките Сима и Чермасан (Дежневски Тумби, населба Имендијашевское, Кушнаренковски гробишта, Новотурбаслински гробни могили, Новотурбаслински селишта, Уфимски населби, Шареевски могили). Населбите се претставени со селишта, населби, локации на поплавната рамнина на речните тераси. Живеалиштата биле правоаголни дрвени колиби (околу 20-30 м2) со покрив од 1 или 2 косини, со огништа на ниски дрвени основи, јами за домаќинство. Керамиката е претставена со сферични бокали со рамно дно со рачка и садови со јајцевиден облик, украсени со коси засеци, хоризонтални линии, вдлабнатини по должината на вратот.
Повеќето од погребните споменици се вкопани под гробните могили. Мртвите биле закопувани во тесни правоаголни гробни јами (длабочини до 1 m), често во линија со северниот ѕид, испружени на грб, со главата нанапред на север. Откриени се и крипти-катакомби. Има трагови од вештачки деформации на черепи. Гробните предмети се состојат од оружје (железни мечеви со една острица без рачки и нишани, врвови на копја, врвови од стрели (железни и коскени), остатоци од дрвени корици, облоги од коски за лак), прибор за коњски запреги (железни дводелни парчиња, бронзени халари, облоги), алати (камени воденички камења, железни ножеви, српови, глинени кривини од вретено), предмети од комплети за појас (бронзени, железни, златни и сребрени токи, врвови за ремени, прекривки), накит (бронзени, сребрени и златни приврзоци за глава, обетки, гривни, прстени, брошеви, фибули, златни медаљони, приврзоци, стакло, карнелијан, корали, килибарни мониста, приврзоци-амулети во форма на човечки фигури).
Според В.Ф.Генинг, Р.Д.Голдин, В.А.Иванов, носители на Т.К. биле угро-фински племиња кои дошле на Урал од Западен Сибир; Г.И.Матвеева, Ф.А.Сунгатов го поврзуваат потеклото на Т.К. со преселување на номадските племиња од југ до Предуралие, Н.А. Мажитов - со турски племиња (веројатно антички Башкири). Водечки сектори во земјоделството биле сточарството и земјоделството. Забележани се контакти со племињата од Бахмутинската, Кара-Јакуповската и Кушнаренковската Култура.
Последно уредено: