а што е разликата меѓу МТЗ и ОНО? понова генерација сум, не знам, ама ме интересира зашто имам МТЗНекои предмети у школо ни зависат од тоа кој смер сме или по која програма учиме. Некои се исти за сите. Некои ги мрзиме некои ни се интересни. У секој случај сите мораме да слушаме математики, англиски/јазици, македонски, да траме на физичко итн итн....
Арно ама има едни предмети кои ги учиме по година дена а никој жив не знае зошто се учат. Незнам ни дали некој од вас има некаква корист од тоа што таму се учи. Оние кои сакаат тоа да го студираат најчесто учат и тематски школи ама сите други ги учиме за без врска.
Како вие гледате на предмети од типот
ОНО(Општо Народна Одбрана) после го преименуваа во ОЗ(Одбрана и заштита) па сега се вика МТЗ (Мир, толеранција и заштита).
Ликовна култура,
Музичка култура
Во програмата за ликовно е предвидено и да се предава историја на уметност, не само да се цртка, само што професорите не се многу заинтересирани за тоа, ретко кој предава лекции. Ние во средно имавме и учебник по ликовна уметност, само уште од основно сите бевме научени дека ликовно "не е час на кој се учи", па не ги сфаќавме сериозно предавањата на професорката. Затоа денес ретко кој од нас знае да препознае некоја слика од кој уметник е, периоди во уметноста или што значат некои поими од ликовната уметност. За жал, простички и хендикепирани сме малце на таа тема.Јас завршив основно пред еден век ама сепак да го споделам моето мислење:
Од ликовно ни јас нити било кој немал никакво фајде. Колку и да не учеа наставниците, ако немаш талент за сликање никогаш нема да бидеш сликар. Имав другар на кого татко му беше сликар, детето чуда црташе уште на 8 години, кога ние останатите цртавме куќарки. Според мене, ликовно треба да е изборен предмет (не знам како е сега и дали воопшто има изборни предмети).
Од музичко имав каква-таква корист, научив многу работи чисто од општа култура а оние деца кои се решија да се приклучат на хор или оркестар (имавме во школото) имаа уште повеќе корист, посебно децата кои учеа да свират разни инструменти добиваа посебен третман од наставникот и научија многу. Некои продолжија да се бават со музика на еден или друг начин.
Можеби сега, порано беше 99% цртање, па разни задачи за по дома да се изработи нешто итн... многу досадно и бескорисно. Историјата се учи во една школска година нема потреба од повеќе. Ако не си уметник во душа, учи колку сакаш, сликата секогаш ќе ти биде компилација од шкрапаници кои не значат ништо.Во програмата за ликовно е предвидено и да се предава историја на уметност, не само да се цртка, само што професорите не се многу заинтересирани за тоа, ретко кој предава лекции. Ние во средно имавме и учебник по ликовна уметност, само уште од основно сите бевме научени дека ликовно "не е час на кој се учи", па не ги сфаќавме сериозно предавањата на професорката. Затоа денес ретко кој од нас знае да препознае некоја слика од кој уметник е, периоди во уметноста или што значат некои поими од ликовната уметност. За жал, простички и хендикепирани сме малце на таа тема.