Лошо го користиш ад хоминем у муабетов.
-Јас постулирам дека ти си дрво според тоа што си го кажал, што е заклучок, а тоа што си го кажал е глупост поради содржината на тоа што си го кажал.
Ова не е ад хоминем.
Заклучуваш според
кои норми?
Пази, можам и јас тебе да те наречам
„арогантно копито“ - судејќи според моите норми.
Разликата е дека ако јас тоа го изјавам во некоја дискусија посветена на тебе, тогаш тоа нема да биде ад хоминем затоа што во тој случај јас би те опишувал тебе, предметот на дискусијата. Но ако во дискусија посветена на ебани новости за науката, јас те наречам
„арогантно копито“ (или „
дрво едно“)... Тогаш тоа Е ад хоминем, без разлика што јас мислам за содржината на тоа што ти си го кажал. Затоа што не ја коментирам содржината, туку прибегнувам кон етикетирање на твојата личност.
Затоа твоето „дрво едно“ е ад хоминем, и не е логичка грешка. Повеќе јас би можел да ти кажам дека ти правиш
ignoratio elenchi - ама не фала, немам никаква желба
овде да ја играм таа игра. Немам намера да влегувам во натпревар во серење - со серко (да, ова би бил пример за ад хоминем).
Немам намера да се натпреварувам во филозофирање со филозоф. Секако не на дискусија со научна тема. Пошто науката не се базира на јадење бурек, туку на научни методи. Науката е игра со правила, иако нема секогаш фиксно зацртани објективи. Твојата игра, филозофијата, тоа е игра со јасно поставени објективи ама нема правила. Совршено за бурекојадачи, нели?
Пред развојот на науката, посебно пред развојот на експерименталната наука, филозофијата била важен дел од научната мисла. Во рамки на тогашното ограничено знаење, филозофската мисла (логиката) повеќе помагала одколку што одмагала. Но денес со напредокот на науката, со се поголемото мноштво од достапни научни методи, филозофијата останува како дисциплина која е повеќе важна од историски (и бурекојадачки) аспект, отколку од било каков есенцијално корисен или егзистенционален аспект. Едноставно филозофското размислување денес не може да даде ни приближно корисни резултати како научниот метод - без разлика колку и ти да бараш да ти се дефинира што е корисно.
Филозофијата е ограничена во рамките на логиката. Човековата логика е ограничена на особеностите на условите во кои еволуирал човекот. Од тој аспект гледано, филозофијата би ја споредил со религијата. Религијата исто така има еволуциска позадина. На прв поглед тоа не е логично, некој како тебе ќе праша - како е можно еволуцијата да фаворизира такво залудно трошење на ресурси, на пример жртвување време и материјали за градење разни храмови, молење на разни богови и други имагинарни пријатели, итн...
Работата е во тоа што религијата се базира на неколку моменти кои се еволуциско наследство на човечкиот вид.
На пример, човечкиот разум е исклучително добар во залажување на самиот себе, и тоа е еволуциско наследство. Инаетот и упорноста, и тие припаѓаат во истата група еволуциски наследства. Затоа што наназад, во времето пред ширењето на фармерството, нашите претци биле номадски ловци-собирачи. Тие што биле најупорни во гонење на пленот, дури и кога логиката кажувала дека никогаш пленот најверојатно нема да биде уловен, токму нив упорните ги фаворизирала еволуцијата - затоа што токму тие најчесто доаѓале до храна и преживувале. Тие претци кои биле најупорни во изработување на алатки, тие биле поуспешни во преживување и во оставање на своите гени на следните генерации.
Понатаму, склоноста кон слушање наредби од авторитети. Таа е посебно изразена кај децата, но во одреден останува и кај возрасните и не е само научена туку делумно и инстиктивна карактеристика. Еволуциски гледано, децата како природно љубопитни и во суровиот свет на природата лесно можат да го загубат животот на илјадници начини од разни предатори и природни неприлики. Тие деца кои биле поподложни кон слушање на наредби од постарите претци, тие останувале живи да ги пренесат своите гени. Така послушноста кон авторитети станала генетска карактеристика на луѓето.
Сите набројани генетски наследства, склоноста кон слушање авторитети, склоноста кон себезалажување, склоноста кон инает и упорност... сето тоа го прави човекот подложен на манипулациите на религиите.
Не знам дали почнуваш да разбираш зошто ти го објаснувам ова, но еве конкретно - ти објаснувам дека начинот на кој ние луѓето размислуваме, склопот на логиката која ти ја употребуваш кога философираш, сето тоа се должи на нашата свест која е обликувана од еволуцијата.
Човечкиот мозок. Начинот на кој ги согледуваме работите окулу нас. Начинот на кој фукционира нашата свест... Сето тоа е резултат на човечката еволуција, и резултат на колективните искуства на нашите претци. И не, не мислам на дедовците и бабите, туку на сите претци наназад од покомплексните видови како цицачите, до тие едноклеточните.
Нашиот мозок е еволуиран да обезбеди преживување, избегнување и бранење од предатори, ловење плен и собирање друга храна, обезбедување на живеалиште. Не да решава проблеми од виша математика.
Заради тоа квантната физика не е логична за умот кој не е примарно еволуиран да разбира такви работи. Се разбира дека не ти е логично дека е можно една честица да биде во исто време на две различни места. Но кој кажа дека реалноста мора да функционира според нашата човечка логика? Нема да ти биде логично се додека не научиш квантна физика и не ги прошириш границите на својата логика.
Логиката е конструкција на нашиот ум, конструкција која излегла најуспешна во интерпретирање на проблемите за преживувањето и решавањето на тие проблеми. Еволуцијата едноставно го фаворизирала тој одреден начин на размислување, вклучително со емоциите како кратенки за одредени итни ситуации.
Но таму надвор, во вселената, таму нашето традиционално размислување само ни отежнува и ни смета. Таму нема горе, нема доле. Доле може да има само ако те влече гравитација.
Во новиот свет на човештвото ќе му треба математика, физика, хемија, биологија, геологија... Наука. Филозофија и јадење бурек, не баш... Ок, можеби оброк од топол бурек во свемирот сепак не би било лошо нешто. Ама само како гурманско задоволство, не за стварање на оток во тестисите на соговорникот.
Затоа ако докажан научник како Мичио Каку каже дека тој МИСЛИ дека за 20 години може да имаме реактор на фузија - јас тоа негово мислење со радост ќе го прифатам како многу подобро предвидување од јадењето бурек на дежурните бурекојадачи. А тие, дежурните бурекојадачи би било подобро ако
филозофирање бурекојадење практикуваат на некои посоодветни теми.
, а магарињата..што е со нив??
