Темата е бугарската пропаганда, а таа се базира на мешање баби и жаби. Во основа, таа уфрлува византиски документи во кој се спомнува терминот бугари (мало “б’’) и неговото изедначување со терминот Бугари во 19 и 20 век.
Ако се одземе од денешната “бугарска историја’’ се што е македонско, почнувајќи од писменоста со Кирил и Методиј; старо-македонксиот јазик; Климент, Наум; попот Богомил и богомилското движење; Самуиловата држава; ајдутските движења и многубројните востанија, итн. -- а што историски се случувало на македонска почва со Македонци како протагонисти -- тогаш ќе се увиди дека денешните “словенски’’ поколенија во Бугарија ја немаат онаа славна историска подлога од средновековието како што им се прикажува.
Ова важи особено за Мизија, од каде што тргнала Турано-Бугарска сила да освојува наоколу, претходно населена таму од својата вистинска татковина во Централна Азија.
Оттука, со присвојувањето туѓи и непомирливи наследства -- македонското и турано-бугарското -- се постигнуваат две цели:
1. Се залажува населението во Бугарија дека се припадници на голем историски народ со славно и бурно минато.
2. Бугарија продолжува да претендира на Македонија и на Македонскиот народ, по инерција на неостварената Сан-Стефанска фикција.
Да сум јас на ваше место, не би се гордеел со идентификување со изразот бугар. ВУЛГАРИ, ВУЛГАР, ВУЛГУР според византијците или БУЛГАРИ во латинска транскрипција, означува - ПРОСТ, ЕДНОСТАВЕН, НЕУГЛЕДЕН, ОБИЧЕН, НЕКУЛТУРЕН, НЕИЗГРАДЕН, ПРИМИТИВЕН, СУРОВ, ГРУБ итн. (кој сака може да види во “Енциклопедиски речник на лингвистички називи’’ - Р. Симеон).
И денес во цел свет под поимот ВУЛГАР се подразбира нешто просто и непристојно. Фактот дека самите Аспарухови Бугари долго од доаѓањето во долна Мизија на ниеден споменик самите не го споменуваат оваа име, туку за првпат тоа се среќава во 8. век кај Византискиот историчар Теофан, укажува дека и во почетокот тоа име има навредливо значење.
Дека е тоа потполно така се гледа и од тоа што и Крстоносците го превзеле овој поим па со тоа име ги нарекле своите еретици - катарите, патарените и албигојците посебно што нивните учења имаат корен од тогашната Византија.
Дури и Буграрскиот историчар Христо Стојчев, за навредливото значење на овој збор заклучува дека влече корен од времето на шизмата меѓу патријархот Фотиј и Латинската црква на чело со папата Николај 1 од 858 год. па натаму се повеќе засилувајќи се.
Значи уште од Римјаните, кои сите вараварски народи ги нарекувале со прекарот - ВУЛГАРИ, овој поим е провлечен и подоцна. Не е ни чудо што подоцна и за другото население претежно орачите, копачите, овчарите, итн. како и Туранците-Бугари на останатите им изгледале прости, примитивни, груби,непросветени и сурови па масовно се користи одтогаш натаму поимот - Бугари.