Vanlok
deus ex machina
- Член од
- 30 мај 2009
- Мислења
- 22.346
- Поени од реакции
- 29.812
Безмалку половина век од првите големи чекори за освојување на свемирот, развојот на вселенската технологија во голема мера стагнира. Вселенската програма на НАСА е толку занемарена што тие веќе подолго време немаат шатлови, туку плаќаат за да ги користат руските шатлови. Тие пак, Русите, и самите стагнираат - останувајќи во најголема мера да ја користат технологијата од стариот СССР.
Напредокот на вселенската технологија е оставен на приватниот сектор, кој не располага ни со 1% од ресурсите што ги располагаат големите велесили. Причина за ова е најбогатиот дел од човештвото, елтитата која не е ниту милионитиот дел од 1% од човештвото, но е елита која го поседува целото богатство, го манипулира економскиот систем, и сходно на тоа ги контролира настаните во светот. Затоа денес убедливо најмногу пари одат на водење војни, и развој на воена технологија. Затоа што луѓето кои мора да се грижат за сопствениот живот, не прашуват премногу за развојот на вселенската технологија, и за иднината на човечката раса.
Во исто време зачестено добиваме предупредувања од врвни научници како Стивен Хокинс, кој вели дека човештвото има добри шанси за изумирање - ако во следните пар векови не успееме да го диверзифицираме хабитатот на живеење (читај, да колонизираме други планети/системи).
Затоа што историјата не учи дека на одреден временски период, планетава циклично поминува низ катаклизмичен настан од поголеми размери. Апокалиптичен настан кој кога ќе се случи, изумираат над 90% од животинските видови. За оваквите циклично распоредени настани, зборуваат археолошките наоди кои на одредени периоди покажуваат значаен пад во бројот на дотогаш постоечките видови.
Можеби утре или можеби за неколку милениуми, никој не знае кога, ама факт е дека таков настан во иднина некогаш ќе се случи.
Едноставната вистина е дека такви катаклизмични настани се случуваат одвреме навреме. Тоа (до сега) не биле настани кои се опасни за самата планета, најмногу благодарение на заштитувачкото влијание на планетата Јупитер. Нашиот голем сосед со своето титански големо гравитациско влијание, прибира многу од постоечките астероиди. Уште поважно - Јупитер ги прибира кометите кои доаѓаат надвор од сончевиот систем (или од Оорт Облакот). Само пред неколку години бевме сведоци на фантастичен настан, кога на Јупитер паднаа големи делови од кометата Шумејкер Леви 9. Само еден удар од деловите на кометата во Јупитер, осолободи енергија најмалку 6 пати посилна од потенцијалот на целиот нуклеарен аресенал на сите војски на Земјата. Повторувам, 6 пати појако од целиот нуклеарен аресенал на Земјата, и тоа само тој еден дел - а многу такви делови од кометата паднаа на Јупитер!
Но таму не завршуваат можностите за апокалиптичен настан, реална опасност се и настани како супернова во соседството (или скраја да е, хипернова). Понатаму небески тела како т.н. „rogue planet“ (помош за превод? „непријателска планета“?), кои по сите наоди се релативно чести во вселенета, затоа што астрофизичките пресметки велат дека орбитите на планетите со дуални ѕвезди се толку нестабилни, да е можно цели планети да се исфрлат од орбита (а системите со дуални ѕвезди се и самите многу чести).
Од друга страна човекот е сосема спосебен и сам себе да се уништи. Кубанската нуклеарна криза е само еден од моментите кога светов (таков како што го познаваме) беше на работ на уништување. Помалку познат настан е „норвешкиот ракетен инцидент“, кога ракета за научни истражувања била лансирана од Норвешка а рускиот одбрамбен систем ја препознал како закана. Руските претседатели имаат куферчиња кои сами автоматски се активираат кога одбрамбениот систем детектира закана. Тогаш на Јелцин му било донесено такво активирно куферче, кое има директна контрола врз нуклеарниот арсенал, и тој на лице место одлучувал што да направи. На наша колективна среќа, и со оглед на тоа чива марионета бил Јелцин, тој решил да не активира нуклеарен одговор а во меѓувреме се разјаснила ситуацијата.
Ова погоре се само пар ситуации кои со пример покажуваат колку малку е потребно за да се случи катастрофа.
Затоа овој уводен пост го завршувам со мислата на Стивен Хокинс:
„Верувам дека вселената мора да биде долгорочната иднина на човечката раса. Ќе биде доволно тешко да се избегне катастрофална несреќа на Земјата, во следните стотина години, не па за илјада или милион години. Човештвото не треба да ги чува сите јајца во една кошница, или на една планета. Да се надеваме дека нема да ја испуштиме од раце кошницата со јајца, додека не ја прераспоредиме содржината на повеќе места“.
Светот (на жалост) не е поле на културно натпреварување на народите. Туку е поле на геостратешко „натпреварување“ (читај војување) за моќ, ресурси, влијание, територии, технологии...
Треба да се свестат луѓето дека скоро сите ресурси на човештвото одат за војни и воени средства и технологии, кои се користат за обезбедување на моќта и владеењето на олигархиската светска елита.
Од друга страна врвни научници како Стивен Хокинс предупредуваат дека, човештвото има добри шанси за изумирање ако во следните пар векови не успееме да го диверзифицираме хабитатот на живеење (читај, да колонизираме други планети/системи). Но во последниов половина век и повеќе, на тоа поле целосно стагнираме - затоа што ресурсите ни одат на војни оружје, и воени технологии.
Напредокот на вселенската технологија е оставен на приватниот сектор, кој не располага ни со 1% од ресурсите што ги располагаат големите велесили. Причина за ова е најбогатиот дел од човештвото, елтитата која не е ниту милионитиот дел од 1% од човештвото, но е елита која го поседува целото богатство, го манипулира економскиот систем, и сходно на тоа ги контролира настаните во светот. Затоа денес убедливо најмногу пари одат на водење војни, и развој на воена технологија. Затоа што луѓето кои мора да се грижат за сопствениот живот, не прашуват премногу за развојот на вселенската технологија, и за иднината на човечката раса.
Во исто време зачестено добиваме предупредувања од врвни научници како Стивен Хокинс, кој вели дека човештвото има добри шанси за изумирање - ако во следните пар векови не успееме да го диверзифицираме хабитатот на живеење (читај, да колонизираме други планети/системи).
Затоа што историјата не учи дека на одреден временски период, планетава циклично поминува низ катаклизмичен настан од поголеми размери. Апокалиптичен настан кој кога ќе се случи, изумираат над 90% од животинските видови. За оваквите циклично распоредени настани, зборуваат археолошките наоди кои на одредени периоди покажуваат значаен пад во бројот на дотогаш постоечките видови.
Можеби утре или можеби за неколку милениуми, никој не знае кога, ама факт е дека таков настан во иднина некогаш ќе се случи.
Едноставната вистина е дека такви катаклизмични настани се случуваат одвреме навреме. Тоа (до сега) не биле настани кои се опасни за самата планета, најмногу благодарение на заштитувачкото влијание на планетата Јупитер. Нашиот голем сосед со своето титански големо гравитациско влијание, прибира многу од постоечките астероиди. Уште поважно - Јупитер ги прибира кометите кои доаѓаат надвор од сончевиот систем (или од Оорт Облакот). Само пред неколку години бевме сведоци на фантастичен настан, кога на Јупитер паднаа големи делови од кометата Шумејкер Леви 9. Само еден удар од деловите на кометата во Јупитер, осолободи енергија најмалку 6 пати посилна од потенцијалот на целиот нуклеарен аресенал на сите војски на Земјата. Повторувам, 6 пати појако од целиот нуклеарен аресенал на Земјата, и тоа само тој еден дел - а многу такви делови од кометата паднаа на Јупитер!
Но таму не завршуваат можностите за апокалиптичен настан, реална опасност се и настани како супернова во соседството (или скраја да е, хипернова). Понатаму небески тела како т.н. „rogue planet“ (помош за превод? „непријателска планета“?), кои по сите наоди се релативно чести во вселенета, затоа што астрофизичките пресметки велат дека орбитите на планетите со дуални ѕвезди се толку нестабилни, да е можно цели планети да се исфрлат од орбита (а системите со дуални ѕвезди се и самите многу чести).
Од друга страна човекот е сосема спосебен и сам себе да се уништи. Кубанската нуклеарна криза е само еден од моментите кога светов (таков како што го познаваме) беше на работ на уништување. Помалку познат настан е „норвешкиот ракетен инцидент“, кога ракета за научни истражувања била лансирана од Норвешка а рускиот одбрамбен систем ја препознал како закана. Руските претседатели имаат куферчиња кои сами автоматски се активираат кога одбрамбениот систем детектира закана. Тогаш на Јелцин му било донесено такво активирно куферче, кое има директна контрола врз нуклеарниот арсенал, и тој на лице место одлучувал што да направи. На наша колективна среќа, и со оглед на тоа чива марионета бил Јелцин, тој решил да не активира нуклеарен одговор а во меѓувреме се разјаснила ситуацијата.
Ова погоре се само пар ситуации кои со пример покажуваат колку малку е потребно за да се случи катастрофа.
Затоа овој уводен пост го завршувам со мислата на Стивен Хокинс:
„Верувам дека вселената мора да биде долгорочната иднина на човечката раса. Ќе биде доволно тешко да се избегне катастрофална несреќа на Земјата, во следните стотина години, не па за илјада или милион години. Човештвото не треба да ги чува сите јајца во една кошница, или на една планета. Да се надеваме дека нема да ја испуштиме од раце кошницата со јајца, додека не ја прераспоредиме содржината на повеќе места“.
Добро би било повеќе луѓе да почнат да го разбираат ова.
Светот (на жалост) не е поле на културно натпреварување на народите. Туку е поле на геостратешко „натпреварување“ (читај војување) за моќ, ресурси, влијание, територии, технологии...
Треба да се свестат луѓето дека скоро сите ресурси на човештвото одат за војни и воени средства и технологии, кои се користат за обезбедување на моќта и владеењето на олигархиската светска елита.
Од друга страна врвни научници како Стивен Хокинс предупредуваат дека, човештвото има добри шанси за изумирање ако во следните пар векови не успееме да го диверзифицираме хабитатот на живеење (читај, да колонизираме други планети/системи). Но во последниов половина век и повеќе, на тоа поле целосно стагнираме - затоа што ресурсите ни одат на војни оружје, и воени технологии.
