Полјакот во Англија ако нема вотка, не одбива џин. Ако нема за јадење полски
кабаноси, не му се гадат ниту англиските
савелои. Ако не може да заблажи со
бублик , не наоѓа маана на
банофи питата.
Полјак во Англија не бара рушење или пренамена на англиканските цркви во римокатолички.
Полјак во Англија не бара да се забрани
квадрилот, а да се игра исклучиво
краковјак.
Не негодува на англиските обичаи, англискиот стил на облекување и фризури, попладневното пиење чај и воопшто на англискиот начин на живот и не бара преку леб - погача!
Полјакот во Aнглија го прави ова:
Si fueris Rōmae, Rōmānō vīvitō mōre; si fueris alibī, vīvitō sicut ibi
Кога си во Рим, живеј по римски обичаи; кога си на друго место, живеј како што се живее таму.
Арапскиот муслиман во Европа го прави ова, бидејќи Eвропа ја гледа како
земјa на примирје:
Zemlja primirja je zemlja gde islam živi zajedno sa nekom neislamskom državom na osnovu nekog dogovora. To jest, muslimanima se daje manje ili više pravo da žive po šerijatu, ali pri tom samo društvo po sebi nije islamsko. To je zemlja primirja. Zašto? Zato što, eto, ti ljudi, tačnije, to društvo koje dozvoljava muslimanima da žive po šerijatu, ali samo po sebi nije islamsko, nije normalno, mora da bude uništeno, pretvoreno u islamsko, ali samo uz jedan uslov - da ne stradaju muslimanska braća. Zato se sa njima sklapa primirje do trenutka dok društvo dovoljno ne oslabi, da bi se moglo pretvoriti u islamsko. Takva je praksa džihada i shvatanje sveta naše planete iz tačke gledišta islama.