Зошто љубовта преминува во омраза?

[DonRistovski]

А доколку партнерот ве изневери? Според мене има причина за омраза

 

[~~РубинРед~~]

А доколку партнерот ве изневери? Според мене има причина за омраза

Eпа сега ако изневери не е крај на светот.Има и други не е само тој:back:

 

[Psyside]

А доколку партнерот ве изневери? Според мене има причина за омраза

Јок, незнам зашто секогаш сите тоа го сметаат како смртен грев? секое искуство е добредојдено. Зарем пред да се случи тоа секој ден во кавги си го поминувал? не. Тоа значи дека имало позитивни моменти и во таа врска нели. Човекот учи за себе, се осознава, стекнува посилна и поизразена перцепција за својот карактер и особини. Како што реков, секое искуство во животот е добредојдено!

За крај причината за неверство треба да се бара во себе, во својот неуспех! не во партнерот.

И да омраза..не тага? можеби.

 

[RocknRolaa]

Јок, незнам зашто секогаш сите тоа го сметаат како смртен грев? секое искуство е добредојдено. Зарем пред да се случи тоа секој ден во кавги си го поминувал? не. Тоа значи дека имало позитивни моменти и во таа врска нели. Човекот учи за себе, се осознава, стекнува посилна и поизразена перцепција за својот карактер и особини. Како што реков, секое искуство во животот е добредојдено!

За крај причината за неверство треба да се бара во себе, во својот неуспех! не во партнерот.

И да омраза..не тага? можеби.

За вака човек да размислува треба многу нешта да помине,ваквата зрелост на гледање се стекнува само врз искуство,зашто луѓето што ги среќаваме низ годините ни го прават искуството.А ние немаме вечно 15 години ниту пак 23,но разликата меѓу нив е токму во искуството.

 

[Psyside]

За вака човек да размислува треба многу нешта да помине,ваквата зрелост на гледање се стекнува само врз искуство,зашто луѓето што ги среќаваме низ годините ни го прават искуството.А ние немаме вечно 15 години ниту пак 23,но разликата меѓу нив е токму во искуството.

Да де, ама многу на темава се имаат истакнато негативно а меѓу нив има и повозрасни, мислам дека имаат многу да научат за себе...

Кога ќе ја стекнеш сопствената слобода, и ќе осознаеш како всушност треба да се гледа на нештата тогаш и омразата ќе исчезне. Да потребно е искуство, тука нема муабет, амо со комплекси и егоизам ни тоа нема да помогне. Омразата е всушност склоп на нашите стравови од личниот неуспех и поразите, овие појави не треба да бидат знак или мотивација да мрзиме некого него да ги преиспитам нашите постапки. Да мрзиш некого е како да си ја заплил сопствената куќа за да убиеш староец. Омразата ги затвора сите твои добри и човечки особини, а ги истакнува оние неприродните, поготово кога се работи за некој со кој што си ја делел првата насмевка на сабајле...Тоа за мене е незамисливо! ако веќе мразиш некого, најверојатно го мразиш бидејќи тој во него има дел од тебе, тоа што не е дел од нас а го гледаме во другите никогаш не би не вознемирило. Омразата слободно може да завземе место како емоција во која нема абсолутно никаква вистина, реалност. За крај оние што се сакаат себеси неможат да мразат, и обратно.

 

[RocknRolaa]

Да де, ама многу на темава се имаат истакнато негативно а меѓу нив има и повозрасни, мислам дека имаат многу да научат за себе...

Кога ќе ја стекнеш сопствената слобода, и ќе осознаеш како всушност треба да се гледа на нештата тогаш и омразата ќе исчезне. Да потребно е искуство, тука нема муабет, амо со комплекси и егоизам ни тоа нема да помогне. Омразата е всушност склоп на нашите стравови од личниот неуспех и поразите, овие појави не треба да бидат знак или мотивација да мрзиме некого него да ги преиспитам нашите постапки. Да мрзиш некого е како да си ја заплил сопствената куќа за да убиеш староец. Омразата ги затвора сите твои добри и човечки особини, а ги истакнува оние неприродните, поготово кога се работи за некој со кој што си ја делел првата насмевка на сабајле...Тоа за мене е незамисливо! ако веќе мразиш некого, најверојатно го мразиш бидејќи тој во него има дел од тебе, тоа што не е дел од нас а го гледаме во другите никогаш не би не вознемирило. Омразата слободно може да завземе место како емоција во која нема абсолутно никаква вистина, реалност. За крај оние што се сакаат себеси неможат да мразат, и обратно.

Да не се разбереме погрешно.Комплетно се согласувам со тебе.
Зборот ми е дека е потребно многу длабоко гледање на нештата за човек да може да даде вакво мислење,денес површноста е правило.Затоа и е толку лесно да се мрази.Ако човек доволно те предизвикал да го мразиш,те поразил дефинитивно.

 

[..........]

Mojata љубов никогаш не преминува во омраза..

 

[Psyside]

Да не се разбереме погрешно.Комплетно се согласувам со тебе.
Зборот ми е дека е потребно многу длабоко гледање на нештата за човек да може да даде вакво мислење,денес површноста е правило.Затоа и е толку лесно да се мрази.Ако човек доволно те предизвикал да го мразиш,те поразил дефинитивно.

Не не, само мало појасување зашто од тој аспект се осврнувам на таа тематика. Длабоко гледање? или осознавање, мислам дека тоа е основата за правилни постапки во животот, кој како ќе свати се разбира, никој не е совршен и јас не бев не сум ни сега.. Но важно е дека научив, и во мојот случај беше на потешкиот начин но сепак успеав, и да бидам искрен не е тешко! све почнува од љубовта кон себе и прифаќање каков што си!

Можеш да жалиш зашто не си совршен, но неможеш да жалиш за тоа што вистински си!

На крајот, кој му дава право на некого да оцени што е нормално а што не, што е совршено а што не, каде е логиката позади ова?

 

[dale]

Љубовта е природна. Да мразиш е вештачка творевина, предизвикано физиолошки да те нервира секоја ситница.

 

[Xfire]

Ако те изнервире, да преминеш во омраза ?? Како бе, од таква ситница.
Сигурно би имало некоја голема причина со што ке се замрази некој од партнерите(бившите), али не сум практикувал ова до сега, а и нема да правам. Барем според мене така мислам.
Ако би ја замаразил, би било нешто големо што боли вреди или нешто слично, а онака за ситници no way. :р

 

[Manga]

Ако мислите дека љубовта може да доведе до омраза, тогаш треба да се преиспитате ..

Омразата која ја чувствувате е само внатрешно превирање затоа што сте си дозволиле самите да верувате нешто што не постои.
Кога конечно ќе ги отворите очите на реалноста и отстапите од фантазија само доволно долго за да ги видите тие што уствари се вистински ... И таа омраза што ја чуствувате е всушност омраза кон самите себе.
Но чекајте ... не можеме да имаме луѓе кои превземаат лична одговорност ... НЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕЕ
... така тие ја вртат интернализацијата во екстернализација и започнуваат да ги обвинуваат другите лице за начинот на кој тие се чувствуваат.
Сега тие можат да се чувствувате подобро , бидејќи тие може да кажат дека некој друг е виновен што тие се повредени. Никогаш нивна вина.
Не бе.

Да си признаеме ...
Ако некогаш навистина сте сакале некого, никогаш неможе да остане на омраза.
Љубовта може да избледе и да превземе нови форми, но омразата не е меѓу нив.

Всушност се мразите самите себе. Се почнува и завршува така. И луѓето не стануваат спротивни од очекувањата ... тие се тие како од самиот почеток кога ги запознавте, но вие сте избрале да видите некој во поинакво светло и испаничите со таа илузија.
Секој го гледа тоа што сака да го види во луѓето, и го слуша само тоа што сака да го слушне, и се носи со илузијата и ја поставува на пиедестал.

Ако не сакате да чувствувате омраза, тогаш научете да ги видите луѓето за тоа што навистина се ,од самиот почеток и не се обидувајте да ги ставите на пиедесталот со вашите замислени вредности и идеи.

Стапете во контакт со реалноста и вистината , така верувам ќе чувствувате помалку омраза кон себе си.

<3

 

[Cute Girl]

Јас не мислам дека љубовта може да премине во омраза. Значи тука зборам за онаа вистинска длабока љубов што може да ја чувствуваме за друго личност и без разлика на што и да се случи ние никогаш ама баш никогаш нема да можеме да ја мразиме од дното на душата. Она што може да го чувствуваме кон таа личност може да биде лутина, одвратност, да и замеруваме за нешто и сите овие чувства може да бидат силни но тоа не е омраза и неможе да биде. Секогаш ќе постои оној еден мал дел љубов кој никогаш не исчезнува, затоа што ако вистински сакаш некого тоа никогаш не престанува, иако не сме 100% свесни за тоа.

 

[Ipsissimus]

Јас не мислам дека љубовта може да премине во омраза. Значи тука зборам за онаа вистинска длабока љубов што може да ја чувствуваме за друго личност и без разлика на што и да се случи ние никогаш ама баш никогаш нема да можеме да ја мразиме од дното на душата. Она што може да го чувствуваме кон таа личност може да биде лутина, одвратност, да и замеруваме за нешто и сите овие чувства може да бидат силни но тоа не е омраза и неможе да биде. Секогаш ќе постои оној еден мал дел љубов кој никогаш не исчезнува, затоа што ако вистински сакаш некого тоа никогаш не престанува, иако не сме 100% свесни за тоа.

И јас на 18 мислев вака.....ама небило баш така, но кој знае можеби кај тебе ќе биде поинаку како и да е времето ќе покаже.:smir:

 

[Crazy in Love]

И јас на 18 мислев вака.....ама небило баш така, но кој знае можеби кај тебе ќе биде поинаку како и да е времето ќе покаже.:smir:

Јас имам повеќе од 18, па пак верувам дека љубовта не може да помине во омраза. Љубовта (како чувство) е нешто најчисто, нешто што носи само добрина и убави работи. Љубовта е она што го прави човекот цел, она што го лечи и она што го движи... Егото на човекот е она што го тера да мисли дека тој мрази и некогаш можеби сака самиот човек да ја мрази особата која го повредила, затоа што нели некој се обидел да чепне во “возвишената“ гордост... но длабоко знаеме дека особата секогаш ќе биде дел од нашите спомени и нашето срце, без разлика на тоа дали го сакаме тоа или не.
Омразата е само отсуство на љубов и последица на изгребана душа и е само моментален стадиум. Љубовта не преминува во омраза. Нешто толку чисто, никогаш не може да се исфлека и да стане толку негативно...

 

[Ipsissimus]

Јас имам повеќе од 18, па пак верувам дека љубовта не може да помине во омраза. Љубовта (како чувство) е нешто најчисто, нешто што носи само добрина и убави работи. Љубовта е она што го прави човекот цел, она што го лечи и она што го движи... Егото на човекот е она што го тера да мисли дека тој мрази и некогаш можеби сака самиот човек да ја мрази особата која го повредила, затоа што нели некој се обидел да чепне во “возвишената“ гордост... но длабоко знаеме дека особата секогаш ќе биде дел од нашите спомени и нашето срце, без разлика на тоа дали го сакаме тоа или не.
Омразата е само отсуство на љубов и последица на изгребана душа и е само моментален стадиум. Љубовта не преминува во омраза. Нешто толку чисто, никогаш не може да се исфлека и да стане толку негативно...

Верувај де никој не ти забранува, јас само кажав мое мислење! И јас на тие години мислев дека е можно да сакаш некого без разлика на се, дека тоа чуство нема никогаш да исчезне, но кога ќе те повреди личноста која си ја сакал, ќе ја згази и понижи твојата љубов....тогаш исчезнува и емоцијата која си ја сметал за посилна од било што....