Кајгана психолог

[Hyperz]

И така полека но сигурно си ги уништив оценките.Бев одличен во основно.Во прва се борев за да бидам одличен,втора да сум многу добар а еве трета година едвај добар ке сум.Колку ли професори ми имаат речено ти можеш многу повеќе, и самиот сум се обидел да научам многу повеќе но не оди.Едноставно не функционира.Некои предмети ми се толку одмилени што ми е напорно да ги учам, воопшто не сум заинтересирам.не, не е професорот не е училиштето проблемот е до мене, но подлабока од таа локација неможам да одредам.Денес одговарав француски, одговорав за само 3 лекции тоа беа само 2 збора со правила по 1 реченица, многу едноставно а сепак секој одмор ги повторував, поминав над 3 часа повторувајќи ги за да ги запомнам.3 лекции, ниту збор повеќе.И ете одговорив и заборавив речиси половина од она што одговарав, до утре ке го снема сето.Ех, кога би имал програмирање/информатика цела книга би ја изучил за еден час, или пак англиски но не, тие предмети ми се со доста добри оценки сега морам да учам физика,француски,биологија треба да ги улам битките во историјата еден куп податоци кои што не ме итересираат но мора да ги научам.Мора да се одржува тој просек, пред се за себе, да се запишам на факс, да одржувам некој ред за да ги избегнам караниците со моиве дома.Тие не ја знаат причината поради двојката француски, ветувањето дека ке се поправи не е доволно.Дали мрзата ме „фати“ или друго е проблемот незнам, целиот мој живот успешно сум го решил секој можен проблем но заглавив со овој.Навидум прост но сепак доста комплициран, јас останав без идеи, незнам што да правам.Да се измачувам учејки го секој предмет што ке ми треба или да ги оставам колку што е.Не. и тоа не е едноставно.Ако го оставам како што е, проблемот нема да е решен, ке продолжи и ке ми прави проблеми во иднина, ако продолжам да се измачувам учејќи она што не ме интересира...И тоа неможе...Понекогааш, имам чуство како книгата да е најголемото зло што некогаш допрело до моиве раце, и тоа токму поради неколку предмети кои морам но неможам да ги учам...
Знам, и текстов изгледа глуп ама морав да напишам нешто, да го анализирам надвор од моиве мисли, можеби да слушнам друго размислување...

 

[Жозефин]

И така полека но сигурно си ги уништив оценките.Бев одличен во основно.Во прва се борев за да бидам одличен,втора да сум многу добар а еве трета година едвај добар ке сум.Колку ли професори ми имаат речено ти можеш многу повеќе, и самиот сум се обидел да научам многу повеќе но не оди.Едноставно не функционира.Некои предмети ми се толку одмилени што ми е напорно да ги учам, воопшто не сум заинтересирам.не, не е професорот не е училиштето проблемот е до мене, но подлабока од таа локација неможам да одредам.Денес одговарав француски, одговорав за само 3 лекции тоа беа само 2 збора со правила по 1 реченица, многу едноставно а сепак секој одмор ги повторував, поминав над 3 часа повторувајќи ги за да ги запомнам.3 лекции, ниту збор повеќе.И ете одговорив и заборавив речиси половина од она што одговарав, до утре ке го снема сето.Ех, кога би имал програмирање/информатика цела книга би ја изучил за еден час, или пак англиски но не, тие предмети ми се со доста добри оценки сега морам да учам физика,француски,биологија треба да ги улам битките во историјата еден куп податоци кои што не ме итересираат но мора да ги научам.Мора да се одржува тој просек, пред се за себе, да се запишам на факс, да одржувам некој ред за да ги избегнам караниците со моиве дома.Тие не ја знаат причината поради двојката француски, ветувањето дека ке се поправи не е доволно.Дали мрзата ме „фати“ или друго е проблемот незнам, целиот мој живот успешно сум го решил секој можен проблем но заглавив со овој.Навидум прост но сепак доста комплициран, јас останав без идеи, незнам што да правам.Да се измачувам учејки го секој предмет што ке ми треба или да ги оставам колку што е.Не. и тоа не е едноставно.Ако го оставам како што е, проблемот нема да е решен, ке продолжи и ке ми прави проблеми во иднина, ако продолжам да се измачувам учејќи она што не ме интересира...И тоа неможе...Понекогааш, имам чуство како книгата да е најголемото зло што некогаш допрело до моиве раце, и тоа токму поради неколку предмети кои морам но неможам да ги учам...
Знам, и текстов изгледа глуп ама морав да напишам нешто, да го анализирам надвор од моиве мисли, можеби да слушнам друго размислување...

Глеј, сите сме имале ситуации да мораме да правиме нешто што не сакаме, или еве конкретно да научиме нешто што не ни оди или не не интересира. Не може сите премети во школо да ти се омилени, факт е тоа. Претпоставувам дека учиш во гимназија пошо имаш предмети од претежно различни области... И ако учиш во гимназија сигурно си имал можност да бираш насока за трета и четврта година. Можеби на време си требал поубаво да размислиш. Или ако сепак си го одбрал тоа што тебе те интересира, тогаш ќе мораш да направиш жртва за себе. Зошто школо не завршуваш ни за твоите, ни за пријателите, ни за професорите, единствено за тебе. Колку преслушан и да ти звучи муабетот, така е. На сите ни го збореле ова у 3та година, сите сме се нервирале, сме поминале низ тоа. Ете имаш уште 2 години од ова, мораш да ги завршиш. Дали со просек доволен или одличен, зависи само од тебе. Направи компензација. Малце учи тоа што те интересира, малку од досадното. Пробувај да го зачиниш досадниот материјал со визуелизација, полесно ќе ти биде. Историја лично мене мачење ми било да научам, ама си го ставив за предизвик на таа глупата професорка да и докажам дека не може да ми стави 4ка ради ќејф, дека ќе научам па што сака нека е. И ете, успеав. Една година имав 4ка, а следната се свртев наопаку да научам, и успеав да извадам 5ка. Многу добро знам како е блеењето во една точка да ти е поинтересно од учење некој предмет, ама сум поминала и сум успеала да совладам. Најди си инспирација, мотив за учење и ќе успееш да ги прегураш наредниве 2 години. После за факултет ќе одбереш нешто што ќе ти биде задоволство и нема да имаш проблем. Ова не е така голема работа кога ќе размислиш, иако знам дека ти изгледа како да е крај на свет. Сепак, се работи за само 2 години, кои кога ќе ги споредиш со просечниот животен век на човекот се од прилика една 40-тина. Значи сеа стисни заби за понатака да имаш повеќе задоволство. А и верувам дека успехот по предмет што ти е одвратен ќе ти значи многу повеќе од предмет што ти е задоволство да го учиш, 5ката по едниот и по другиот предмет различно ќе ги вреднуваш. Затоа постави си цели, и оди освој ги. Задоволството потоа е неминовно.

 

[сашенко]

Хајпер, ова ти е периодот уживај у тоа.Нормално е да се случуваат вакви работи.На сите им се случува ова, не само во тие години туку и многу подоца.Ако едноставно неможеш да се фокусираш на школото и на некои предмети, или пак со сила го правиш тоа, бате ти имаш вишак енергија која чека да биде искористена на друго поле, па кога ке ја истрошиш ке се испразиш и после ке се смириш, ке се стабилизираш и ке се врати све у нормала.Си слушнал за 7те навики на успешност од незнам кој таму беше автор? Мислам дека 7мата беше острење на пилата, и имаше еден многу убав пример таму за тоа.Отприлика поентата беше, неможеш да сечеш цело време со иста пила, без да ја смениш или да ја наостриш а де бидеш еднакво ефикасен во работата.Ти неможеш да учиш, да учиш и да учиш постојано и тоа да не ти здосади или да намалиш со концентрација.Тоа мора да се деси, било што да работиш.Ке мора да се тргнеш некое време од тоа, иди журкај се, бркај женски (машко беше така?), дружи се, иди на утакмици, степај се со некого хахаха, се шалам за ова последново.Муабетот ми е , иди истроши ја таа енергија некаде, и после врати се и почни да учиш.Мора да го одржуваш тој баланс некаако.Комбинирано е најдобро ама ја на пример идат на варијантата цел месец оштрење пила, и на крај на месецот умри се од учење хахаха, што нормално не ја препорачувам.Ама ти најди си го твојот рецепт на успех, и примени го ова и ке бидеш топ.И не е ова мрза, туку се напрегаш со сила и затоа не ти оди.Истроши се ептееееен, најдобро што можеш и после ке бидеш како нов и ке немаш гајле..Ако не беше машко, извини.Иначе истото е ако си женско само што ке бркаш машки.Ако си геј, исто.Ако не си, пак извини...овој пат повеќе

 

[| тра | ла | ла |]

ПОМОШ!
Неодамна ми почина член од семејството ... едноставно неможам да преболам ,да прежалам, дури на сон ми доаѓа секоја ноќ ...
Многу се променив,се повлеков,а тоа не личи на мене,станав сериозна личност! Јас порано бев секогаш за забава,но веќе тоа не ме интересира а сум премлада... но едноставно неможам да прежалам,знам дека животот оди понатаму знам дека е природно и бла бла приказни кои ги слушам од сите и се .. и на психијатар одам и се .. но,едноставно зборовите не ја лечат болката во душата тешко ми е сега,и плачам и пишувам и незнам,но полесно ми е кога ќе се искажам на некого,а се надевам дека некој од овде ќе ме свати,сигурно има некој што ја чувствува истата болка,или има загубено некој близок !

 

[Жозефин]

ПОМОШ!
Неодамна ми почина член од семејството ... едноставно неможам да преболам ,да прежалам, дури на сон ми доаѓа секоја ноќ ...
Многу се променив,се повлеков,а тоа не личи на мене,станав сериозна личност! Јас порано бев секогаш за забава,но веќе тоа не ме интересира а сум премлада... но едноставно неможам да прежалам,знам дека животот оди понатаму знам дека е природно и бла бла приказни кои ги слушам од сите и се .. и на психијатар одам и се .. но,едноставно зборовите не ја лечат болката во душата тешко ми е сега,и плачам и пишувам и незнам,но полесно ми е кога ќе се искажам на некого,а се надевам дека некој од овде ќе ме свати,сигурно има некој што ја чувствува истата болка,или има загубено некој близок !

Не знам колку ти е близок човекот што починал... Мене минатата недела ми почина вујко што навистина ми беше близок, само што живеевме далеку... Ама годишно по 3-4 пати најмалку се гледавме, и нон стоп се слушавме... Така ненадејно дојде, сите се потресовме ептен, уште не ми се верува дека го нема... Први братучеди ми останаа без татко.
Види, ти нормално е да тагуваш... Секако дека додека да се стабилизираш ќе помине некое време, соодветно на тоа колку близок ти бил човекот, и ти колку си чувствителна, колку ќе ти фали во секојдневието, колку често ќе биде тема на разговор... За смртта нема утеха. Не можам да ти кажам подобро ќе биде, зашто го нема, нема да престане да го нема. Само со тек на време ќе се помириш со тоа, полека се помалку ќе мислиш... Знам како знае смртта да погоди, лично јас бев мета на едно такво искуство, кога имав 5 години во распон од 10 дена ги изгубив двата родитела. Знам колку е страшно и тажно ама мораш да се соочиш. Ти жива си уште. И јас сум. Неќам погрешно да ме сфатиш, ама од ваквите искуства учиме колку е вреден животот, колку тоа што си жива е релативна работа. Баш затоа што ти се случило да бидеш сведок на смрт на близок човек, треба да научиш дека тоа е живот. Да знаеш дека твојот продолжува, дека ти мораш да се држиш, да направиш нешто од себе, на некој начин секој ден да го живееш како да ти е последен. Да им бидеш благодарна на блиските што се тука за тебе, да ги сакаш безусловно. Да се радуваш на секој момент, да слушаш музика, да излегуваш, да си овозможуваш нови искуства... Зашто не знаеш дали утре случајно можеби ќе ви се вкрстат патиштата со некоја кола. Знам колку брутално звучи, ама реално е така. Никогаш не знаеш што те чека зад аголот. Затоа биди среќна што ти си жива и здрава, што можеш да црпиш среќа секој ден. Искористи го максимално потенцијалот во тебе, да не се каеш ни за еден момент потрошен залудно. Смртта колку е болна и тажна и предизвикува празнина во тебе, толку е и искуство што мораш да го научиш еднаш. Неизбежно е. Затоа одбери го полесниот начин, од неа да научиш позитивни работи отколку да те стимулира да се повлечеш под оклопот на тагата и да пропуштиш многу позитивни работи што се можеби тука некаде... Ама не си ги забележала. Биди среќна, направи си услуга на себе.

 

[RocknRolaa]

ПОМОШ!
Неодамна ми почина член од семејството ... едноставно неможам да преболам ,да прежалам, дури на сон ми доаѓа секоја ноќ ...
Многу се променив,се повлеков,а тоа не личи на мене,станав сериозна личност! Јас порано бев секогаш за забава,но веќе тоа не ме интересира а сум премлада... но едноставно неможам да прежалам,знам дека животот оди понатаму знам дека е природно и бла бла приказни кои ги слушам од сите и се .. и на психијатар одам и се .. но,едноставно зборовите не ја лечат болката во душата тешко ми е сега,и плачам и пишувам и незнам,но полесно ми е кога ќе се искажам на некого,а се надевам дека некој од овде ќе ме свати,сигурно има некој што ја чувствува истата болка,или има загубено некој близок !

Што и да ти кажат, залудно ќе биде. Човек кога боли не слуша ништо и никого, секој утешителен муабет му се гледа како комплетно бесполезна работа. И така е. Ниеден збор нема да направи да исчезне болот. Ако некогаш човекот кажал нешто што држи вода, тоа е дека времето лечи се. Ќе боли, ќе боли ама еден ден ќе престане. Ќе видиш. Само држи се и чувај се.
Ти посакувам среќа.

 

[Kaiser]

ПОМОШ!
Неодамна ми почина член од семејството ... едноставно неможам да преболам ,да прежалам, дури на сон ми доаѓа секоја ноќ ...
Многу се променив,се повлеков,а тоа не личи на мене,станав сериозна личност! Јас порано бев секогаш за забава,но веќе тоа не ме интересира а сум премлада... но едноставно неможам да прежалам,знам дека животот оди понатаму знам дека е природно и бла бла приказни кои ги слушам од сите и се .. и на психијатар одам и се .. но,едноставно зборовите не ја лечат болката во душата тешко ми е сега,и плачам и пишувам и незнам,но полесно ми е кога ќе се искажам на некого,а се надевам дека некој од овде ќе ме свати,сигурно има некој што ја чувствува истата болка,или има загубено некој близок !

Околу 6 месеци до година ќе бидеш утепана и стално ќе ти се плаче, можно е психички а и физички да се изреметиш така да пази да не добиеш психосоматски болести кои ќе ги лечиш подолго време. Ако почне да те фаќа депресија спречи ја во корен и не се срами да побараш стручна помош ако ти треба.

За една до две години би требало да ти биде подобро, зависи од човекот а тоа што сонуваш е баш супер така си барем на сон (кој за тебе е реален) со личноста која ти била блиска.

Ќе ти биде полесно да си замислиш дека личноста е само физички отсатна но психички е стално со тебе, а соновите се еден начин да бидете пак во контакт.

Можам само да се надевам дека не ти починал родител пошо тоа е катастрофа и тотално утепува.

 

[Utopian]

ПОМОШ!
Неодамна ми почина член од семејството ... едноставно неможам да преболам ,да прежалам, дури на сон ми доаѓа секоја ноќ ...
Многу се променив,се повлеков,а тоа не личи на мене,станав сериозна личност! Јас порано бев секогаш за забава,но веќе тоа не ме интересира а сум премлада... но едноставно неможам да прежалам,знам дека животот оди понатаму знам дека е природно и бла бла приказни кои ги слушам од сите и се .. и на психијатар одам и се .. но,едноставно зборовите не ја лечат болката во душата тешко ми е сега,и плачам и пишувам и незнам,но полесно ми е кога ќе се искажам на некого,а се надевам дека некој од овде ќе ме свати,сигурно има некој што ја чувствува истата болка,или има загубено некој близок !

Нарциска, твојата моментална состојба е нормална реакција која се јавуав кај поголем број од пациентите, при смртен случај во семејствата. Ти се наоѓаш сега во еден вид на депресија која те спречува да ги извршуваш секојдневните обврски онака како што си ги извршувала претходно. СЕ повлекуваш, како што кажа и немаш желба за забава. Но сакам да знаеш дека повлекувањето ја зголемува депресијата и ја влошува твојата состојба. Секој би се чувствувал осамено и тажно и депресивно во мала количина дури и кога не би имал смртен случај, ако тој не се дружи и го намали потенцијалот на социјалниот живот.
Она што сакам да ти кажам е дека се ќе помине со време, ќе се навикнеш, а колку време ќе ти треба зависи САМО ОД ТЕБЕ. Мораш да се навикнеш на она што се случило и поминало и ја променило нашата слика за иднината, зошто? Ајде малку да ти објаснам со еден краток пример : Замисли се себеси дека си изгубена на пуст остров. Со себе имаш еден лист хартија и еден молив. Си стигнала на тој остров сигурно не по твоја воља, и уште од првиот ден ти на ливчето хартија исцртуваш, мапа на островот, врз основа на сознанијата и откритијата што ги правиш секојден тука. Сега замисли дека островот е твојот живот и прифати го фактот дека животот секојдневно се менува, па ти мораш да ја променуавш мапата постојано, затоа што ако не ја променуваш ќе се изгубиш низ просторот и времето. Старата мапа мора да ја поправиш пред да одиш напред, затоа што со неа неможеш никаде да стасаш, таа ќе те води во погрешни правци. Па мила, почни да ја променуваш мапата и да ги бришиш планините кои порано ги имало а сега ги нема затоа што мислејќи дека има планина онаму каде што нема, твојот пат си го правиш подолг, потежок и понеизвесен. Некогаш одвои си време за себе, кога ќе бидеш сама и ќе си посветиш внимание на себе, некогаш пишувај , плачи кога ти се плаче, но немој да ги изгубиш пријателите и амбицијата за живот. Тоа е нешто лошо и болно за кое подоцна ПРЕМНОГУ ќе се каеш.
Прифати ги моите совети, кои се добронамерни. Пред тоа имај до знаење дека ништо не е лесно, ама па тешкото станува помалку тешко кога ќе се помириме со фактот дека нема полесно.
Се надевам дека ова ќе ти помогне.

 

[| тра | ла | ла |]

Ви благодарам на сите,кој што на различен начин се потрудивте да ми ги отворите начин и мислам дека барем малку успеавте а се надевам дека тоа нема да трае за ден - два само додека сме загреени. Ова со островот ми остави посебен впечаток .. Но да ви кажам дека понекогаш си помислувам дека нема вистина во изреката ... Времето лечи се.. мислам дека болката се ублажува,а дека исчезнува- НИКОГАШ ! Уште еднаш ви благодарам ..
Сепак ,поинаку е кога ќе ја поделите тагата со некого ..

 

[Lux]

И така полека но сигурно си ги уништив оценките.Бев одличен во основно.Во прва се борев за да бидам одличен,втора да сум многу добар а еве трета година едвај добар ке сум.Колку ли професори ми имаат речено ти можеш многу повеќе, и самиот сум се обидел да научам многу повеќе но не оди.Едноставно не функционира.Некои предмети ми се толку одмилени што ми е напорно да ги учам, воопшто не сум заинтересирам.не, не е професорот не е училиштето проблемот е до мене, но подлабока од таа локација неможам да одредам.Денес одговарав француски, одговорав за само 3 лекции тоа беа само 2 збора со правила по 1 реченица, многу едноставно а сепак секој одмор ги повторував, поминав над 3 часа повторувајќи ги за да ги запомнам.3 лекции, ниту збор повеќе.И ете одговорив и заборавив речиси половина од она што одговарав, до утре ке го снема сето.Ех, кога би имал програмирање/информатика цела книга би ја изучил за еден час, или пак англиски но не, тие предмети ми се со доста добри оценки сега морам да учам физика,француски,биологија треба да ги улам битките во историјата еден куп податоци кои што не ме итересираат но мора да ги научам.Мора да се одржува тој просек, пред се за себе, да се запишам на факс, да одржувам некој ред за да ги избегнам караниците со моиве дома.Тие не ја знаат причината поради двојката француски, ветувањето дека ке се поправи не е доволно.Дали мрзата ме „фати“ или друго е проблемот незнам, целиот мој живот успешно сум го решил секој можен проблем но заглавив со овој.Навидум прост но сепак доста комплициран, јас останав без идеи, незнам што да правам.Да се измачувам учејки го секој предмет што ке ми треба или да ги оставам колку што е.Не. и тоа не е едноставно.Ако го оставам како што е, проблемот нема да е решен, ке продолжи и ке ми прави проблеми во иднина, ако продолжам да се измачувам учејќи она што не ме интересира...И тоа неможе...Понекогааш, имам чуство како книгата да е најголемото зло што некогаш допрело до моиве раце, и тоа токму поради неколку предмети кои морам но неможам да ги учам...
Знам, и текстов изгледа глуп ама морав да напишам нешто, да го анализирам надвор од моиве мисли, можеби да слушнам друго размислување...

Тебе брат дефинитивно ти е утнато школото исто како мене шо ми беше.Јас имав 11 единици во 4 година економско,ич не ме интересираше немав ни тетратки ни учебници, буквално бев незаинтересиран.Мајка ми ќе паднела во несвест на родителска, барем така ми кажа класната.Ич да не бериш гајле пролазно е.Завршив некако, уствари во 2 недели веќе ко ми дојде "коса до рамена" ги поправив сите.Се запишав на факс за истото тоа што и ти го сакаш.Оваа година сум апсолвент на информатика и компјутерка технологија во битола и ми оди феноменално бидејќи за разлика од економијата, технологијава ми е нешто шо најмногу го сакам.Дури планирам и на постдипломски да одам.
Така да мој совет е издржи некако и продолжи да го учиш тоа што го сакаш.

Абе немаш претстава како се чувствував ко имав толку единици, не знаев на кој гол терам, али сепак ти не си до толку, барем немаш кецови

 

[OSHO-Lover]

Ви благодарам на сите,кој што на различен начин се потрудивте да ми ги отворите начин и мислам дека барем малку успеавте а се надевам дека тоа нема да трае за ден - два само додека сме загреени. Ова со островот ми остави посебен впечаток .. Но да ви кажам дека понекогаш си помислувам дека нема вистина во изреката ... Времето лечи се.. мислам дека болката се ублажува,а дека исчезнува- НИКОГАШ ! Уште еднаш ви благодарам ..
Сепак ,поинаку е кога ќе ја поделите тагата со некого ..

Јади здраво,биди весел,умри во секој момент!
и тагата ке ја има прифатија бидејки и она служи за нешто инаку ке бевме роботи. Јас би влегол длабоко во тагата се подлабоко би тонел во неа кога веќе ја има не би ја потиснувал, но во таа длабочина се влегува со тотална свесност. Прифатија и остани свесна во нејзиното присуство бидејки како што вика изреката и тоа ке помине. Можеш да си напишеш на ливче - и тоа ке помине и секогаш кога ти е многу тешко кога немаш излез отвори го лифчето и прочитај И ТОА КЕ ПОМИНЕ

 

[macko i]

Добро се борам како знам и умеам против се лошо што ми носи животот на секаогаш кога најмногу ми треба пријател немам никого... Ох многу ми е тешко кога се чуствувам осамен и неприметен од никого се прашувам што е тоа толку чудно кај мене што никогаш не успеав да се здобијам со пријатели? Зошто едноставно колку повеќе се обидувам да привлечам внимание не успевам да го добијам? Толку сакам да имам некој со кого ќе можам да споделам се кога ми е тешко , сакам да имам човек кој ќе ми даде совет што да правам затоа што понекогаш незнам да си одговорам! Живеам со стравот и со стресот незнам како да ги победам. Девојка немам искрено незнам ни како и да се однесувам со неа и да ја имам кога си премногу добар и фин нечиниш и веднаш ќе ти најде замена а ако си арогантен не си нејзин тип ух ми недостига нешто но никако неможам да разберам што посакував од сегогаш да имам некој кој ќе ме подучи што треба да сторам

 

[OSHO-Lover]

Добро се борам како знам и умеам против се лошо што ми носи животот на секаогаш кога најмногу ми треба пријател немам никого... Ох многу ми е тешко кога се чуствувам осамен и неприметен од никого се прашувам што е тоа толку чудно кај мене што никогаш не успеав да се здобијам со пријатели? Зошто едноставно колку повеќе се обидувам да привлечам внимание не успевам да го добијам? Толку сакам да имам некој со кого ќе можам да споделам се кога ми е тешко , сакам да имам човек кој ќе ми даде совет што да правам затоа што понекогаш незнам да си одговорам! Живеам со стравот и со стресот незнам како да ги победам. Девојка немам искрено незнам ни како и да се однесувам со неа и да ја имам кога си премногу добар и фин нечиниш и веднаш ќе ти најде замена а ако си арогантен не си нејзин тип ух ми недостига нешто но никако неможам да разберам што посакував од сегогаш да имам некој кој ќе ме подучи што треба да сторам

Ова болдираново ти е одговорот, имаш но не си го забележал изгледа тој човек сеуште, мислам на самиот ти. Научи да се почитуваш самиот себе и пред се и онака викаш дека си осамен, дозволи си време да бидеш осамен, и онака немаш девојка, и полека полека соаменоста ке се трансформира во самотија, а во денешно време да си способен да бидеш барем понекогаш сам е луксуз. Сите бараат некакво внимание од друга особа со очекување дека ке го добие тоа внимание, дали како приателство или како љубов, но забораваат дека и особата од која бараат внимани и љубов и она истото го бара, но никој го нема. Какво внимание очекуваш да добиеш ако не си дадеш внимани самиот на себе, не викам јас да се замонашиш и да не искачаш од дома, не туку дозволи си да се спознаеш самиот себе да се видиш од сите страни и агли без осудување и полека ке навлезеш во длабочината на сопственото битие, таму ти е одговорот. После тоа нема да ти треба ниту да очекуваш внимание од никого а ке го привлечеш вниманието од многу, бидејки ке зрачиш од внатре, има да ти се лепат девојки еден куп дури и ке бираш . Цаката е во тоа да се свртиш кон себе ако не си го направил тоа до сега, не се очајувај туку прифати ја ситуацијата каква што е и ке се трансформира, бидејки најубавите и најголемите моменти во животот најчесто доаѓаат како најтешко кошмари, ако ги разбереш и прифатиш ке пројдеш и излезеш од нив како нов човек, свеж со нов почеток. Биди повнимателен на самиот себе, внеси поголема свесност во работите што ги правиш и надворешни и внатрешни.

 

[macko i]

Ова болдираново ти е одговорот, имаш но не си го забележал изгледа тој човек сеуште, мислам на самиот ти. Научи да се почитуваш самиот себе и пред се и онака викаш дека си осамен, дозволи си време да бидеш осамен, и онака немаш девојка, и полека полека соаменоста ке се трансформира во самотија, а во денешно време да си способен да бидеш барем понекогаш сам е луксуз. Сите бараат некакво внимание од друга особа со очекување дека ке го добие тоа внимание, дали како приателство или како љубов, но забораваат дека и особата од која бараат внимани и љубов и она истото го бара, но никој го нема. Какво внимание очекуваш да добиеш ако не си дадеш внимани самиот на себе, не викам јас да се замонашиш и да не искачаш од дома, не туку дозволи си да се спознаеш самиот себе да се видиш од сите страни и агли без осудување и полека ке навлезеш во длабочината на сопственото битие, таму ти е одговорот. После тоа нема да ти треба ниту да очекуваш внимание од никого а ке го привлечеш вниманието од многу, бидејки ке зрачиш од внатре, има да ти се лепат девојки еден куп дури и ке бираш . Цаката е во тоа да се свртиш кон себе ако не си го направил тоа до сега, не се очајувај туку прифати ја ситуацијата каква што е и ке се трансформира, бидејки најубавите и најголемите моменти во животот најчесто доаѓаат како најтешко кошмари, ако ги разбереш и прифатиш ке пројдеш и излезеш од нив како нов човек, свеж со нов почеток. Биди повнимателен на самиот себе, внеси поголема свесност во работите што ги правиш и надворешни и внатрешни.

премогу се анализирам себе си и се прашувам дали вреди да си човек кога си опколен со ѕверови кој само чекаат да те растргнат и многу дилеми си создавам и уште немам оптимистички поглед за тоа што наоколу се случува се си мислам не вреди да си чесен и добар таквите секогаш губат но неможам да се сменам никако

 

[Вампирката]

Добро се борам како знам и умеам против се лошо што ми носи животот на секаогаш кога најмногу ми треба пријател немам никого... Ох многу ми е тешко кога се чуствувам осамен и неприметен од никого се прашувам што е тоа толку чудно кај мене што никогаш не успеав да се здобијам со пријатели? Зошто едноставно колку повеќе се обидувам да привлечам внимание не успевам да го добијам? Толку сакам да имам некој со кого ќе можам да споделам се кога ми е тешко , сакам да имам човек кој ќе ми даде совет што да правам затоа што понекогаш незнам да си одговорам! Живеам со стравот и со стресот незнам како да ги победам. Девојка немам искрено незнам ни како и да се однесувам со неа и да ја имам кога си премногу добар и фин нечиниш и веднаш ќе ти најде замена а ако си арогантен не си нејзин тип ух ми недостига нешто но никако неможам да разберам што посакував од сегогаш да имам некој кој ќе ме подучи што треба да сторам

Нормално сите го сакаме тоа. Можам потполно да те разберам за што збориш, иако имам пријателки и пријатели, чуството за да споделам со нив за нешто што ми е тешко не е секогаш таму.
Ние самите секогаш си ги знаеме одговорите на нашите прашања, само понекогаш треба да ги слушнеме од другите луѓе, затоа што прави да имаме некое сигурно чуство. И најискрено, денес многу тешко постои тоа пријателство како ти што го бараш. Луѓето се таму за некое време, после секој си иде по секој пат, и едно нешто што наичив оваа година од пријателите е дека луѓето се многу себични.