Кајгана психолог

[Bodhidharma]

A wealth you cannot imagine
flows through you.
Do not consider what strangers say.
Be secluded in your secret heart-house,
that bowl of silence.

 

[Жозефин]

Да си ја кажам и јас мојата мака да ја споделам може ќе ми олесни . Вака да почнам 8 години одев на дијализа од тогаш наваки имав и среќни и несреќни денови ама повеќето несреќни цело време ме тепаше психата и сега на крајот успеав да се трансплантирам и се разочарав малце за тоа како е после трансплантација на бубрег а и даваат такви апчиња што доприносуваат во депресијата не ми се интересни работите како порано па ми следуваат уште неколку операции и мн страв незнам од каде толку страв и нервоза во мене затоа што од пред 2 години немав толку страв и нервоза дали е тоа од многуте посети по болници и хирушките интервенции незнам

Јас мислам дека ти е најверојатно од тоа што си толку време по болници и операции, можеби на некој начин ти здосадува, после подолго време борба со една работа верувам дека постојат периоди кога се осеќаш по low. Ама немој да дозволиш да се одржуваш себеси во таа состојба, еј, уживај во животот, слушај музика, разговарај со луѓе, дружи се, читај... Млад си, кога веќе биднала трансплантацијата, кога ти остануваат уште неколку операции за се да биде во ред, треба да ја кренеш главата горе, да стегнеш заби да го издржиш уште малку овој напор за потоа да биде се супер. Мисли на тоа колку ќе биде се подобро кога ќе заврши. Ама не се затворај во меѓувреме, занимавај се со работи, гледај да се забавуваш и да ја бараш среќата, знаеш, таа постои во малите работи.

 

[ILIJA_NEO]

Епа ми здосади од се веќе ништо не ми е интересно од толку болници и глупостите од животот плус се затворив подолго време испаднав вчера ама не ми е интересно нигден се смеам ама не се чуствувам добро ќе се борам од секогаш сум се борел ама сите борци на крајот и паѓаат :S

 

[Жозефин]

Епа ми здосади од се веќе ништо не ми е интересно од толку болници и глупостите од животот плус се затворив подолго време испаднав вчера ама не ми е интересно нигден се смеам ама не се чуствувам добро ќе се борам од секогаш сум се борел ама сите борци на крајот и паѓаат :S

Ова ќе ти имаше логика да ти беше очигледен крајот. А смешно ќе е борецот да падне кога и се гледа крајот на борбата. Сфаќам дека се гледаш негативно сега, можеби некоја монотонија те убива, ама ти велам, штом знаеш дека уште неколку операции и се ќе биде во ред, наместо да се радуваш и едвај да чекаш да помине ова време, ти овде ми доаѓаш со овие муабети, 'борците паѓале'. Ајде крени глава таму не се занесувај знаеш дека се ќе биде супер, најди си занимации во меѓувреме и потруди се да уживаш максимално во нив

 

[AlternativeF]

Епа ми здосади од се веќе ништо не ми е интересно од толку болници и глупостите од животот плус се затворив подолго време испаднав вчера ама не ми е интересно нигден се смеам ама не се чуствувам добро ќе се борам од секогаш сум се борел ама сите борци на крајот и паѓаат :S

Борците паѓаат, ама секогаш се враќаат на нозе. Борбата за живот не е лесна. Имало денови во кои не само што не можев, туку и не сакав да станам од кревет, но продолжував, нема откажување.
Депресијата и нервозата, покрај од сѐ што ти се случува, многу веројатно да ти се предизвикани и од лековите што ги примаш. Кога ќе ти ги намалат лековите, ќе ти помине и тоа. Во меѓувреме, пробај да ги искористиш деновите најдобро што можеш. Бидејќи не треба да излегуваш на сонце, прави си дома нешто што ти е интересно. Читај, гледај серии, филмови, учи, работи нешто... Има милион работи кои можеш дома да ги правиш. Зборувај со пријателите што ти се најблиски, кажи им дека ти е тешко, објасни им како се чувствуваш и замоли ги да ти помогнат. Стравови секако дека после сѐ ќе имаш, но потруди се да се соочиш со нив и да ги надминеш. Не им дозволувај да те надвладеат и да ти го преземат животот. Бори се за себе и за сите кои те сакаат. Ако не можеш сам, побарај нивна помош, сигурна сум дека ќе те разберат и поддржат.

 

[ILIJA_NEO]

Уште постое надеж дека после операциите дека ќе ми биде поарно дека ќе ми падне притисокот ама оваа депресијава вакво нешто никогаш не сум доживеал па и толку нервозен да сум никогаш во животот сигурно е до апчињата ама што ќе треба цел живот да ги пијам т.е. додека работе бубрегот. Ќе споулавам ц ц ц

 

[Вини Да Пу]

Најважно е да поминуваш време со други луѓе, да не забораваш да се дружиш и да не ги избегнуваш другите затоа што мислиш дека они не страдале како тебе и дека не знаат како ти е, или дека не те разбираат. Ми се случи тешка операција на дваесет и две годишна возраст, закрепнувањето беше долго и ми изгледаше неутешна целата ситуација во која се наоѓав. Се работеше за период од 8 месеци. Пропаднав комплетно затоа што си создавав илузии дека после болеста сум сосема друга личност, дека сум некоја која не го заслужува тоа друштво.
Јас бев таа која ги одбегнуваше другите сметајќи дека ништо нема да биде како порано и дека нема да се вклопам во друштвото, дека ќе бидам хендикепирана поради искуството кое го доживеав и поради фактот што се ме потсетуваше на тој тежок период. Ми беше тешко да се вклопам во муабет, цело време кажував статистики за пациенти како мене што ги дознавав пребарувајќи по интернет. Признавам, премногу време поминував на интернет и намерно ги одбегнував оние кои ме сакаат и најважно, сакаат да бидат дел од моето закрепнување. Размисли, можеби и не си во депресија, знаеш дека треба да помине долго време дури да се дијагностицира таа состојба, ние така се изразуваме кога сакаме да кажеме дека ни е лош перидот. Верувај ми, на крајот, се ќе биде тоа само еден лош период.

 

[Orion.]

Уште постое надеж дека после операциите дека ќе ми биде поарно дека ќе ми падне притисокот ама оваа депресијава вакво нешто никогаш не сум доживеал па и толку нервозен да сум никогаш во животот сигурно е до апчињата ама што ќе треба цел живот да ги пијам т.е. додека работе бубрегот. Ќе споулавам ц ц ц

Од каде знаеш дека е до апчињата? Доктор ти кажа или ти претпоставуваш? Сигурно не е од апчињата.
Посети психијатар, не е во ред така да се осеќаш, имаш само 19 години и цел живот пред тебе

 

[edin4o]

Зошто се осеќам волку лошо?
Денес мајка ми зема да чисти со правосмукалката и тоа одпозади малку се искриви (како да се истопи) од топлината ем у собата ем од самата правосмукалка... А татко ми пошто навистина работата тешко му иде (работи како превозник на приватно и не работи за месечна плата, туку како ќе дојде некоја тура - макс. до 2500 денари) и денес немаше работа, ко скоро секој ден и беше многу нервозен. Јас несаќајќи ми излета од уста дека тоа мајка ми го направи, а он уште толку се изнервира, се исипа врз неа.
Он има 63 години, а мајка ми 59...Ко деца се, само се караат и ако еден од нив е крив, ја префрлаат вината на другиот и неможат да најдат компромис за ништо. Ќе се караат, ќе прекинат, ќе се смеат, ќе зборуваат...ЌЕ МЕ ПОЛУДАТ!
Денес неможев никаде надвор да идам, заради топлинава, кај да идам у 2 саат попладне?

Али денес мајка ми заради овој случај што се случи малку повеќе е натажена, а заради тоа лошо се осеќам и што и да кажам ќе:
се здткам
ќе се збунам
неможам да склопам една проста проширена реченица
зборовите ми се заплеткуваат
мозокот ми е “на паша“.

Што да правам? Како да се решам од оваа работа? Како да си влеам позитивни работи во главата? Така минатото лето ептен се нервирав и почнаа бубулици и херпеси да ми искачаат..

 

[New Age]

Зошто се осеќам волку лошо?
Денес мајка ми зема да чисти со правосмукалката и тоа одпозади малку се искриви (како да се истопи) од топлината ем у собата ем од самата правосмукалка... А татко ми пошто навистина работата тешко му иде (работи како превозник на приватно и не работи за месечна плата, туку како ќе дојде некоја тура - макс. до 2500 денари) и денес немаше работа, ко скоро секој ден и беше многу нервозен. Јас несаќајќи ми излета од уста дека тоа мајка ми го направи, а он уште толку се изнервира, се исипа врз неа.
Он има 63 години, а мајка ми 59...Ко деца се, само се караат и ако еден од нив е крив, ја префрлаат вината на другиот и неможат да најдат компромис за ништо. Ќе се караат, ќе прекинат, ќе се смеат, ќе зборуваат...ЌЕ МЕ ПОЛУДАТ!
Денес неможев никаде надвор да идам, заради топлинава, кај да идам у 2 саат попладне?

Али денес мајка ми заради овој случај што се случи малку повеќе е натажена, а заради тоа лошо се осеќам и што и да кажам ќе:
се здткам
ќе се збунам
неможам да склопам една проста проширена реченица
зборовите ми се заплеткуваат
мозокот ми е “на паша“.

Што да правам? Како да се решам од оваа работа? Како да си влеам позитивни работи во главата? Така минатото лето ептен се нервирав и почнаа бубулици и херпеси да ми искачаат..

Почни со извинување заврши со прегратка.

Не треба многу да и кажеш доволно е да ја погледнеш она ќе знае. Мајка си е мајка.

 

[edin4o]

Почни со извинување заврши со прегратка.

Не треба многу да и кажеш доволно е да ја погледнеш она ќе знае. Мајка си е мајка.

Тоа најпрвин го направив, зборував со нејзе...Како што можам да видам се смирува ситуацијата

 

[AlternativeF]

Од каде знаеш дека е до апчињата? Доктор ти кажа или ти претпоставуваш? Сигурно не е од апчињата.
Посети психијатар, не е во ред така да се осеќаш, имаш само 19 години и цел живот пред тебе

Апчињата што ги зема дечкото се такви што делуваат на психичката состојба, предизвикуваат нервоза, промена на расположение, депресија. Не се расфрлај со претпоставки туку-така
Во секој случај ILIJA_NEO, психијатар/психолог можеби би ти помогнал да научиш да се справуваш со ефектите од лековите штом мораш постојано да ги земаш. Немој да се срамиш да побараш помош, ако бараш консултација со психолог не значи дека нешто не е во ред со тебе. Исто како што ако те боли заб - одиш на забар. А, за лесно, не е лесно, само мора да се подигнеш од таа точка во која си застанат и да тргнеш напред на некое поле (било кое).
Болеста и сѐ што ти се случувало сигурна сум дека биле и сѐ уште се тешки и страшни, но тоа е нешто што не смееш да дозволиш да завладее со тебе и да ти стане цел живот.

 

[FuckYouAll]

Во последно време посебно последниве два месеци сум како камен, никакви чуства не ми се вртат, се ми е сеедно, дали ќе излезам, дали ќе фатам женска, дали ќе направам муабет со некого иако почнав да избегавам да разговарам со кого било за што и да било, чат на ФБ престанав да уклучувам само да избегнам разговор со кој и да е.
Иначе секој ден излегувам, дали чаршија, дали нафудбал, дали кај некој другар, ама онака колку да излезам, не дека ми се излегвит. Единстен интерес шо го имам е да најдам работа, за се друго ми е сеедно дали ќе се десит или не.
Многу се затворив во последно време, не дека ми сметат и не ми е убо вака туку страв ми е да не се затворам повеќе, па да тогаш се заебам.

 

[Саншајн.]

Во последно време посебно последниве два месеци сум како камен, никакви чуства не ми се вртат, се ми е сеедно, дали ќе излезам, дали ќе фатам женска, дали ќе направам муабет со некого иако почнав да избегавам да разговарам со кого било за што и да било, чат на ФБ престанав да уклучувам само да избегнам разговор со кој и да е.
Иначе секој ден излегувам, дали чаршија, дали нафудбал, дали кај некој другар, ама онака колку да излезам, не дека ми се излегвит. Единстен интерес шо го имам е да најдам работа, за се друго ми е сеедно дали ќе се десит или не.
Многу се затворив во последно време, не дека ми сметат и не ми е убо вака туку страв ми е да не се затворам повеќе, па да тогаш се заебам.

Со затварање ништо не решаваме.Ниту пак со избегавање на разговор со пријатели на фб.Јас знам дека некогаш постојат моменти во кои не ни е до ништо ама помисли дека можат останатите да имат чувство дека ги одбегнуваш.Непријатна ситуација.
Ова е пролазно.Ке видиш дека ке се променат работите после некој период.
Продолжи да бараш работа ако тоа ти е моментално единствена преокупација.
Дали знаеш која е причината за твојата моментална состојба?Мора да постои нешто кое го потикнало ова проблемче?

 

[FuckYouAll]

Со затварање ништо не решаваме.Ниту пак со избегавање на разговор со пријатели на фб.Јас знам дека некогаш постојат моменти во кои не ни е до ништо ама помисли дека можат останатите да имат чувство дека ги одбегнуваш.Непријатна ситуација.
Ова е пролазно.Ке видиш дека ке се променат работите после некој период.
Продолжи да бараш работа ако тоа ти е моментално единствена преокупација.
Дали знаеш која е причината за твојата моментална состојба?Мора да постои нешто кое го потикнало ова проблемче?

Сега за сега оваа ситуација не ја гледам како проблем за мене, пошо мене лично ми е убаво, само несакам да се претворит во проблем.
Иначе искрено не ме интересираат чуствата на другите, пошо кога ме интересираа јас бев тој што недобиваше ништо, дали тоа било внимание, љубов, почит....
И оваа ситуација потекнуват откако го сватив тоа, сега барем од кога сум вака си добив внимание, иако сега не ми е важно дали ќе добијам нешто.
Иначе ФБ никогаш не сум го користел како алактка за комуникација, дали било тоа со другари или со некои кои не ги познавам, ретко кога сум разговарал со некого на фб.