Зошто сакате да им помагате на луѓето?

[ACTION]

Toj sto pomaga i dava od se srce ne se fali so svoite dela i postapki ima luge koi pomagaat za da bidat samo zabelezani od okoloinata ............

 

[Shaman]

Зошто им/би им помагате/помогнале на луѓето кои не ги знаете? Ако не им помагате зошто не?
Ова е тема каде што секој ќе го каже своето мислење и причина зошто би му помогнал на некој.
Што добива со тоа, што го задоволува од тоа?

Сакам да помагам, затоа што тоа прави да се чувствувам убаво.
Кога ќе видам дека тој што сум му помогнал е среќен,
јас сум 100 посреќен од него. Нема причина да не му се помогне
на човек во неволја. И никогаш да не се бара противуслуга за помошта
или надомест некаков. Тоа ми е правило број 1.

 

[Forrest Gump]

Лично за себе да си кажам во врска со другото прашање. Ми се случило да свртам глава на психолошки малтретирања, но само поради страв и нелагодност од туѓата реакција. Дали секој би прифатил помош во такви ситуации и дали нема мене да ми се истурат затоа што се мешам неповикана. Пример, често слушам тешки расправии и малтретирања кај моите соседи. Секогаш се мислам како е правилно да постапам. Ако не реагирам се осеќам лошо, но и да реагирам не можам. Не ги знам луѓето, па од кај да знам дали им треба помош? Дали на жената, дали на децата? А и ако се потрудам некако... дали нема да ми ја затворат вратата пред фаца или ако им викнам полиција да ми дојдат на врата и да ме обвинат мене за било што? Не се сите непознати ситуации погодни за помагање, посебно затоа што не сме запознаени со нив, за да знаеме кого и зошто треба да одбраниме или да му помогнеме. Затоа практикувам да се најдам за добро и за лошо, само доколку бидам повикана. Не верувам дека е лошо и тоа според горенаведеново, нели. Сепак, фала му на Господ што не сум начекала успат полоши ситуации... не верувам дека би седела на страна, со што и самата би си ја загрозила мојата безбедност.
А помагаме затоа што сакаме и кога можеме. Никој од што мора не може да помогне. Т.е. може, но не би помогнал како што треба. Моментот веројатно се учи, но веројатно дел од него е и вроден... гени ова она...
.

Уствари комотно можеш да изработиш профил на " Помагач ". Toa e човек кој дава дел од себеси и од своето, али тоа помагање не е по секоја цена. Сум пробал и јас неколку пати да помогнам неповикан и животот ме научил дека подобро било и да не се мешам. Али тоа некако не и дава мир на мојава совест. Ненаметливо се наметнуваат прашањата "Дали е исправно и човечки што помагаме само кога таа помош ќе ни биде побарана? Или па обратниот случај се граничи со лудост (со глупавост мош)? "

Го знам одговорот, али перницата се прилагодува на главата. Така е и со помагањето. Мислам дека како и многу работи у живот и помошта добила некоја форма на така да ја наречам "практичност". Практичност која не ја нарушува нашата безбедност и привиден мир.

Така да внимавам со изјавите у стил - "да, помагам".