Антагонизмот не може да го снема, пред се заради радикалите од двете страни. Од едната страна се религиозните фанатици за кои атеистите се безбожни грешници поради кои страда светот (значи страдањето е Божја казна). Од друга страна се „тврдите“ атеисти кои коренот на скоро секое зло го гледаат во религиозните луѓе кои го уназадуваат светот и го кочат напредокот и поради кои - пак страда светот. Значи, тешко на светот и од едните и од другите!
Јас имам многу блиски пријатели кои се атеисти, како и верници на други религии. Зошто мене не ми пречи да се дружам со „безбожници“ и „неверници“? Зошто на нив не им пречи да се дружат со мене? За едните би требало да сум „испран мозок“, за другите „неверник“, „ѓаур“ и сл. Но тие ме прифаќаат исто онака како што јас ги прифаќам нив. Значи, не е проблемот до атеизмот или до религијата, проблемот е до луѓето.
Би ги прашал прво „моите“, т.е. верниците: Што ќе постигнете со докажување на постоењето на Бог на форумов? Што ќе постигнете со побивањето на оваа или онаа научна теорија? Како што гледате, ниту еден атеист овде не стана верник поради недостатоците во Дарвиновата теорија, дури и ако ги прифати како недостатоци. Која е смислата во докажувањето на постоењето на Бог да се повикувате на Библијата, кога таа за атеистите очигледно не е никаков авторитет? И конечно, зарем на Бог му треба нашето докажување или заштита? Јасно ми е дека една од обрските на секој верник е да ја шири вистината, т.е. да ги пропагира оние доктрини кои неговата религија го смета за вистина. Но тоа не се прави со непрестано „верглање“ на едни исти работи. Можеме да им кажеме на другите во што веруваме и која е основата за нашето верување, и со тоа сме ја извршиле основната обврска. Не целосно, секако, но продолжувањето со активноста треба да се ограничи само онаму каде што има интерес за тоа. Најголем дел од другите само културно ќе го ислушаат нашето претставување на нашите верувања, и пак ќе си останат на своето. Секоја понатамошна упорност преминува во фанатизам, и предизвикува одбивност, и ефект спротивен од очекуваниот. Ако мислите дека не треба да се дружите со „грешници“ - не се дружете. Затворете се во кругот на своите истомисленици и не им пречете на другите... се додека читајќи ја Библијата не наидете на приказната за Самарјанинот и не ја сватите нејзината порака (или се додека во Кур`анот не наидете на проповед аналогна на оваа приказна).
И за атеистите имам слични прашања: Што мислите дека ќе постигнете? Дека на нам „заблудените“ ќе ни ги „отворите очите“? И дека со тоа светот ќе тргне напред кон розова иднина со експресна брзина? Кажете ми ве молам како тоа верниците го кочат напредокот? Ги убиваме со каменување научниците? Ги уништуваме продуктите на технолошкиот напредок? Ги палиме на клада научните книги?
Некој можеби и го правел тоа
некогаш и
некаде. Да се родев во
тоа време, да живеев покрај тој
некој и
таму, и јас ќе му се спротивставев. Но сега? И овде?
Можете да свртите и дел од прашањата поставени до верниците погоре во овој пост како да се поставени и за вас, и одговорете ги.
И уште нешто: ги читате постовите на голем дел од верниците на форумов, како и нивните аргументи, па би сакал онака искрен, другарски одговор од вас: дали ви личиме на дебили? Испрани мозоци? Лоботомирани? Неписмени и необразовани, па поради тоа суеверни? Ако имате време и волја можете да побарате некои текстови на пример на Митрополитот Методиј Златанов, или да побарате информации за Павел Флоренски. За оние кои ќе го направат тоа, прашањето би се однесувало и за овие луѓе: дали сметате дека тоа се луѓе кои имаат/имале проблем со интелектот или образованието?
Секој од нас си има своја причина зошто верува во она во што верува. Најмалку што можеме да направиме за да го надминеме антагонизмот е да го почитуваме мислењето на другиот, колку и да не се сложуваме со него.
