Македонската принцеза и Германска императорка Теофанија

[Aminta III]

Налетав сосем случајно на текст за една германско-македонска принцеза -- Тeoфанија.

Читајте, доста е интересно:

http://images.google.com/imgres?imgurl=http://www.makedonskosonce.com/broevis/2003/sonce459/38a.jpg&imgrefurl=http://www.makedonskosonce.com/broevis/2003/sonce459/Tekst38.htm&h=316&w=400&sz=22&hl=en&start=76&tbnid=zuD5x-9j0KwJ6M:&tbnh=98&tbnw=124&prev=/images?q=%D0%9C%D0%B0%D0%BA%D0%B5%D0%B4%D0%BE%D0%BD%D1%81%D0%BA%D0%BE+%D0%A6%D0%B0%D1%80%D1%81%D1%82%D0%B2%D0%BE&start=60&gbv=2&ndsp=20&hl=en&sa=N

"Принцезата Теофанија без сомневање беше од македонска крв. Потекнува од македонското семјество кое владеше со Источно-Римското македонско царство (т.н. Византија) кое меѓу 867 и 1056 година по Христовото раѓање ја разви најголемата моќ во своите територијални простори. Научно е потврдено дека беше внука на Васил Први и Јован Први Цимски.

Теофанија подоцна (по бракот) владееше со тогашната германска Империја која ја сочинуваа западна и средна Германија, Холандија, Белгија, Луксембург, Австрија, Боемија (Чешка), Западна Франција, Швајцарија и половина од Италија. Кога во 972 година се круниса во венчавката со германскиот император Ото II, никој не предвидувал дека таква значајна македонско-христијанска култура ќе се развие над германската Империја.

Многубројни ктиторства на цркви, манастири, катедрали и библиотеки потекнуваат токму од Теофанија и нејзиното владеење: катедралата во германскиот град Хилдесхајм (Hildesheim) е изградена во типичен македонски стил.

Тогашниот епископ, кој бил уметник, по наредба на Теофанија ја направил од бронза познатата црковна врата во Хилдесхајм со познати мотиви - слики од Библијата.

Истиот епископ во име на Теофанија собираше културни свидетелства на разни етнички групи од целата германска Империја. Сето тоа е наведено во една хроника која денес може да се пронајде во библиотеката на градот Волфсбутел (Wolfsbuttel), исто така основан од Теофанија.

Црквата "Свети Пантелејмон" ("Ст. Панталеон") во градот Келн, е изградена од епископот Бруно (брат на нејзиниот сопруг) и Теофанија, каде таа ги покажува своите квалитети на одличен архитект. Двајцата - Бруно и Теофанија - се погребени во таа црква.

Самата црква го има типичиот македонски стил на изградба од црвени и бели камења, орнаменти кои се идентични со црквата "Свети Пантелејмон" во (близина на) Скопје. Теофанија беше основач и на градот Есен (Essen) на кој таа му подари двајца патрони - Кузман и Дамјан, македонски доктори и маченици за христијанската религија.

 

[Misirkov]

Историчарите тврдат дека Македонската принцеза ја вовела виљушката во употреба во западна Европа...

Byzantine Women – The Princess Theophano and Introducing the fork into Europe

November 9, 2010
By Laura Diaz-Arnesto, a fan of Byzantium

With the arrival of the Macedonian dynasty to the imperial throne (ruled from 867 to 1056), the Byzantine Empire reached its height both on political and cultural grounds. The cities of the Empire expanded, the population rose, and production increased. Culturally, there was considerable growth in education and learning. Ancient texts were preserved and patiently re-copied. Byzantine art flourished, and brilliant mosaics graced the interiors of the many new churches.


Statue of Empress Theophano, in front of the church market in Eschwege, Hesse, Germany.

The Golden Age from the decades around the turn of the first millennium, left us the legate of intellectuals such as Constantine Porphyrogenitus and Patriarch Photius; renowned rulers and strategist like Nikephoros Phokas, John Tzimiskes, and Basil II; western ambassadors like Liudprand of Cremona; and others. Scholars generally called it the Second Golden Age of Byzantium, or the Middle Byzantine Era. During this period a myriad of icons, ivories, frescoes, mosaics, jewellery, liturgical and secular objects, carvings, enamels, silks and illuminated manuscripts, both as diplomatic gifts or paid commissions, made there way into the West. It was a flourishing time for Western – Eastern relationships.

Women played key roles in Byzantine society as rulers or co-rulers of the Empire, art and architecture commissioners, writers and even doctors for other women. Moreover, they even embodied the arrival of court sophistication to northern Europe.


Theophano Skleraina (955/960 – Jun 991), niece-by-marriage of the newly acceded emperor John Tzimiskes (there have been questions concerning Theophano’s origins and imperial relations; see Romilly Jenkins for the less agreed upon assumption), was promised in marriage to the German king Otto II (Jan 955 – Dec 983). Theophano and Otto were married on April 14th, 972 by Pope John XIII at Saint Peter’s and she was crowned empress the same day in Rome, bringing at last an alliance between the two empires.


Otto II Roman Emperor

Otto I Holy Roman Emperor had requested a Byzantine princess for his son, Otto II, to seal a treaty between the Holy Roman Empire and the Eastern Roman Empire. The unwise reference by the pope to the ruler in Constantinople as “Greek” in a letter while Otto’s ambassador, Liudprand of Cremona, was in the Byzantine court had destroyed the first round of negotiations. With the ascension of a new emperor who had not been personally been referred to other than as Roman Emperor, the treaty negotiations were able to resume. The arrangement of the marriage by Otto the Great was a political triumph: the bride was a princess from Byzantium. Throughout the whole Carolingian and Ottonian period, the Byzantine Empire was regarded as the ultimate symbol of sophistication, and for a daughter of the eastern imperial house to marry the heir apparent of the German ruler conferred immense prestige in the west (how the poor girl felt in northern Europe, would have not been considered). Theophano duly arrived in 972, arriving in grand style with a magnificent escort and bearing great treasure.


A Byzantine fork

She is credited with introducing the fork to Western Europe (though some sources credit another Byzantine princess with this, Maria Argyropoulaina who married the son of the Doge of Venice in 1004). Theophano’s arrival on the Rhine created quite a stir. Dressed in silks, she insisted on bathing daily, was quite literate, and most upsetting of all, she used a fork. Chronographers mention the astonishment she caused when she “used a golden double prong to bring food to her mouth” instead of using her hands as was the norm. Theophano was also criticized for her decadence, which manifested in her bathing once a day and introducing luxurious garments and jewellery into Germany.


Theophano's sarcophagus at Aachen

The Ottonian period is traditionally considered a first climax of Byzantine artistic influence in Western Europe. After the death of Otto I, Theophano became co-ruler with her husband, taking the title of imperatrix, and when Otto II died suddenly in 983 she became regent for her infant son, Otto III, as was customary in Byzantine tradition. Theophano reigned until her death in 991. She was buried in the church of Saint Pantaleon at Cologne. Otto II was buried at St Peter’s in Rome.


Christ Blessing the emperor Otto II and Empress Theophano, 980 AD, Ivory, Paris.

Theophano’s marriage into the Frankish ruling family had a dramatic effect on Medieval Germany and East-West relations. Ciggaar points out that Theophano set in motion the trend towards luxury and imperial style in Germany. She seems to have embodied the elusive link between Byzantium and the West. When succeeding his father to the throne of Germany in 973, Otto II proclaimed himself as Roman Emperor to bolster his claims against Basil II of the East (Byzantium) in 973. However, regarding the receptivity of westerners to Byzantine influence it would be unrealistic to expect that everyone in Western Europe was constantly open to that influence. On the contrary, there were individuals who regarded the importation of eastern customs with dismay, condemning luxuries like the wearing of silk, the taking of baths, and the use of forks to pick up food, as unnecessary in this life and likely to lead to perdition in the next.


Marriage certificate of Theophano and Otto II. Format 144.5 x 39.5 cm (approximately 5 x 3 feet).

A wonderfully preserved manuscript documenting this major event still survives: the original marriage charter of Theophano and Otto, displayed in a special room in the state archives of Lower Saxony in Wolfenbuttel, (Dowry Certificate 6 Urk. 11, Niedersaechsisches Staatsarchiv, Wolfenbuettel, Germany). The document dated April 14th, 972, is an ultimate imperial manuscript, a huge scroll written in gold uncial and minuscule on purple vellum and decorated with great medallions of classical and mythological designs of animals infilled with ornamental scrollwork. At last the tribal rulers of Europe glimpsed their own names in an inheritance which went back to the Emperor Augustus.

REFERENCES


1) The Empress Theophano: Byzantium and the West at the Turn of the First Millennium, by Adelbert Davids, 1995.
2) Byzantium: the Imperial centuries, AD 610-1071, by Romilly Jenkins, 1987.
3) Western travellers to Constantinople: the West and Byzantium, 962-1204 by Krijna Nelly Ciggaar, 1996.
4) Eastern Objects and Western Desires: Relics and Reliquaries between Byzantium and the West, Holger A. Klein, Dumbarton Oaks Papers, Vol. 58. (2004), pp. 283-314.
5) Why Eastern Women Matter: The Influence of Byzantine Empresses on Western Queenship during the Middle Ages, by Nolen Andrew Bunker, The Ohio State University, 2006.
6) “The end followed in no long time”: byzantine diplomacy and the decline in relations with the west from 962 to 1204, by Jeffrey D. Brubaker, the University of Arlington, 2009.
7) Wars and rumors of wars: England and the Byzantine world in the eighth and ninth Centuries, by Jonathan Harris.
8) http://en.wikipedia.org/wiki/Theophanu
9) A history of illuminated manuscripts, by Christopher De Hamel, 1997.
All figures were borrowed from public domains in the Internet. Text not correlated with references used.

 

[Zoki Lou]

Еве ги потомците и предци на овој брак.

Само на германски:

http://berndjosefjansen.de/theophanu/theophanu-frm3.htm

Во Германија имало уште „Отонци“ кој ја негуваат трдаицијата и сеќавањето на отонската империја и на Теофанија, интересно ми станаа боите на штитот и знамето:

http://www.tilleda.ottonenzeit.de/

.

 

[Misirkov]

Штитот и знамето на Отонците се навистина интересни.

Инаку државното знаме на Република Македонија е опасна закачка, основата на тоа знаме е Македонскиот симбол од Говрлево стар 5000 години. Но тој факт не ги иззема од одговорност изродите (денешната опозиција) кои со државен акт се откажаа од 16-кракото Сонце од Кутлеш, т.е. од историскиот симбол на Македонија како и Македонските малцинства во соседните земји. Да не зборуваме пак за името, кое и денес најавуваат дека сакаат да го продадат.

Инаку цитатот во првиот пост е од рефератот на професор Херман Зајденберг (Hermann Seidenberg) и го нема на линкот, но го има на овој линк:

http://groups.yahoo.com/group/MakNed/message/936


.

 

[Казаки]

Сонцето е од Орлов Камен, Кратовско, не од Говрлево.

 

[methMKD]

Ооо Мисирков несакав да навлегувам во политика ... ама тоа знаме е поставено ЧИСТО само заради тоа подоцна да биде сменето никогаш знамето од кутлеш не било ставено за да остане државено знаме ...невермајнд ...

у врска со ова...... аххх уште малце ќе земеме културно наследство од Византија и ќе се сметаме ние за Византијци .... а тоа да сме ти биле противниците на Византија ..ехеее

 

[Ч Е Н Т О]

Шеснаесет-кракото сонце од Кутлеш беше избран за македонски државен симбол затоа што тоа е МАКЕДОНСКИ СИМБОЛ.

Тоа го знаат и тие што денеска го негираат и плукаат по него.

у врска со ова...... аххх уште малце ќе земеме културно наследство од Византија и ќе се сметаме ние за Византијци .... а тоа да сме ти биле противниците на Византија ..ехеее

Нема ние што да "земеме" нешто кое веќе ни припаѓа.

Византискиот Император Михаил Трети во обраќањето кон светите браќа Константин-Кирил и Методиј.

 

[methMKD]

Не е вистина знамето е поставено за да се изведе една дипломатска "финта" никогаш не беше со цел за да остане

а за ова другово незнам шо да ти кажам кога не сум запознаен поубо да си премолчам но како и да е Византија е ГРЧКА империја и наследство на денешна грција ..

 

[Bratot]

methMKD: Ти сеуште труеш со пробугарска реторика.

Знамето со сонцето од Кутлеш масовно се користи уште во 80-тите години од страна на Македонците:

Истото знаме официјално се користи и на основањето на политичката партија ВМРО-ДПМНЕ 1990, која потоа ги добива првите слободни парламентарни избори во Македонија.

Ова знаме веќе беше патентирано во Австралија од страна на Ефтим Ефтимов пред да биде избрано за ново државно знаме.

Византија не е името на Источната Римска Империја и никогаш не претставала “грчка империја“, уште помалку историско ексклузивно наследство на Грција, земајќи во предвид дека Императорите доаѓаа од сите нејзини делови, вклучително и Македонија, без да ги набројувам и сите генерали и високодостојници.

 

[Кариес]

Знамето со 16 краци е македонски национален симбол, а државното знаме со 8-крако сонце е државен симбол. И двете се рамноправни.

Знамето не беше поставено за да се промени, тоа би значело калкулантство од најдолен вид. Тоа беше поставено од македонските патриоти кои си го сакаа тоа знаме, за да подоцна биде променето кога во власта преовладееја оние на кои тоа знаме им беше трн во очите.

Сепак, со промената не направија којзнае што, затоа што на предавниците повторно им беше подметнат македонски симбол (уште и постар од 16-кракото сонце), но кој беше помалку познат во јавноста и “изгледаше“ како да е нов симбол...

Најинтересно е што Грците иако го знаат тоа сепак ќутат, затоа што си го потрошија “кредитот“ со промената на првото знаме (потрошија тие и други кредити, ама нејсе... не е тоа темата).

 

[Bratot]

Треба да се награди овој Манолис што ни го открил ``вековниот`` национален симбол.
Потоа Удба треба да се награди за ширење и распространување на тој симбол со разни списанија за нашинците зад граница.

Ако има некој симбол на нашиот народ со континуитет каков таков тоа е лавот.

Инаку сега потомци сме на Василиј што вадел очи или на Самоил.

Варијантата од Кутлеш не претставува откривање на националниот симбол - сонцето. Политичкото популаризирање на историјата придонесе голем број луѓе оваа варијанта на апликацијата на сонцето емотивно да ја поистоветуваат со самостојноста на Македонија.

Оваа варијанта на сонцето инаку била и претходно совршено позната, но претежно на луѓе од струката, а археологијата не почнала со Манолис, ниту пак гробницата во Кутлеш е единственото место каде се пронајдени овие симболи.

Следниот пат кога ќе се обидеш да ја спинуваш историјата во пропагандни цели ќе ти биде и последниот пост оваа година.

 

[Misirkov]

Излезе новата книга од Ристо Поповски, "Теофана - македонската принцеза"


http://www.youtube.com/watch?v=N1QDqGVeqW4
.

 

[killcreak]

Поповски зборува за "Македонски полуостров", што е тоа ?

 

[Bratot]

Тоа е Балканот друже.

 

[Флеш]

Навистина интересна тема ,штета што повеќето Македонци воопшто и не се запознаени со ова ... пример лично јас , дури прв пат сега дознавам за ова преку оваа тема ... напишав и јас неодамна тема за Индискиот Крал ЧандраГупта и неговата македонска жена (ќерка на Селевк ) ... зошто е значаен ЧандраГупта е тоа поради тоа што за прв пат е соединета Индија во денешната модерна форма и територија која опстојува до ден денешен ... дајте ми повеќе инфо за други слични вакви работи во врска за Македонија и поврзаност ... цврсто сум убеден дека се повеќе и повеќе во иднина, македонската историја ќе завзема се повеќе и повеќе цврсто место и столб на светската сцена и историја