Kje se nadopolnam na temava so citat od edna kniga, "Tancot na dushata" od Akile Eminova:
"A nema nishto postrashno od toa zhivotot pred sebe da se gleda so tugji ochi, pa makar i so ochite na rodenata majka. Toa gledanje e skrzhavo i somnichavo, gleda samo strav i vleva strashna nesigurnost, koleblivost shto vodi kon naludnichavost."
"Pochesto se sluchuva roditelite da sakaat decata da im bidat tochno kako niv, na se da gledaat sosema isto. Taa zhelba, na nekoj nachin e prirodna bidejkji site nie sakame nashite deca da gi potvrduvaat i zacvrstuvaat odlukite shto nie sme gi donele. No, taa postapka MNOGU CHESTO doveduva do antagonizam. Roditelite gi kritikuvaat interesite na deteto, a decata gi kritikuvaat navikite na vozrasnite. Vo opredelena mera, i toa e del od procesot: decata go nabljuduvaat zhivotot na svoite roditeli i mislat: mi se dopagja samo del od nivniot zhivoten stil, no vo mnogu raboti bi postapil poinaku. Site deca imaat opredeleno chuvstvo za toa shto e nepotpolno vo nachinot na zhiveenje na nivnite roditeli.
Sepak seto toa ne mora da ima antagonistichki belezi. Koga ednash kje go spoznaeme zhivotniot proces, vo nego mozheme svesno da ucevstvuvame. Roditelite treba otvoreno da gi prifakjaat kritikite od svoite deca i da gi poddrzhuvaat nivnite stremezhi. Sekako, poradi toa roditelite mora da go shirat sopstveniot nachin na razmisluvanje i da se razvivaat zaedno so decata." - James Redfield
