Да се запали на плоштад ко Јан Палах за Македонија...или не.
Патриотизмот, ако постои навистина кај некој политичар/партија, не би останал на јавни говори во кои се истакнува неговата љубов кон земјата и народот, туку практично би се рефлектирал во разните сегменти, како економијата, стопанскиот развој, социјалата и сл.
Свесноста за припадност кон твојата земја, неминовно тера истата да ја покажеш со дела. Затоа што кога си патриот, ти не сакаш некој апстрактен поим со име Македонија, туку ги сакаш нејзиниот народ, нејзината историја, нејзините одлики, секој нејзин аспект...и самото тоа ти налага практично да посакуваш да донесеш благосостојба за се она што ја претставува Македонија.
Ако држиш говори во кои збориш со љубов за Македонија, а притоа превземаш мерки/дела кои се одразуваат штетно врз економијата и останатиот напредок на истата земја, тогаш не си патриот, туку си позер.
Инаку, во 2006-та, првпат од независноста на нашата држава, пројавуваме, во одредени сегменти, политика која слободно може да се нарече патриотска. Можеби фалат некои конкретни, опипливи чекори, но сепак е евидентна една патриотска клима која полека се шири и кај народот народот.
Но, не смее да се остане на ова темпо. Мора да се интензивираат, да не речам радикализираат, нештата.