Колку ги мразам оние филантропи што секогаш дрдорат за пропаста на човештвото, кризата на индивидуалецот, историските неправди на модерното време врз обичниот човек. Ги има по социјални мрежи, форуми, блогови, невладини. Дрдорат за корумпирана власт, за човекови права, за глобални завери од масони, илуминати и гуштери, за штетата од глобализацијата, против дискримининацијата. Кога ќе решат да престанат да дрдорат и да превземат нешто, излегуваат на некој плоштад, собираат некои улични музичари и си пеат песнички од Pet Shop Boys. Доаѓаат цајкани, ги тепаат, овие си одат дома и гневни продолжуваат да дрдорат на интернет. Дрдорат како да го приватизирале поимот човештво. Како тие да се гласноговорници на размислувањата и чувствата на секој човек. Типични мрсулави левичари научени само да офкаат и лелекаат за неправдите, да организираат хипи концерти и да кркаат ќотек од цајкани.
Then again, потребата на секој свесен човек, без разлика на идеологијата, да осознава повеќе, да се информира и да учи, навистина води до очај при секое ново сознание за светските и регионалните текови. Вистински луциден човек не може да остане конзервативен и да ги поддржува опресиите и репресиите на мегаломаните кои раководат со нас. Колку повеќе знаеш -- толку повеќе боли. Можеш да се тешиш со паролите на филозофите од типот на Шопенхауер или научниците како Саган дека ионака не си нешто посебно битна универзална алка и твоето мислење има потенцијал да се прошири колку еден прдеж во пустина...па да живееш согласно заклучокот дека си никој и ништо. Но, можеш и да работиш ревносно за да ја пренесеш пораката дека ни го превземаа животот и не фрлија во заложништво на неколку светски олигархии кои се борат за превласт. За што повеќе луѓе да се исправат пред предизвикот и да пружат отпор на плакнењето очи и перењето мозоци.
Можеш, се разбира, и со тоа ти се гарантира неуспех, несреќен живот и суицидални тенденции. The system works. The system has perfected itself.
Ако гледаме дедуктивно, опресија се врши од лулката на глобализмот, па надолу. Американците се први на удар. FED(федералната резерва) е приватна банка која тенденциозно работи на кредитирање на сите други банки во Америка. Дава заеми и на државата. Циркуларно, парите ги добива назад директно од граѓаните, преку банките, со камата. Контролата во FED се врши интерно и државата нема увид(или има само популистички, пред народот). Со тоа, финансиската судбина на најголемата светска економија е во рацете на неколкумина. Кенеди бил на добар пат да ја укине и бил укинат. Рон Пол беше маргинализиран токму поради анимозитетот кој јавно го искажуваше кон FED. Секој американец е роб на банкарската олигархија која успеа да навлезе во секој сегмент на јавниот и приватниот живот на секој човек.
На европско тло ја имаме бирократската олигархија во Брисел. Илјадници политичари кои никој не ги одбрал на никакви избори, секој ден работат на штанцање закони и правилници со цел одземање на националните суверенитети и регулирање на индивидуалните права и слободи под плаштот на некаква си сеевропска интеграција. Сите земји членки пред да станат земји членки имале своја економска политика, свој извоз кој сами го определувале и свој пазар со сопствена регулатива. Со влезот во ЕУ тоа престанало да важи. Државите мораат да регулираат што и колку произведуваат и извезуваат по диктат на Брисел. Грубо симплифицирано, државите не смеат да садат јаболка ако на ЕУ не и' требаат јаболка, иако цела нивна економија пред интеграцијата се базирала на извоз на јаболка. Со тоа, се одзема слободата на секој човек да произведува што и колку сака, бидејќи така ги губи о-толку-потребните субвенции од европските фондови.
Брисел во интегративниот процес заговара и унифицирање на правата и слободите, преку оформување на еден супранационален Устав, кој ќе го замени националниот Устав на земјите членки. Европа, иако се темели на исти вредности, сепак има јасна дивезификација во правното уредување од држава до држава, соодветно на менталитетот, обичаите, судската пракса и внатрешното уредување. Таквото унифицирање ќе го отуѓи човекот од своите права, од своите навики и начин на живот. Ќе му наметне вештачки правен поредок, гротескно напумпан со обем и квантитет кој обичниот човек нема да може ни да го прочита, а не пак да го разбере. И самите европски парламентарци денес добиваат по илјадници страни нов материјал кој треба да го изгласаат наредниот ден, со директива дали да гласаат ЗА или ПРОТИВ без воопшто да им се даде можност да прочитаат за што гласаат. Ние не знаеме ништо за ова. Нема ни да знаеме кога во иднина, преку правната сила на некоја фуснота во новиот европски Устав, ќе се укинат придобивките од magna carta и habeas corpus, па ќе бидеме апсени затоа што сме отвориле сомнителен вебсајт, ќе ни се рушат куќите заради изградба на споменик на Шуман и нема да имаме право да се жалиме, оти државата се согласила на тие правила на игра.
Во Македонија пак, имаме диктатура. Власта го национализираше нашиот живот. Власта ни кажува кои сме, што сме и за што се залагаме. Без согласност, без референдум, без консензус, ги троши моите пари на златни коњи и лавови. Без да спомене во предизборна кампања дека тоа ќе биде единствената капитална инвестиција. Без да ме предупреди дека постои шанса да се потрошат милијарда евра на барокна реконструкција на главниот град. Дека за таа цел ќе се земаат кредити и ќе се задолжуваме сите ние дополнително. Дека за да се исплатат тие кредити ќе се измислуваат даноци за секакви идиотарии и дека тие даноци ќе бидат толку големи што ќе го фрлат народот во невидена досега сиромаштија и очај. Стварно немав поим дека тоа планирале.
Немав поим и дека ќе ја измрцварат слободата на говор на ваков начин, со ваков монструозен PR и говор на омраза, со вакво угнетување на секој кој ќе се осмели макар и да ги критикува. Со вакви етикети дека секој со поинаков став е предавник, комуњар, дисидент. Живеам во држава на едноумие, на купени медиуми, на корумпирани бизнисмени и на погубно уништување на старата олигархија и создавање на нова.
И еве зошто ми е мака. Целосно свесен за овие репресии и опресии, наеднаш сум фрлен во ситуација во која морам да ги поддржувам. Ни се случи една неверојатна трагедија во која без причина ни убија петмина недолжни македонци кои ете, згрешиле само со тоа што се идентификувале како македонци.
За такви злодела во далечното минато бил виновен и западниот свет. Денес барем не убиваат. Разликата е во тоа што западот и западните бирократии се противник кој го познавам. Противник кој ми е близу и сеуште има начин да се победи. Петмината невини жртви беа убиени од луѓе кои коленичат пред најопасниот противник од сите, противник кој ми е туѓ, не го познавам интимно и ме плаши. Џихадот. Исламистичкиот експанзионизам и шеријатската држава.
Иронијата на "помало" зло совршено се рефлектира кога човек со изградени ставови и идеологија мора да одбере страна во конфликт во кој не сака да учествува. Мора да одбере кој ќе му одземе помалку, а не кој ќе му даде повеќе. Таква војна ми објави шеријатот мене и на сите кои не му слугуваме, без провокација од наша страна, со цел да ни го одземе и тоа малку што сеуште го имаме, во име на нивниот пророк кој силувал 8 годишни девојчиња.
Каков е тој западњачки либерализам кој ќе се бори против златни статуи во време кога некој брадат Коџак пука по невини деца? Додека 10000 протестираат во одбрана на такво убиство на "неверници", моите левичарски "современици" продаваат ефтина иронија и сарказам на фејсбук, си твитаат и си "лајкаат", а повремено и се собираат на мост. Јас го сфаќам целосно општото разочарување на луѓето, ги разбирам кога тврдат дека се е ова игра и дека вака западот секогаш пронаоѓа непријатели за да не држи покорни. Дека на таа карта Буш двапати победи на избори и покрај тоа што е имбецил и лажго. Но и тие треба да разберат дека it goes both ways, а во случајот со муслиманите, индоктринацијата довела до степен сами да се разнесуваат во име на Алах. Таков фанатизам кај нас нема. Тој фанатизам е опасен по нашиот живот. Мораме сите заеднички да се бориме. На крај, ако ја добиеме таа војна, сигурен сум дека веќе ќе бидеме целосно инкорпорирани во пропагандата за која предупредуваше Орвел, ќе му робуваме на стравот и потребата од Голем Брат. The system works. The system has perfected itself.
Сега сме соочени со целосна цивилизациска регресија и приморани сме да се бориме за живот. Не за права или привилегии.
За живот.
.
