Драги мои кајгана форумџии и форумџивки... Судбината е толку безмилосна, толку сурова и неправдена, што секогаш го засенува секој нов зрак на надеж во мојот живот. Само што ги пребродив моите “рани адолесцентски проблеми“
(ако ја имате читано мојата прва тема „Како да ја откријам мојата сексуална ориентација“ ќе знаете на што мислам) и си реков еве сега конечно ќе имам спокоен сон, нови падежи и нови порази... Нема многу да должам и веднаш ќе преминам на главното:
... Пред неколку години имав мал, но совршен круг на вистински пријатели, со кои уживав и делев се. Тотално се. Мојот живот не можев да си го замислам со нивно отсуство. Се беше совршено додека не започнавме прва година средно, особено второто полугодије. Ние тројцата/трите за наша тогашна голема радост се погодивме да учиме во ист клас. Нови атмосфери, нови случки, нови искушенија. Меѓутоа, набргу започнаа жестоки караници, тешки навреди, погледи полни со горчина, кои доведоа до крајно прекинување на оние големи пријателски врски кои силно не поврзуваа меѓусебе. Станавме најголеми непријатели кои што можат да постојат во нашето училиште. Морав да пронајдам нови другари/другарки и сето тоа доаѓаше толку спонтано, но промената на друштвото на мене влијаеше со мнооогу големи промени, што тоа сега не е многу важно. И како што кажав нов круг, нови пријатели, ново друштво. Всушност, тоа беа деца кои моите родители од секогаш ги сметале како достојни за дружење и секогаш ми ја “јадеа“ главата укажувајќи ми на тоа колку ќе биде подобро со нив другарувањето, но јас не сакав ниту да слушнам за тоа. А морам да кажам дека тоа беа луѓе од иста етничка припадност
(моите секогаш се плашеа дека како единствен етник меѓу сите македонци другари јас кога тогаш ќе бидам жртва на нивните “мајмунлоци“). Каква иронија, станав близок со луѓе за кои не сакав ни да слушнам. И со ова друштво ми одеше се супер, бев задоволен, исполнет, спокоен... Меѓутоа не и во овие последни неколку недели/месеци. Откако започнав на училиште, некако, не знам дури ни како да објаснам, почнав да се чувствувам разочарано и премногу депресивно. Почнав да ги сметам овие новите пријатели
(кои инаку се со 1, 2 или 3 год помали од мене) како за премногу прости, заостанати личности што сеуште живеат во времето на своите родители. А и не сметам дека грешам, зашто не сакаат да слушнат за одење во град, или како и сите на наша возраст да одиме на забави по кафулиња ваму таму... и започнав да се чувствувам премногу осамено, премногу запустено и депресивно. Ми идеше да се убијам кога ги слушав другите како се договараат за петок вечер, а јас на моја 17 годишна возраст дури и дома останував од што немам со кој да излезам. И всушност драги мои форумџии еве го проблемот за кој ви пишам и барам совет од вас, оти немам на кој друг да се обратам. Во нашиот клас се формираа две големи друштва, идеални, совршени и се најубо. Е сега, сакам некако да влезам во едно од тие друштва, иако малку касно, но сакам да стекнам другари од класот со кои ќе си врвам онака како што заслужуваат моите 17 години. Но, и овде милиони проблеми. До сега никој не ме поканил од класот за на кафе, на роденден или па за илзегување дури и кога се договараа поќе деца. Долгооо имам размилсувано која е причината што не сум “посакуван“ меѓу нив, зошто и мене не ме канат за излегување и сл. работи, но никогаш не го пронајдов одговорот, иако со сите сум во речиси добри односи, освен со моите “екс-пријатели“ кои ги спомнав погоре и кои многу ги сакав. Овај последниот период се трудам што повеќе да си ги подобрам односите тотално со сите, се однесувам добро кон сите, на училиште уживаат во мојата смисла за хумор, но кога ќе дојде петок никој не вели „ај ела со нас вечер“
И сега сакам да ме советувате, да ми помогните како да постапам, што да направам за повеќе да не седам петок навечер дома, оти навистина ваквата ситуација ме доведува до толку многу искушенија, што се плашам за себеси... Кажете ми кои начини да ги употребам за да влезам во едно од друштвата, оти јас сум личност што се срамам сам да му речам да ме викнат и мене, оти имам претчусвтво дека не ме сакаат, дека само ќе им се пикам... ЗАТОА ВЕ МОЛАМ ПОМАГАЈТЕ, ОТИ НЕМОЖАМ ДА ИЗДРЖАМ ПОВЕЌЕ!
obozava da flertuva a za ziva glava ne priznava,sto duri i na prijatelkite nejzini im stanuva neprijatno no ne priznavaat niti komentiraat ,bidejki sepak ona im e drugarka i ja vodi igrata koga se izlezeni(im ja pravi nokjta interesna) i sekogas da se bide vo centar na vnimanieto.probuvav so razgovor nekolku pati da najdeme nekoe reshenie,no dzabe.mora da se bide vo IN mestata i da bide najkomnukativnata a so toa isprakja drugi poraki i vibracii na maskite i ne mi se dopadja.ili jas sum muflon i go trpam seuste ova i i poveruvav deka ona e takva i nisto ne pravi pa sega si se nerviram ili ne znam sto e rabotava.zosto nejzinite drugarki ne go pravat toa duri i ni nemaat deckovci so toa sto bi mozlele tie da prezemat inicijativa tuku moralo mojata da e.pomagajte!
