Ќе го напишам моето размислување знам дека ќе се повторувам и сигурен сум дека сите мислиме слично или исто но сепак ете и јас да го напишам моето мислење, прво кога некој ќе ми спомне менталитет, не знам зошто ми се враќаат реченици од романот на Стале Попов, Крпен живот, човекот го имаше толку детално опишано менталитетот што и самиот се чудев и се уште се чудам како може се да има останато исто и се да се повторува и денес. Прво сите меѓу нас не сакаме да се видиме не сакаме да им помогнеме на никој, не сакаме никој да успее повеќе од нас, живееме само за да им наштетеме на другите, и да се фалиме ние како се ни е совршено и како го живееме животот лудо и незаборавно, и тоа се повторува години и години, со роднините сите се сакаме, но се гледаме само на свадби, и после собирот, секој за секој зборува нешто, е тоа се случува додека сме живо од кога ќе умреме тогаш веќе почнува почитувањето, тогаш почнуваат сите роднини да трчаат за организирање на погребот, сите жалат плачат сите кажуваат колку бил добар, но кога ќе помини сето тоа, и кога ќе дојде да ручаат сите заедно коментарите почнуваат меѓу себе, зошто не дојде овој зошто не дојде оној, зошто нема вино, зошто нема ракија, и уште што не, и најтрагично оваа приказна се повторува со стотици години, и не знам дали упорно, се трудиме да го задржиме ваквото размислување или се трудиме да го смениме, сепак можеби сето ова изгледа стереотипно, сите овие се стереотипи на еден народ, се разбира дека има и индивидуалци, што станале свесни за ова, и веќе го имаат сменето, но како што гледам на темите за тоше изгледа приказната уште се повторува, пред 4, години нели беше педер,не знаеше да пее ?
.
