Новости во науката/технологијата

[Daedalus]

Глеам нема таква тема поврзана со новости во науката и технологијата. Ако има и сум ја испуштил, пренесете ова таму.
Темава е за секој кој сака да сподели интересна новост во науката/технологијата.
„Солидната“ светлина може да ги пресметува претходно нерешливите проблеми

Истражувачите од „Princteon University“ започнаа со кристализирањето на светлината како дел од обидот да се одговорат фундаменталните прашања за физиката на материјата.
Истражувачите не пуштаат светлина низ кристалот, тие ја трансформираат светлината во самиот кристал. Како дел од обидот за создавање на егзотични материјали како суперспроводници на собна температура, истражувачите ги сврзаа електроните, основниот елемент на светлината со цел да останат фиксирани во просторот.
„Ова е нешто што не сме го виделе претходно“, тврди Andrew Houck, професор по електрично инженерство и еден од истражувачите воедно, „Ова е нова особина на светлината.“
Резултатите даваат можност за интересни можности за различни видови на идни материјали. Но истражувачите планираат да го искористат овој метод за создавање на прашања за фундаменталните принципи и сознанија за масата, поле наречено „физика за кондензирана материја.“
„Заинтересирани сме за истражување и ултимативно контролирање и насочување на енергетскиот тек на атомско ниво,“ кажува Hakan Türeci, асистент професор по електрично инженерство и член на истражувачкиот тим. „Целта е подобро разбирање на моменталните материјали и процеси како и евалуирање на тие кои се' уште не можеме да ги создадеме.“

Пронајдоците на тимот кои се објавени на 8 Септември во журналот „Physical Review Х“, се дел од обидот за одговарање на фундаменталните прашања за особините на атомот со создавање на направа која ќе може да го симулира однесувањето на субатомските честички. Таква алатка може да биде непроценлив метод за одговарање на прашања околу атомите и молекулите кои не можат да бидат одговорени ни со денешните напредни компјутери.

До некаде, тоа е бидејќи сегашните компјутери оперираат под правилата на класичната механика која е систем кој го опишува секојдневниот свет кој содржи работи како топки за куглање и планети. Но светот на атомите се покорува на законите на квантната механика што вклучува голем број на чудни и многу контраинтуитивни појави. Оваа разлика помеѓу класичните „правила“ и квантните ја ограничува стандардната способност на компјутерот, ефективно да ги студира квантните системи. Бидејќи истиот оперира под класичните правила, не може да ги зграби многу од особините на квантниот свет. Научниците долго време веруваат дека компјутер кој е базиран на правилата на квантната физика може да им помогне при решавањето на проблеми кои се моментално нерешливи. Истиот може да ги одговори прашањата за материјали кои тимот „Princteon“ ги развива, но создавање на таков компјутер е се' уште тешко и бара понатамошно истражување.

Другата опција би била создавње на ситем кој директно ја симулира посакуваната квантна активност. Иако секоја машина ќе биде ограничена на една активност, тоа може да им помогне на истражувачите да одговорат важни прашања без да мораат да решат некои од тешките проблеми вклучени во креирањето на квантен компјутер.
Како додаток за одговарање на прашањата за моментално постоечкиот материјал, направата може да им помогне на физичарите при истражувањето на фундаменталните прашања за особините на масата со помош на симулирање на материјали кои постојат во имагинацијата на физичарите.
За градење на оваа машина, истражувачите создале структура направена од суперспроводливи материјали кои содржат 100 милиони модифицирани за да се однесуваат како еден „вештачки атом“. Тие го поставиле истиот блиску суперспроводлива жица со фотони.

Според правилата на квантната механика, фотоните на жицата наследуваат некои од особините на вештачкиот атом, тие се поврзуваат. Нормално, фотоните немаат взаемна интеракција, но во овој систем истражувачите успеаја да направат нова појава во која фотоните се наоѓаат во интеракција на некои начини како другите честички.
„Овие интеракции можат да доведат до ново колективно однесување на светлината, како фазите на материјата и течностите и кристалите кои се проучувани во физиката за кондензирана материја.“ тврди професорот Darius Sadri.
Научниците до сега откриле дека светлината се однесува како бран а во други ситуации како честичка. Овие истражувачи успеаја да создадат нова „особина“.
„Поставивме ситуација во која светлината ефективно се однесува како честичка во поглед на тоа дека два фотона можат да бидат во силна интеракција, во еден мод на оперирање, светлината оди напред и назад како течност, а во друг истата се замрзнува...“ кажува Türeci.

Моменталната направа е релативно мала, вештачкиот атом е спарен со суперспроводливата жица. Но, истражувачите тврдат дека со зголемувањето на апаратот и бројот на интеракции, тие можат да ја зголемат способноста за симулирање на комплексни системи, започнувајќи со таа на една молекула до симулирање на целиот материјал. Во иднината, тимот планира да изгради апарати кои ќе бидат далеку пософистицирани и ќе можат да ги анализираат суперфлуидите и изолаторите.
„Постојат многу нови работи кои можат да бидат направени во овие мали системи,“ тврди James Raftery, дипломиран студент по електрично инженерство и еден од авторите. „Како што ќе напредуваме, ќе можеме да допираме и разработуваме се' почувствителни теми.“

Извор: тука

 

[Смрт за зони и пајак воз.]

Еве, темава е отворена веќе еден ден, а никој друг ништо не напиша.
Мене ми се допаѓа идејата да имаме ваква тема, но очигледно не сме способни да пишуваме

 

[Vanlok]

После ваков квалитетно напишан уводен пост идејата е да одговориш со некој барем донекаде слично спремен пост. Не е дека на овој подфорум се постираат десетици или стотици нови теми, па на темава и треба „bump„...
Со други зборови како беше она златното правило: кога немаш ништо паметно да кажеш (на темата), подобро молчи.

 

[Daedalus]

Ако знаете англиски, има неколку сајтови кои ги знам и нонстоп објавуваат новости. Ако не ве мрзи, се' што треба е да ги преведете новостите. На крај краева, пишете ги главните поенти, пуштете линк, не мора да е долго, али да стигне новоста.
Ја повремено ќе пуштам по некој ваков превод. Ем се учат нови работи со тоа што ќе изгуглате нешто што сте превеле, а не сте знаеле сегменти од истото, ем ќе бидете апдејтирани со ствари кои се дешаваат.
BBC
Nature
Science daily
Wired
Ars Tecnica
New Scientist
Popular Science
Live Science

 

[Љубовен Каскадер]

Идентификувано ново галактичко суперјато во кое припаѓа и Земјата

Астрономи од Хавајскиот Универзитет во Маноа открија дека нашата галаксија е всушност дел од новооткриеното многу поголемо јато, односно суперјато
наречено Laniakea.
Користејќи го GBT Телескопот при Националната Радио Астрономска Опсерваторија е откриено новото суперјато кое е именувано
според хавајскиот термин за бескраен рај.
Откритието ги зацртува новите граници во галактичкото соседство и основа досега неоткриени врски помеѓу разни галактички јата во универзумот.
"Конечно ги основоположивме контурите кои го дефинираат суперјатото галаксии кое можеме да го наречеме дома" - вели главниот истражувач при Универзитетот, R. Brent Tully. "Навистина, може да се рече дека ова откритие е слично со сознанието дека вашиот град всушност припаѓа на многу поголема држава која граничи со други држави." - вели тој.

Суперјатата се едни од најголемите структури во вселената. Тие се формирани од групи од галаксии, како нашата Локална Група која содржи преку 54 галаксии, вклучувајќи и џуџести галаксии, и масивни јата кои содржат стотици галаксии сите поврзани во мрежа од филаменти.
Иако овие структури се меѓусебно поврзани, границите меѓу нив често се недефинирани.

Со цел да се рафинира мапирањето на космосот, истражувачите предлагаат нова методологија за евалуирање на овие суперјата која
се заснова на анализа на нивното влијание врз движењето на галаксиите.
Галаксиите кои лежат на границите ќе бидат фатени во гравитациски костец во кој победникот го детерминираат гравитационите сили на големите
структури околу нив.

Користејќи го GBT, но и други телескопи,Хавајските истражувачи ги набљудувале брзините со кои се движат галаксиите низ нашиот локален Универзум, и со тоа да успеале да дојдат до многу поригидна дефиниција на границите на зоните во кои доминираат суперјатата.
Нашата галаксија Млечен Пат се наоѓа во новооткриената мегаструктура, односно суперјатото Laniаkea кое се простира во универзумот со дијаметар од 500.000.000 светлосни години, исполнето со 100.000 галаксии.

Ова откритие истовремено ја дефинира улогата на вселенската гравитациска аномалија, Големиот Атрактор, кој претставува фокусна точка во интергалактичкиот простор и воедно влијае на движењето на галаксиите во нашата Локална Група.
Во границите на нашето суперјато движењето на галаксиите е насочено навнатре, односно кон Големиот Атрактор, како потоци кои се слеваат према долина.
Гравитационата влеч на Големиот Атрактор се протега низ целата Laniakea.

 

[nicole_l]

МАКЕДОНСКИ НАУЧНИК ДЕЛ ОД ТИМОТ НА УНИВЕРИЗТЕТОТ КОЛУМБИЈА ВО САД ШТО ГО ОТКРИ ПРЕДИЗВИКУВАЧОТ НА АУТИЗАМ

АУТИСТИЧНИТЕ ДЕЦА ИМААТ ВИШОК ВРСКИ ВО МОЗОКОТ

Проф. д-р Горазд Росоклија е дел од тимот невролози при Медицинскиот центар на Универзитетот Колумбија во САД кој по повеќегодишно истражување одговори на прашањето што го предизвикува аутизамот. Научниците открија дека децата и адолесцентите со аутизам имаат вишок синапси во мозокот, што се должи на забавување на процесот на нивно "кастрење" (како кај нормален мозок) за време на развојот. Ова стои во извештајот на медицинскиот центар на Универзитетот Колумбија, каде проф.д-р Росоклија работи како професор по психијатрија.

Проф. д-р Горазд Росоклија

Извештајот за аутизмот е објавен во онлајн изданието на журналот "Неурон". Синапсите се делот каде невроните во мозокот се поврзуваат за да комуницираат меѓу себе, па вишокот синапси може да има силни последици врз начинот на кој функционира мозокот. Научниците велат дека терапија со лекови што помагаат да се обнови нормалниот процес на кастрење на синапсите покажале подобрување при аутистично однесување кај глувци, дури и ако со терапија се почне откако се појавил аутизмот.
"Ова е значајно откритие што може да доведе до нова и многу неопходна терапевтска стратегија за аутизам", вели Џефри Либерман, професор на "Лоренс К. Колб", шеф на одделението за психијатрија при Медицинскиот центар на универзитетот Колумбија и директор на Државниот психијатриски институт во Њујорк.
При нормален развој на мозокот, експлозијата од формирање синапси се случува уште кога сме доенчиња, особено во кортексот, регион што се поврзува со аутистично однесување. Со кастрењето на синапсите до адолесценција се елиминираат половина од нив. Научниците веќе тестираат нова терапија за аутизмот, но лекот има нескани дејства, поради кои тој може да биде неприменлив кај луѓето.
"Иако лекот 'рапамицин' има несакани дејства, фактот дека може да видиме промени во однесувањето, покажува дека постои можност аутизмот да се лекува откако на детето ќе му биде поставена дијагноза, ако најдеме подобар лек", вели главниот истражувач Дејвид Салцер, професор по невробиологија на катедрите за психијатрија, неврологија и фармакологија на Медицинскиот центар на универзитетот Колумбија.

Истражувала мозоци на починати деца со аутизам

Гуомеи Танг, коавторка на истражувањето и доцент по неврологија во Медицинскиот центар на Универзитетот Колумбија, за да ја тестира хипотезата дека аутистичните деца имаат повеќе синапси во мозокот од другите, истражувала мозоци на деца со аутизам кои починале од други состојби. Тринаесет од нив биле на возраст од две до девет години, а другите 13 на испитаници на возраст од 13 до 20 години. За споредба биле испитани и 22 мозоци на деца без аутизам.
Д-р Танг ја мерела густината на синапси во мал дел од ткивото на секој мозок со пребројување на бројот на мали гранки што излегуваат од овие неврони во кортексот. Секоја гранка е поврзана со друг неврон преку синапс.
Таа откри дека до периодот на доцно детство густината опаднала на околу половина кај мозоците од контролната група, но само 16 отсто кај пациентите со аутизам.
"Ова е прв случај некој да бара и да открие недостаток на кастрење во развојниот процес кај децата со аутизам. Но откривме помал број синапси во некои делови на мозокот кај постари пациенти и кај глувци со аутистично однесување", вели д-р Салцер.

Вишок протеин во мозокот го забавува кастрењето на синапсите

Научниците во мозоците на пациентите најдоа траги до одговорот што го предизвикува недоволното кастрење на синапсите, односно мозочните клетки кај децата со аутизам биле полни со стари и оштетени делови и имале дефицит на аутофагија. Клетките по пат на аутофагија ги разградуваат непотребните компоненти. Преку експериментите со глувци научниците откриле дека недостигот на кастрење потекнува од протеинот мТОР.
Кога има претерана активност на овој протеин мозочните клетки ја губат способноста за аутофагија. Без оваа способност имало помалку кастрење во мозоците на глувците и во нив останувале премногу синапси.
"Луѓето мислат дека учењето се базира на формирање нови синапси, но и отстранувањето на несоодветните синапси е подеднакво важно", вели д-р Салцер.
Научниците успеале да го вратат нормалниот процес на аутофагија и кастрење на синапсите и да го поништат аутистичното однесување на глувците, со терапија со "рапамицин", лек што го инхибира мТОР.
Лекот бил ефективен дури и во случаи кога го давале на глувци кои веќе развиле вакво однесување.
"Најисклучителен момент во откритието е што стотици гени се поврзани со аутизмот, но речиси сите наши човечки испитаници имаа преактивен мТОР и намалена аутофагија и кај сите имаше недоволно кастрење на синапси. Со тоа што го блокираат нормалното кастрење синапси, преактивниот мТОР и намалената аутофагија можеби го поткопуваат учењето соодветно однесување, што може да биде една заедничка карактеристика на аутизмот", велат научниците.

Извор: Вест

 

[Љубовен Каскадер]

Нова евиденција во областа на астрофизиката - движењето на елиптични галаксии

Интернационален тим од астрономи користејќи ја скоро инсталираната Multi-Unit Spectroscopic Explorer апаратура на VLT Телескопот при ESO.
(European Southern Observatory)
Долго време се сметало дека елиптичните галаксии се формирани од стари ѕвезди кои се движат по случајно одбрани траектории. Последниве десет до дваесет години ова тврдење честопати беше предизвикано, но сепак сеуште се смета дека џиновски елиптични галаксии се скоро кружни и неротирачки групи од стари ѕвезди.

Др. Marc Sarzi од Универзитетот во Hertfordshire и неговите колеги Eric Emsellem и Davor Krajnovic ја набљудуваа џиновската елиптична галаксија M87 која всушност претставува централната галаксија во јатото Девица и открија ротација со многу ниска амплитуда.

Прецизноста на MUSE му овозможи на тимот да утврди дека ѕвездите во галаксијата M87 се движат околу својот центар со брзини од 10-20 km/s. Брзини кои се премногу ниски за галаксии.

Др. Marc Sarzi вели: “ На пример, сонцето и другите најблиски ѕвезди во дискот на Млечниот Пат ротираат заедно околу центарот на галаксијата со брзина од 210-240 km/s. Индивидуалните ѕвезди од М87 се дури побрзи, но тие генерално патуваат во различни насоки во било која дадена точка од галаксијата така што кохерентно тие ротираат околу центарот со многу помали брзини.”


Тој додава: “Покажувајќи дека “проста” галаксија како М87 всушност може да биде прилично комплицирана според новиот MUSE спектограф, овој резултат всушност ја демонстрира моќноста на новиот инструмент и неговата полезност во понатамошни истражувања за галаксиите и нивното формирање.

 

[Daedalus]

Развојот на мозокот кај болните од шизофренија
отстапува од нормалата

​

Шизофренијата воглавно се смета за пореметување кое се случува за време на развојот на мозокот и вклучува многу фактори на ризик, генетски и околински, слично на други невроразвојни пореметувања како што се аутизмот и интелектуалната ограниченост.

Нормалниот начин за развивање на мозокот е детерминиран од комбинираните ефекти кои комплексната мрежа од гени ги има како и голем спектар од околински фактори.
Сепак, потребни се студии кои вклучуваат лонгитудинално исчитување на мозокот на здрави и болни од болеста за да се мапираат аномалиите во структурата на мозокот како и пореметените тракетории по кои се развива истиот.

Нова студија на интернационална група од истражувачи вклучила мерење на невроразвојот кај болните од шизофренија со тоа што го студирале развивањето на мозокот за време на детството и адолесценцијата кај луѓе со и без пореметувањето.
Со помош на нови статистички пристапи кон пациенти кои учествувале во студиите и анализирање на болните кое трае повеќе од десет години, истражувачите успеаја да го опишат развивањето на мозокот кај личностите болни од оваа болест.

„Оваа студија покажува дека делови од мозочниот кортекс се развиваат различно кај луѓе со шизофренија,“ кажува првиот автор др. Aaron F. Alexander-Bloch од Националниот институт за ментално здравје.
„Мапирањето на патеките кои мозокот ги следи кога се развива девијантно од нормалниот развој овозможува носење на важни заклучоци за основните предизвикувачи на ова пореметување,“ кажува др. John Krystal, уредник на списанието „Биолошка Психијатрија“.

Сознанијата беа деривирани со помош на испитување на тракеторијата кај кривите кои го прикажуваат развојот на кортикалниот тенок слој кај 106 пациенти болни од шизофренија и споредбената група од 102 здрави волонтери.
На секој учесник од 7 до 32 години, му биле извршени исчитувања на мозокот во времетраење од неколку години и истите помогнале при создавањето на модел на ефектот шизофренија кој се добива како резултат на аномалискиот развој на кортикалниот слој.

Оваа одредена група на поврзани региони од мозокот се развива синхронизирано за време на типичниот развој, но следат променети траектории на развој кај болните од шизофренија.

„Сево ова ја покажува поврзаноста помеѓу хипотезата дека шизофренијата е невроразвојна болест и долго постоечката хипотеза прв пат донесена од германскиот анатомичар Карл Вернике во доцниот 19 ти век, а тоа е дека шизофренијата е болест на изменето поврзување помеѓу региони од мозокот,“ кажува Alexander Bloch.

Оваа теоретска конзистентност е важна бидејќи им овозможува на истражувачите подобро да се фокусираат на студиите за поврзаностите помеѓу регионите на мозокот кај болните од шизофренија во иднина, а со тоа да целат на регионите кои е познато дека се афектирани.

Извор: тука

 

[Љубовен Каскадер]

Објаснето мистериозната секвенца на квазарите

Квазари се супермасивни црни дупки кои се наоѓаат во центрите на далечни масовни галаксии. Истовремено се најсветлите небески објекти низ целиот електромагнетен спектар, константно и брзо привлекувајќи материја кон нивните центри. Ново истражување од Carnegie’s Hubble иАстрономскиот/Астрофизичкиот Институт Kavli во Пекинг разоткрија мистерија во врска со квазарите која ги измачува астрономите повеќе од 20 години. Нивната студија, која е издадена на 11ти Септември покажува дека повеќето квазари можат да бидат набљудувани преку два прости аспекти:

-Ефикасноста на “хранењето” на црната дупка

-Визурната ориентација на астрономот


Квазарите покажуваат голем спектар на надворешни прикажувања кога се набљудувани од страна на астрономи, потенцирајќи го диверзитетот на условите во регионите блиску до нивните центри.

Сепак, и покрај овој диверзитет, квазарите имаат изненадувачки регуларни физички атрибути кои доследно се покоруваат на правила основоположени пред повеќе од 20 години.

Истражувачите го одговараат клучното прашање. Што е тоа што ги унифицира овие два феномени?

Користејќи го најголемиот, најхомоген примерок до денес, комбиниран со неколку статистички тестови, истражувачите покажаа дека една специфична карактеристика поврзана со процесот на таложење на дупката нарачен Едингтонов сооднос, всушност претставува движечка сила зад оваа таканаречена главна секвенца. Едингтоновиот сооднос ја опишува ефикасноста на засилување на црната дупка, “натпреварот” меѓу гравитацијата која привлекува материја и светлосната радијација која упорно пропагира нанадвор.

Долго време постоело сомневање дека овој push-pull ефект е главната спрега во оваа секвенца и конечно, хипотезата е потврдена.

Исто така важно откритие претставува сознанието дека ориентацијата на визурата на астрономот додека гледа во внатрешните региони на црната дупка игра значителна улога во набљудување на гасот кој се движи брзо во дупката и произведува широки емисиски линии во спектрумот на квазарот.

Ова го менува начинот на кој астрономите ја разбираат геометријата на регионите блиску до црните дупки.

 

[Љубовен Каскадер]

Продлабочен нашиот поглед кон вонземски живот во вселената


Астрономите кои се бават со истражување на атмосферите на други планети, барајќи гасови кои можат да производат “живот” не можат да се потпираат на детектирање само еден фрагмент, како кислород, озон или метан бидејќи во некои случаи истите гасови можат да бидат произведувани абиолошки.

Истражувачите четири години илјадници пати ја симулирале атмосферата на безживотни планети, правејќи варијации на компонентите во атмосферата и типот на ѕвездите.
Додека ги проучувале симулациите, истражувачите откриле дека во некои случаи постои значително присуство на озон во атмосферата иако во нејзе не постои дотек на кислород.
Ова е битен факт кој има огромно значење за тераформирањето на планети.

Метанот е атом на јаглерод врзан со четири водородни атоми. На земјата, голем дел од него е произведен биолошки но не се исклучува можноста тој да биде создаван неоргански, како на пример кај вулканите на дното на океаните кои го испуштаат гасот произведен од реакциите на карпите и морската вода.
Порано се мислело дека Озонот и кислородот сами по себе се посилни биознаци. Озонот претставува три врзани кислородни атоми. На земјата е произведен кога молекуларниот кислород и атомскиот водород се спојуваат откако атомскиот кислород е создаден од други реакции напојувани од сонцето и електрични празнења. Животот е доминатниот извор на молекуларен кислород на нашата планета, низ фотосинтеза во растенијата и едноклеточните организми.

Оваа студија покажува дека молекуларниот кислород и озонот можат да бидат создавани без живот кога ултравиолетовите зраци го растураат јаглерод диоксидот.
Истражувањето сугерира дека овој абиолошки процес може да создава доволно озон за да биде детектиран низ вселената, па така детектирање на озон само по себе не наложува постоење живот.
Kако и да е, ова истражување го засилува аргументот дека метанот и кислородот заедно, или метанот и озонот заедно се се’уште показатели за постоење на живот.


Истражувањето единствено успеало да извади лажни позититивни податоци за постоење на живот при набљудување на кислород, озон и метан поединечно.

Молекулите на метан и кислород заедно се релијабилен знак за биолошки активности бидејќи метанот не се задржува долго во атмосфера која содржи кислородни молекули.
Според ова, доколку постои метан во атмосферата, логичен заклучок е дека тој постојано се надополнува. Најдобар начин за надополнување на атмосферата со метан е постоење на живот, а истото важи и за кислородот.
Тимот користеше компјутерски модели за симулација на атмосферската хемија како и порано, но овојпат тие развија програма која автоматски ги пресметува калкулациите илјадници пати така што овозможија поголем спектрум на резултати.

Правејќи ги овие симулации, тимот се осигура дека реакциите кои можат да го исфрлат кислородот од атмосферата се во баланс со реакциите кои можат да го генерираат.
На пример кислородот реагира со железото на површината на планетата, создавајќи железни оксиди. Со оглед на тоа дека животниот век на планетите се мери во билиони години, веројатноста да биде забележана планета при привремен бран на кислород или метан кој трае само илјадници или милиони години е мала.

Од голема важност било да се направат што е можно поразновидни калкулации бидејќи абиолошкото производство на кислород се случува во атмосферската и стеларната околина на планетата. Ако има многу гасови кои конзумираат кислород како метан или водород, тогаш кислородот и водородот ќе бидат уништени во атмосферата. Сепак, доколку тие гасови се во мали количини, кислородот и озонот се задржуваат подолго. Процесот на производство и уништување на кислород, озон и метан е водено од хемиски реакции напојувани од светлина. Ова покажува дека типот на ѕвездата е важен.

Различни типови ѕвезди својата светлина ја произведуваат во вид на специфични бои.
Масивни, жешки ѕвезди произведуваат повеќе ултравиолетова светлина итн.
Астрономите детектираат молекули во атмосферите на егзопланети мерејќи ги боите на светлината од ѕвездата. Како што светлината минува низ атмосферата на егзопланетата, дел од неа се апсорбира во молекулите во атмосферата. Различни молекули апсорбираат различни бои, па астрономите ги користат овие атрибути за детектирање уникатни сигнали за типот и бројот на молекули во атмосферата.

Еден од главните предизвици при идентификација на знаци на живот е да се направи дистинкција меѓу знаци произведени од живот и знаци произведени абиолошки. Поради ова, многу е важно да се разбере не само како животот ја менува планетата, туку и како функционираат самите планети.

Тимот планира да го искористи ова истражување при условите за изработка на вселенски телескопи кои ќе се користат за барање знаци на живот во атмосферите на егзопланети.

 

[Љубовен Каскадер]

Нов метод за набљудување на гравитационите бранови

Нова студија покажува како гравитационите бранови можат да бидат “видени” при набљудување на ѕвездите. Новиот модел предлага дека ѕвезда која осцилира на иста фреквенција со гравитационен бран ќе апсорбира енергија од тој бран и апропо ќе биде посветла, хипотеза која произлегува од генерална релативистика а досега била превидувана. Студијата е контрадикторна на досегашните претпоставки за однесувањето на гравитационите бранови.

Гравитационите бранови можат да бидат замислени како звучни бранови кои се емитуваат при земјотрес, но тука изворот на брановите се настани како супернова, бинарни неутронски ѕвезди или спојување на црни дупки и неутронски ѕвезди.
Иако научниците веќе долго време се свесни за постоењето на гравитационите бранови, досега не сме биле сведоци на директни опсервации, нешто што оваа студија пробува да го концептуализира низ серија експерименти на земјата и во вселената.
Дел од проблематиката која се јавува при детекција на овие бранови е фактот дека интеракцијата меѓу брановите и материјата е премала. Сепак, научниците од CUNY,Harvard-Smithsonian Центарот за Астрофизика, Институтот за напредни студии и Универзитетот Колумбија сметаат дека гравитационите бранови имаат поголем ефект на материјата одошто мислиме.

Новиот модел покажува дека ѕвездите кои осцилираат и вибрираат на иста фреквенција со гравитационите бранови кои минуваат низ нив, резонираат и воедно апсорбираат големи количини на енергија од брановите.
Доколку овие ѕвезди апсорбираат голем енергетски пулт, тие се “пумпаат” и стануваат привремено посветли, додека енергијата не се испразни. Ова е уште еден начин за индиректно набљудување на гравитационите бранови.
Поради начинот на кој црните дупки се распаѓаат кога се доближуваат една до друга фреквенцијата на гравитационите бранови кои ги емитираат се менува, при нивен судир ќе забележиме како поголеми ѕвезди се осветлуваат, проследени од други, помали.

Овој начин на набљудување истовремено е и уште еден метод за детектирање на гравитационите бранови. Од перспективата на детектор на гравитациони бранови поставен на Земјата, доколку ѕвезда со соодветна фреквенција минува пред извор на гравитациони бранови како спојување на две црни дупки, детекторот ќе забележи опаѓање на интензитетот на измерени гравитациони бранови.

 

[Љубовен Каскадер]

Водата на земјата е постара од Сонцето

Водата се наоѓа насекаде низ нашиот сончев систем. Не само на Земјата, туку и на ледени комети и месечини, како и базените на Меркур.
Кометите и астероидите се примитивни објекти кои претставуваат природни времески капсули кои ги задржале условите на раните денови од постоењето на нашиот Сончев Систем. Мразот кој се наоѓа на нив може да ни даде информации за мразот кој го обвивал сонцето по неговото раѓање.
Во својата “младост”, сонцето било обвиено со протопланетарен диск наречен сончева небула од која се родени планетите. Досега научниците не беа сигурни дали овој диск бил произведен од истиот интерстеларен молекуларен облак од кој е создадено и сонцето или пак оваа вода била уништена и обновена низ хемиски реакции во сончевата небула.

Ако водата во раниот сончев систем била во поголемиот дел наследена во вид на мраз од интерстеларен извор, тогаш веројатно е дека сличен мраз, заедно со пребиотската органска материја која ја содржи би се наоѓал кај повеќето или сите протопланетарни дискови околу ѕвездите.
Но ако таа вода е во поголем дел резултат на локални хемиски процеси кои се случувале за време на раѓањето на сонцето, тогаш возможно е дека количеството на вода значително варира од систем до систем што очигледно има импликации врз калкулациите за потенција на развој на живот на друго место во вселената.


Студирајќи ја историјата на мразот кој се наоѓа во нашиот Сончев систем, група научници се фокусираа на водородот и неговиот потежок изотоп, деутериум.
Поради разликата во масата меѓу овие два елементи во молекули на вода, научниците можеа да ги детерминираат условите при формирање на овие молекули.
Интерстеларниот мраз има високо присуство на деутериум поради ниските температури при кои се формира. Досега беше непознато колкаво количество деутериум било загубено при хемиските процеси кои траеле за време на раѓањето на Сонцето или пак колку вода богата со деутериум била произведена во новиот Сончев Систем.

Тимот креирал симулациони модели на протопланетарен диск во кој сето количество на деутериум од вселената било елиминирано низ хемиски процеси и системот бил рестартиран, произведувајќи деутериум во рок од милион години.
Резултатите биле споредени со нивоата на деутериум во однос на водорот најдени во метеорити, океанска вода и комети. Тие заклучиле дека барем дел од водата во нашиот Сончев Систем има интерстеларно потекло и е всушност постара од самото сонце.

 

[@cool@]

нов начин на детска занимална се разбира во Јапонија - Македонија иде назад - наместо министерот за информатичко општество да создаде тим на иноватори- тој се занимавал со стварање систематизации за јавните установи и /државните службеници

Детските цртежи -риби, лигњи, морски коњчиња оживуваат на дисплејот од виртуелниот аквариум . Механизмот е направен така да детскитре цртежи се скенираат и веднаш се процесираат на гигантскиот ѕид

 

[@cool@]

http://www.fastcoexist.com/3028012/this-edible-blob-is-a-water-bottle-without-the-plastic#2
мембрана за пренос на вода - која може да ја изедете после употребата на течноста

 

[@cool@]

J.Корејска нано-градина
Kitchen Nano Garden направена по нарачка на корпорацијата Hyundai
Одлична идеја за одгледување зеленчук дома - во градска средина