Ако се бориме (гледајќи го менталитетот на народов, па и на лидерите, не сум најубеден дека би го направиле тоа) прва работа што треба да ја направиме е да најдеме моќен сојузник. Единствен таков можен е Русија. А, за нив и не сум баш сигурен дали би сакале искрено да не поддржат. Сами ќе изгубиме убедливо. Ама и таков пораз е подостоинствен и подобра солуција отколку мирно предавање.
Пријателе прво и основно е дека кај нас треба да се расчисти со божемната дилема дали западњаците и албанците ќе сакаат да направат голема албанија.
Кога веќе ја расчистивме таа работа,тогаш мора да се подотвуваме за одбрана на Македонија.
Никој нема да дојде да ни ја брани татковината освен ние самите,и таа дилема треба да се расчисти.
Кога веќе ќе се браниме тогаш треба во таа одбрана да пронајдеме што е можно повеќе сојузници кој нема да дојдат за бели очи,туку за да ни помогнат ќе треба да излеземе со понуда за нив во која ќе се содржат и нивните интереси.
Тоа едната варијанта.
Второ е да бидеме сервилни кон западот со надеж дека ќе имаат барем малку милост кон нас т.е. да бидеме колаборационисти и да глумиме кооперативност со нив,чекајќи еден ден поволен момент.
Овие прашања се стратешки,
Нашиве политичари се определиле сега-засега за вторава варијанта(што мене лично не ме бендисува)ама мора да се каже дека и таа е легитимна а најважно од се е која ќе донесе подобри резултати.
Ако се определеима за првата варијанта тогаш единствен можен сојузник од големтите сили би можел да ни биде Русија која е во сојуз со Кина,ама тоа се веќе прашања кои ќе серешаваат кога ние ќе се определиме за тоа.