Пред неколку години имав една несреќа по која лежев во болница, кога ме префрлија од интензивна нега на одделение, имаше повеќе жени, од
разни етнички припадности и од разни делови на МКД. Бев сведок и на разни хигиенски навики-не секогаш суперлативни, и една сестра предложи да се стави сад со асепсол во кој сите ќе ги миеме рацете. :tv:
Ни случајно не се согласив (иако бев неподвижна рацете си ги миев со личен антибактериски гел)-замислете некои кои не се бришат по нужда да плакнат раце во заеднички сад со асепсол
Поентата ми е и обичаите и навиките се важни и би требало да се земат предвид по установите (зборам општо) односно, секој би се чувствувал попријатно кога е опкружен со луѓе блиски по обичаи и припадност, во секоја ситуација и секаде.