Во ред е, Данците се неверојатно силни, но покажаа многу слабости во првите натпревари! Она што мене ме плаши е тоа што оваа наша селекција нема или не сака да прифати менталитет за медал.
Пр. 1: Квалификации за ЕП 2012, гостување кај БиХ. Нерешен резултат и последните 30 секунди напад за нас, наместо да одат на шут и победа кој би значела сигурен пласман во Србија, нашите ја чуваа топката на половина терен и се задоволија со нерешено (нешто што подоцна можеше да биде кобно за нас, бидејќи се испостави дека Естонија а не БиХ ќе биде главниот конкурент за втората позиција)
Пр. 2: Оној за кој најмногу ме боли, и чудно ми е како има многу малку реакции за тоа. Последни 30 секунди против Шведска, топката удира во пречката на голот на Борко и одиме во напад. Одново влечење цели 20 секунди, бидејќи реми со една Шведска било добар резултат. Во ракометот се знае дека АКЦИЈА ВО ПОСЛЕДНИТЕ 10 СЕКУНДИ = ЕДЕН ФАУЛ И КРАЈ! Така и направија Швеѓаните, а нашите свесно го зачуваа ремито, не ризикуваа да земат бод повеќе, бод кој на крај може да не чини и пласман во 1/2финале. За дуелот со Германците и да не зборувам, срце ме боли што тие одат со 4 а ние со 1, но не смее да се рече незаслужено, се вратија од мртвите и по стартниот пораз одат со 4 бода понатаму, неверојатната психологија на Германците уште еднаш излегува на виделина!!
Како и да е, што е тука е, мора да се оди на нешто повеќе во вториот круг. Кога вака се гледа, да, изводливи се 3 победи од квалитативен поглед на противниците, можеме да се носиме со секого. Но кога тука ќе се земат повеќе фактори, како тоа дека никоја селекција досега на првенството не покажа континуитет, заморот си го прави своето кога играте 6 натпревари во рок од 12 дена, навистина е тешко да се верува во 3 триумфи. Но не е и невозможно, само мене повеќе ме плаши менталитетот на момците кој ќе се задоволат со борба за пласман од 5то до 10то место наместо да одат на 1/2 финале на буквално СВОЈ ТЕРЕН!