Видиш. и ја‘ не‘ам проблем да читам литература од туѓи вери, али ш‘о ќе ми е? То‘ е обично празнословие: ако веќе сум барал и сум ја нашол вистината и Вистината, ш‘о ќе ми се поинакви вистини од вистината?
Постои повисока вистина од вистината?
Зашто да си го арчам ионака ограниченото време со читање туѓа верска литератира, кога се‘уште ми фалит знаење од верата кон која сум се приклонил?
Зашто да ја споредувам и испитувам верата кон која сум се приклонил, а кој ја сметам за вистинита и за вистина, со неко и си таму човечки блебетања?
Зашто да ја испитувам верата и вистината кој кои сум се приклонил? Па ако ги прифаќам за вистинити, тоа значи дека не се сомневам во нив, а не допрва да ја испистувам нивната вистинитост и тоа не на било кој начин, туку со споредување со туѓи мудрувања, кои немаат благе везе со верата и виситната кои веќе сум ги прифатил?