С
Сатори
Гостин
Размислувам постојано, дали чудата навистина постојат, дали ни е судено на сите да останеме засекогаш сами, неспособни да се пронајдеме покрај друга личност?
Неспособни да се откажеме од осаменоста и себичната потреба за самозадоволување или пак од амбицијата која ги руши сите кули на едно поле а гради дворци на друго?
Или пак само до мене е?
Премногу размислувам на теми кои можеби треба да бидат оставени да се прекријат со прашина?
Чудо?
Чудо е да се заљубиш на денешно време, чудо е да се бориш, чудо е да живееш според сопствен концепт без некој друг да ти го диктира и темпото и начинот, чудо е да бидеш навистина жив!
Се прашувам, дали чудата постојат?
Кои замоци ни се навистина потребни?
Неспособни да се откажеме од осаменоста и себичната потреба за самозадоволување или пак од амбицијата која ги руши сите кули на едно поле а гради дворци на друго?
Или пак само до мене е?
Премногу размислувам на теми кои можеби треба да бидат оставени да се прекријат со прашина?
Чудо?
Чудо е да се заљубиш на денешно време, чудо е да се бориш, чудо е да живееш според сопствен концепт без некој друг да ти го диктира и темпото и начинот, чудо е да бидеш навистина жив!
Се прашувам, дали чудата постојат?
Кои замоци ни се навистина потребни?