Се повеќе земаат замав. Се сеќавам (да не речам во мое време, ќе изгледам бааги стар) кога јас бев на училиште, не смеевме да писнеме. Не од учителот колку што се плашевме од домашните. Можеше да завршиш со двојна повреда - учителот да те истепа дека си немирен, а домашните дека те истепал учителот па си ги посрамотил.
Го видов мојот класен пред некој ден случајно. Се поздравуваме во ходник, муабет малку завртивме што е и како е... Тој е познат за најстрогиот учител во нашето училиште. И за да биде иронијата поголема, додека зборевме, цело време поминуваа деца и му викаа на уво. Он како труп стои. Му викам "дај бе учителе..." а он ми враќа "еееее, се сменија времињата...".
