Ова беше пред 4 години, убаво е да се навратам на периодов и да го прочитам ова:
ептен многу,многу ретко се нервирам...собирам...собирам ама кога ќе се изнервирам не знам што праам...ама стварно треба да ми се „качиш на глава„ па да ми пукне филмот...можеби звучи малку нарциосодно ама другите ми завидуваат како можам да бидам толку индиферентен и ладнокрвен кон работите...и цело време насмеан...искрено максимум 5 пати во годината сум нервозен максимално... т.д. стварно не знам што правам во такви ситуации
Но, сега ситуацијата е сосема поинаква. Животот, работата и обврските си го носат проблемите, а и со тоа и нервозите.
Ако во 2006 бев студент - кулирав и не се нервирав за ништо, сега сум вработен и буквално секој ден ми поминува со многу, многу нервоза.
Но, правам голема грешка што целата нервоза ја акумулирам во себе, ја затварам и самиот си создавам многу сериозни проблеми.
И покрај тоа што секој ден се соочувам со нервозата уште не научив да се контролирам, да ги селектирам луѓето, да ги прифаќам поладнокрвно работите. Но, искрено се надевам дека некогаш ќе го научам тоа.
