Колку пристапот на една личност, ни одредува како да се однесуваме со истата?

[Gebieterin]

Во животот познаваме и среќаваме многу луѓе, но со сите тие не се однесуваме исто.. Со поголемиот дел од тие луѓе не сме воопшто тие што навистина сме.. Со многу малку луѓе во животот, сме тоа што навистина сме.. можеме да се опуштиме и да се однесуваме нормално.. Значи дека нас не познаваат многу малку луѓе... Имаме роднини, родители, пријатели, сестри, браќа, претпоставени, другари, другарки, мажи, жени, соработници, познаници.. И кога ќе направиш споредба, со кој како се однесуваш, ниедно не се поклопува.. И што мислите со кого од сите тие, сте тоа што навистина сте.. со кого имате опуштен и вистински однос...?

 

[PSYtisfaction]

Добра тема. И навистина е така.

Уште од старт, при запознавањето со некого, вашето однесување зависи од неговиот пристап, од тоа како тој ќе се постави со вас. Неговото поставување пак, веројатно зависи од вашиот пристап, како ве доживува итн., некако тешко е да се оцени чие однесување (меѓу две личности) е тоа челното, што го усмерува однесувањето на другиот.

Понатаму, како подобро се запознавате, полека ќе почнете да го приспособувате вашето однесување со таа личност на вашиот карактер, на тоа какви навистина сте, па на крај ќе испадне некоја комбинација од тие двете.

Ова е нормално, никој нема константно однесување со секого. Мислам дека приспособувањето на пристапот на вашиот соговорник е клучен за согласувањето меѓу вас двајца, за добрата комуникација, и некако само по себе си доаѓа.

На пример, со некој кој е потивок и поповлечен од вас, потсвесно уште на старт ќе се поставите на супериорна позиција. Или, ако се најдете со некој поранлив од вас (доволно е и само маж-жена однос), ќе се поставите заштитнички. Со некој уште од старт ќе поставите физички близок однос, па ќе можете да го гушнете во секоја пригода без притоа да биде непријатно, а некои други ќе се постават како дистанцирани и поладни, па не би можеле исто да се однесувате и со тие.

Мора да се приспособуваме на однесувањата на луѓето околу нас, макар потсвесно, макар само во малите работи.

 

[Mad Maxx]

Да одговорам на прашањето на темава-многу!Најбитна работа при нов контакт е првичната импресија.Ако некој ти делува вообразено,надмено,дрско сигурно нема со раширени раце да го дочекаш него клоцата у г'з и кај мајка му дома.Од друга страна ако наидеш на пријатна,добронамерна личност има основ за понатамошен муабет.
Во принцип,ние сме тие што сме,карактерно не се менуваме туку реагираме на стимулации од другите.Ако тие стимулации се за нас позитивни луѓето ја гледаат нашата добра страна,основаат добро мислење за нас и се создаваат пријателства.
Ако пак некој се постави лошо,ни излегуваат рогчињата и ја даваме на увид нашата не толку пријатна страна.
На крајот на краиштата и ова е чисто индивидуална работа.Има луѓе на глава да му рипаш он не реагира.А има и онакви што рипаат ко петлиња ако некој двапати ги погледне.
Многу народни поговорки се на оваа тема,кротото јагне од девет мајки цица,добар збор златна врата отвора...
Финтата е да се најде балансот помеѓу добрината и глупоста,да се знае што се сака у животов и да се знае како се доаѓа до тоа.

 

[^Poor Knight]

Me podseti na eden citat od 'War Inc.', za znachenjeto na zborot persona. Instinkotot na 'prisposobuvanje' kon sogovornikot, glavno e zaradi licna zashtita. A i zamisli ja dosadata koga bi gi nemale tie mentalni 'igri'. :smir:

 

[Natural-girl]

Во животот познаваме и среќаваме многу луѓе, но со сите тие не се однесуваме исто.. Со поголемиот дел од тие луѓе не сме воопшто тие што навистина сме.. Со многу малку луѓе во животот, сме тоа што навистина сме.. можеме да се опуштиме и да се однесуваме нормално.. Значи дека нас не познаваат многу малку луѓе... Имаме роднини, родители, пријатели, сестри, браќа, претпоставени, другари, другарки, мажи, жени, соработници, познаници.. И кога ќе направиш споредба, со кој како се однесуваш, ниедно не се поклопува.. И што мислите со кого од сите тие, сте тоа што навистина сте.. со кого имате опуштен и вистински однос...?

Ова прашање секогаш ми било интересно, сум се запрашувала и јас...

Нормално е различното однесување со различни луѓе. Во однос на болдираното, не, не се согласувам дека со некои луѓе НЕ сме тоа што сме. Освен ако глумиме, намерно - а тоа е веќе друго. Сакам да кажам, сечија личност е премногу комплексна, самата по себе се состои од повеќе различни ликови и однесувања така да мислам дека прав начин за осознавање на друга личност е да го набљудуваш неговото/нејзиното однесување во разни ситуации, всушност - со разни луѓе. Зошто преку комуникацијата човек доста осознава(други луѓе) ама и СЕ осознава(себе).
Дури ни човек сам за себе не може секогаш да знае како би се однесувал со извесен друг човек, зошто сепак, тоа е нова ситуација, нов лик за него. Затоа и себе-спознавањето трае цел живот.

 

[crazy lady]

Да одговорам на прашањето на темава-многу!Најбитна работа при нов контакт е првичната импресија.Ако некој ти делува вообразено,надмено,дрско сигурно нема со раширени раце да го дочекаш него клоцата у г'з и кај мајка му дома.Од друга страна ако наидеш на пријатна,добронамерна личност има основ за понатамошен муабет.
Во принцип,ние сме тие што сме,карактерно не се менуваме туку реагираме на стимулации од другите.Ако тие стимулации се за нас позитивни луѓето ја гледаат нашата добра страна,основаат добро мислење за нас и се создаваат пријателства.
Ако пак некој се постави лошо,ни излегуваат рогчињата и ја даваме на увид нашата не толку пријатна страна.
На крајот на краиштата и ова е чисто индивидуална работа.Има луѓе на глава да му рипаш он не реагира.А има и онакви што рипаат ко петлиња ако некој двапати ги погледне.
Многу народни поговорки се на оваа тема,кротото јагне од девет мајки цица,добар збор златна врата отвора...
Финтата е да се најде балансот помеѓу добрината и глупоста,да се знае што се сака у животов и да се знае како се доаѓа до тоа.

Sosema se soglasuvam so ova. Prviot vpecatok e najbiten iako ne e sekogas tocen no ako e pozitiven togas sigurno se naoga zaednicki jazik.

 

[The Goddess]

Дефинитивно е така. Барем за мене комплетно вистинито.
Како човек којшто лесно поприма расположенија од други, секогаш ама баш секогаш се однесувам со другите онака како што ги чувствувам. Ако осетам позитивни вибрации одговарам позитивно, ако осетам негативни вибрации возвраќам со иста мера. Едноставно нивното однесување, како и она што го чувствувам не ми дозволуваат да се однесувам со личноста на некој поинаков начин колку и да го сакам тоа

 

[selena]

I toa kako e biten pristapot za ponatamosnata sorabotka ili komunikacija so drugata strana.Ako e namkor logicno e deka nema da ti se dopadne ednostavno takov like iritira ili pak se smestil/a na 7 nebo moze od kurtoazija da go islusas i tocka, aod drugata strana koga ke vidis topla nasmevka vedar lik denot ti trgnuva na podobro.

 

[demmian]

Да,и јас сум согласен дека пристапот е битен,ама јас по принцип си се вардам,затоа што првата импресија понекогаш ме залажува.

Затоа со нови личности се држам повнимателно.Додека не им ја ,,симнам,, маската,ако воопшто ја имаат.

 

[Crazy in Love]

Кој како ќе се постави со мене, така и се однесувам со него. Обично сум срамежлива на пример, ама некои луѓе со кои од прва сум била опуштена, зборлеста, насмеана. Многу зависи од човекот и од тоа дали е пријатен или не. Е сеа се согласувам дека со многу малку луѓе може да бидеме она што навистина сме. Можам комотно да кажам дека некогаш ми е страв да бидам она што сум, односно имам страв дека ретко кој би ме прифатил таква каква што сум, па така поголемиот дел од луѓето имаат впечаток дека сум само мирна, тивка, срамежлива, ама тоа е само еден дел од мене. Оние најблиските, кои ги познавам со години ме знаат таква каква што сум, ме прифатиле и пред нив што и да кажам не ме кочи, затоа што се навикнати на се и свашта од мене, па и глупости некои кои имам направено ги прифатиле нормално, нешто што некој што не ми е толку близок не би го прифатил најубаво.

 

[Петра П.]

И тоа како е важен пристапот на другите за моето однесување ......
Не знам многу е важна напнатоста на лугето и јас сум ептен срамежлива повлечена личносто посебно со оние кои што не ги познавам доволно ... но има и исклучоци на пример ако ли4носта е отворена .. весела.. не нападна тогаш јас можам да бидам јас слободно да се искажам и да уживам во друштвото
А ако личноста е премногу нападна тогаш кочам не давам свое мислење и ми се чини како сите теми за разговор да се потрошени ... а + и неудобно се чуствувам ....Сепак тоа не го покажувам оти веројатно припајѓам на групата на луѓе со се прилагодуваат на секаква ситуација се соцел на другите да му биди погодено ...

 

[Buterfly]

Многу ми е важно значи како соговорникот ќе пристапи кон разговор со мене. Ако е незаинтересиран, не зборувам за одреден муабет, туку општо тогаш ја ќе гледам да го заинтересирам ама после се откажувам кога ќе видам дека залудно го трошам времето. Ако е ладен и пази што зборува исто и јас, нормално. На пример имам другарки кои стварно се тоа што се кога се со мене, се познава тоа, и јас сум истата јас. Има некои кои живеат под стаклено звоно и им треба време за да ги прифатат работите, е со нив се е на полека, постепено, сепак пак сум јас нормално. Во сите ситуации сум јас, во сите ситуации ставам бариера и велам доста е, додека не продолжи другиот соговорник.

 

[Бушавка]

Дефинитивно е така. Барем за мене комплетно вистинито.
Како човек којшто лесно поприма расположенија од други, секогаш ама баш секогаш се однесувам со другите онака како што ги чувствувам. Ако осетам позитивни вибрации одговарам позитивно, ако осетам негативни вибрации возвраќам со иста мера. Едноставно нивното однесување, како и она што го чувствувам не ми дозволуваат да се однесувам со личноста на некој поинаков начин колку и да го сакам тоа

Се согласувам, а ќе додадам...сите добиваат онолку колку што даваат, без разлика дали ќе го согледаме тоа или не.
Јас со различни луѓе се однесувам различно, баш поради нивниот пристап. Обично чекам кратко да видам некоја реакција според која ќе проценам, или се обидувам јас со мојот начин на пристам и тогаш веќе ја имам вистинската реакција и вистинската слика....и нема што да му ја мислам понатаму, делувам во согласност со тоа

 

[Сатори]

Во животот познаваме и среќаваме многу луѓе, но со сите тие не се однесуваме исто.. Со поголемиот дел од тие луѓе не сме воопшто тие што навистина сме.. Со многу малку луѓе во животот, сме тоа што навистина сме.. можеме да се опуштиме и да се однесуваме нормално.. Значи дека нас не познаваат многу малку луѓе... Имаме роднини, родители, пријатели, сестри, браќа, претпоставени, другари, другарки, мажи, жени, соработници, познаници.. И кога ќе направиш споредба, со кој како се однесуваш, ниедно не се поклопува.. И што мислите со кого од сите тие, сте тоа што навистина сте.. со кого имате опуштен и вистински однос...?

Си дозволувам секогаш себеси да го диктирам односот во кој што влегувам, иако тоа е правопропорционален однос, со текот на времето научив како да ги контролирам одредени сегменти од релациите во кои што навлегувам со луѓето.
Првенствено, не сите ни се доволно блиски за да го видат она што сме, довербата игра клучна улога, потребата од прикажување на она што изгледа прифатливо во моментот.Она што може да го задоволи конзумерот, тоа е една од најголемите протекции кои што една личност може да ги добие за да избегне одредени животни ситуации.

Опуштен и вистински однос, веројатно јас немам ни со сама себе, а не со некој друг, но има моменти кога сум доволно луцидна за да можам да прикажам вистински делови од себеси без да ги маскирам со милион и еден имагинарен дел.

 

[Ankica]

Најчесто се раководам од впечатокот на првиот контакт, дали ќе навлезам повеќе или ќе останам на отстојание со особата ,но морам да признаам дека се имам и излажано во првиот котакт, за покасно да откријам дека личноста воопшто не е таква каква ја замислив и да воспоставам со неа добар однос . Многу често зависи и како сме расположени за нови познанства,Секогаш го дозирам почетокот односно сум малку резервирана но потоа знам да бидам многу отворена и искрена.