Не сум ладнокрва воопшто, многу сум чувствителна, ама нормално дека не рипам за се и сешто.
Не знам во кои случаи е оправдана паниката бидејќи постојат милион случаи, а не е наведен ниеден, затоа ќе кажам само дека паниката е секогаш оправдана, не можеш некого да судиш затоа што го фатило паника за што било. Сите сме различни и сите нас не фаќа паника во различни моменти.
Затоа според мене паниката е секогаш оправдана.
П.С. Гледам некои кажале и случки, па ајде и јас.
Ме фати паника кога
домски деца ни ја украдоа колата, ме фати паника кога на еден другар му провалија во колата и му го украдоа лап топот (
тоа беше некни, веројатно исто од домски деца),
ме фати паника кога се изгубив во чаршија како мала, кога се заглавив во лифт, кога ни застана колата, кога дозна наставничката дека сум мавала со гума...еееее, имало многу случки.