A
AnFem
Гостин
Е нечеш, сине!Со срце удавено во тага и копнеж по истрошеното време и љубов која никогаш нема да се случи повторно,чувствувајќи рѓава горчина во устата дур се обидувам да ја победам кнедлата во грлото и соберам сили за средба со уште еден во низата порази и животни разочарувања,ќе ја погледнам нежно,знаејќи дека е тоа последен пат да бидам покрај неа,со немоќ,плашејќи се да не ми откаже и издаде гласот ќе и речам:
-Зошто,о зошто,курво проклета?
И евентуално,вечерта кога ќе се начукам,ќе и се јавам на мобилен и ќе и ја пуштам песнава: