На никого. Вистинските тајни си ги задржувам за себе, затоа што единствено така се безбедни. Е сега, ретко, ама се случува понешто и да ми стежне, а да не знам за што точно се работи. Знак дека имам проблем кој ме ремети психички е тоа што потсвета почнува да ми праќа криптирани пораки преку бизарни соништа. Сите сонови ги запишувам веднаш кога ќе станам, затоа што 2 секунди после се забораваат детаљите. Ова е одличен начин за запознавање на начинот на кој работи сопствениот мозок, затоа што гледајќи наназад, можеш да ги увидиш аналогиите помеѓу соништата и работите што ти се случувале во тој период.
Психологот е неутрален, а и наслушан на све и свашта, така што тешко дека заради моите глупости нема да спие ноќе. Претпочитам да не ги замарам најблиските со моите проблеми, освен ако немаат директна врска со нив. Не е дека не им верувам, туку едноставно не сакам да се тревожат за работи за кои не можат да ми помогнат. На патот кон себезапознавањето и станувањето подобра личност, некои работи треба секој човек сам да си ги разреши.
Некоја поголема тајна полесно е да му се признае на психолог.Бидејќи него тоа му е работа,ќе те ислуша до крај,можи да ти дај објективен совет,и знајш дека никогаш нема да излези тајната на виделина односо дека нема да ја кажи.А на другар/ка можи несакајќи да и се испушти.Некогаш не можи да ти поможи твој близок,туку треба помош од стручно лице.
Тоа 'најдобар пријател' е многу релативна и индивидуална работа. Јас може да речеме, да имам 5 најдобри другарки пред кои немам тајни. Ама со секоја од нив посебно имам различен однос, нормално, зашто сите се различни и мојот пристап кон нив е различен. Затоа на пример, зависи од проблемот што ме мачи би го споделила можеби со некоја од нив. Или во случај ако ни една не ми се чини како да може да ме разбере, тогаш на психолог. Ама не мора да значи дека ако споделам со другарка дека и на психолог не може да одам. Зошто другарка ќе ти даде свое субјективно мислење, можеби малку и ќе ти ги размеша работите. А психологот никогаш нема да ти понуди решение, се што ќе ти даде е различен пристап кон проблемот, ќе ти овозможи од друга перспектива да гледаш на ситуацијата, така што ќе ти биде полесно сам да најдеш решение. Инаку за било кој проблем не би се плашела да го изнесам пред психолог, зошто прво, тој човек не е емоционално вмешан со мене и моите проблеми, може објективно да ги гледа, и него реално земено, не го засега што правам јас. Иако е невозможно, ама психологот треба да тежнее на некој начин да биде машина, своите ставови, можеби стереотипи, предрасуди, мислења мора да ги тргне на страна за да ти помогне најобјективно што може. И твојата тајна МОРА да ја чува за себе. Затоа споделувањето со него никогаш не може да е негативно. Освен тоа што можеби при разговор може да те соочи со некои работи што нема да ти се допаднат па сеансите да не бидат секогаш со среќен крај. Ама и тоа е дел од животот, така само ќе ти помогне да се соочиш со тоа што можеби неќеш да си го признаеш и на тој начин повеќе ќе те приближи до вистинската причина за проблемот, а со тоа и до решението.
Рецимо тајната што треба да ја признаеш е дека татко ти ја тепа мајка ти, ама татко ти е моќен и богат човек и пијаница, ама мајка ти безусловно го сака. Што мислиш кој ќе ти даде поточен совет? Другарката твоја која е патем тинејџерка и се што знае се штикли и шминка, или психолог/психијатар кој цел живот го посветил за да ги запознае луѓето и како размислуваат и да помогне во секоја дадена ситуација? (Не заборавај, добар психолог/психијатар може да ти го препознае и запознае карактерот за 10 секунди, без уста да отвориш.)
Ок не размислив за толку екстремни ситуации, ама мислам дека во овој случај само полиција помага, нема тука психијатарот што да прави...Би разговарала со мајка ми, би го пријавила во полиција, незнам....
Работата е шо во никој случај, твојата другарка неможе да те посоветува подобро одколку психијатар/психолог. Од две прости причини, нема искуство, и не гледа објективно на стварите.Ок не размислив за толку екстремни ситуации, ама мислам дека во овој случај само полиција помага, нема тука психијатарот што да прави...Би разговарала со мајка ми, би го пријавила во полиција, незнам....