Изгледа премногу си се сакам себеси за да си го дозволам тој луксуз да не можам да си простам за нешто.Сум правела неброени,тешки глупости кои направиле да се чувствувам многу лошо,сум се јадела и сум се акала од земја,но на крај секогаш сум си простувала.
Тоа е единствен начин да продолжам понатаму,не планирам да се самоубијам или нешто такво,па единствено ми проестанува да си простам..не би можела да живеам со горчина кон себе и до бесјкрај да размислувам зошто не постапив поинаку.Се трудам да научам нешто што би ми помогнало во иднина да не се најдам пак во иста позиција,ако не друго нешто барем поука да се извлече од грешката.И кога си простувам,си простувам со цело срце и со мозок и повеќе нема шанси да се преоптеретувам и да гледам назад,продолжувам понатаму без грам грижа на совест и огорченост,бидејќи тоа не би ми помогнало во никој случај.:smir: