Зошто сакате да им помагате на луѓето?

[shutrak]

,,,,,,,zoshto ,,,,,,,,bidejki nemislam kako nekoi deka ne treba da se pomaga,,,,,

 

[Forrest Gump]

" Возљуби го Господа со сето свое срце и со сета своја душа, и со сиот свој разум, и со сета своја сила!" и "Возљуби го својот ближен како себеси" е тоа е совршенството ми се чини по кое треба да постоиме.

Нашиот народ има една изрека: " Се со луѓе бива... ". И добро и лошо со луѓе. Нели сте помислиле дека некогаш им помагаме на другите, а ни самите не сме свесни за тоа. E сеа зошто помагам(е)? Не знам дали е тоа вродено, дали се учи, дали е сочувство, дали е домашно воспитување, генетски мејби ( како некој инстинкт), високо ниво на ментална свест, едуцираност, интелигенција ...

Сакам да исфорсирам едно друго прашање на темава. Некако мислам дека сите се расфрламе со тоа колку сме големи ПОМАГАЧИ, али зарем не помисли некој дека тоа е некако превише? Колку од нас ја завртеле главата при нечие психолошко малтретирање (еве да речеме на работа, у школо...), сексуално малтретирање на некоја девојка, при некоја " грандиозна " тепачка каде што повеќе луѓе физички и гнасно ги истураат своите бљувотини врз некое невино створење, при исмевање на постари луѓе...

На крај еден муабет шо го прочитав некаде во врска со оваа тема. На другите треба да им помагаме затоа што:

- сакаме
- можеме
- и мораме.

П.с Никогаш нема да се даде одговор на тоа прашање " Зошто им помагаме на другите? " но како и да е на крајот на краиштата не е ни битно ( барем за мене) се додека се помага. Дали тој момент е вроден, дали е себичен или се учи, јас мислам дека секогаш можеме уште повеќе да помогнеме.

 

[shutrak]

,,,,,e sega chicho nesto i drugo da vi kazhe ,,,vo vrska so pomaganjeto,,,,,,,,,,,

,,,,se e toa vo red ,,,i koga so najdobra namera ,,ke pomognesh,,,,,a od drugata strana ,,,samo idiotshtini ke ti se vozvratat,,,,,,pa ,,jbg,,, ponekogash se prashuvam dali vredi ,,,da se pomaga ,,,,,,,,,,zaradi ,,,nekoi idioti,,, ke ostanat drugi ,,bez pomosh ,,,,

 

[Dr. Gonzo]

Затоа што мислам дека некој тоа го заслужиле.

 

[Дивајн]

" Возљуби го Господа со сето свое срце и со сета своја душа, и со сиот свој разум, и со сета своја сила!" и "Возљуби го својот ближен како себеси" е тоа е совршенството ми се чини по кое треба да постоиме.

Нашиот народ има една изрека: " Се со луѓе бива... ". И добро и лошо со луѓе. Нели сте помислиле дека некогаш им помагаме на другите, а ни самите не сме свесни за тоа. E сеа зошто помагам(е)? Не знам дали е тоа вродено, дали се учи, дали е сочувство, дали е домашно воспитување, генетски мејби ( како некој инстинкт), високо ниво на ментална свест, едуцираност, интелигенција ...

Сакам да исфорсирам едно друго прашање на темава. Некако мислам дека сите се расфрламе со тоа колку сме големи ПОМАГАЧИ, али зарем не помисли некој дека тоа е некако превише? Колку од нас ја завртеле главата при нечие психолошко малтретирање (еве да речеме на работа, у школо...), сексуално малтретирање на некоја девојка, при некоја " грандиозна " тепачка каде што повеќе луѓе физички и гнасно ги истураат своите бљувотини врз некое невино створење, при исмевање на постари луѓе...

На крај еден муабет шо го прочитав некаде во врска со оваа тема. На другите треба да им помагаме затоа што:

- сакаме
- можеме
- и мораме.

П.с Никогаш нема да се даде одговор на тоа прашање " Зошто им помагаме на другите? " но како и да е на крајот на краиштата не е ни битно ( барем за мене) се додека се помага. Дали тој момент е вроден, дали е себичен или се учи, јас мислам дека секогаш можеме уште повеќе да помогнеме.

Лично за себе да си кажам во врска со другото прашање. Ми се случило да свртам глава на психолошки малтретирања, но само поради страв и нелагодност од туѓата реакција. Дали секој би прифатил помош во такви ситуации и дали нема мене да ми се истурат затоа што се мешам неповикана. Пример, често слушам тешки расправии и малтретирања кај моите соседи. Секогаш се мислам како е правилно да постапам. Ако не реагирам се осеќам лошо, но и да реагирам не можам. Не ги знам луѓето, па од кај да знам дали им треба помош? Дали на жената, дали на децата? А и ако се потрудам некако... дали нема да ми ја затворат вратата пред фаца или ако им викнам полиција да ми дојдат на врата и да ме обвинат мене за било што? Не се сите непознати ситуации погодни за помагање, посебно затоа што не сме запознаени со нив, за да знаеме кого и зошто треба да одбраниме или да му помогнеме. Затоа практикувам да се најдам за добро и за лошо, само доколку бидам повикана. Не верувам дека е лошо и тоа според горенаведеново, нели. Сепак, фала му на Господ што не сум начекала успат полоши ситуации... не верувам дека би седела на страна, со што и самата би си ја загрозила мојата безбедност.
А помагаме затоа што сакаме и кога можеме. Никој од што мора не може да помогне. Т.е. може, но не би помогнал како што треба. Моментот веројатно се учи, но веројатно дел од него е и вроден... гени ова она...

,,,,,e sega chicho nesto i drugo da vi kazhe ,,,vo vrska so pomaganjeto,,,,,,,,,,,

,,,,se e toa vo red ,,,i koga so najdobra namera ,,ke pomognesh,,,,,a od drugata strana ,,,samo idiotshtini ke ti se vozvratat,,,,,,pa ,,jbg,,, ponekogash se prashuvam dali vredi ,,,da se pomaga ,,,,,,,,,,zaradi ,,,nekoi idioti,,, ke ostanat drugi ,,bez pomosh ,,,,

Секако дека вреди. Што имаш ти со другите? За тебе го живееш својот живот, па зошто да ти е лош, кога може да ти е исполнет со добри дела? Твоите добрини на твоја глава, лошите работи на туѓата совест.

 

[shutrak]

Лично за себе да си кажам во врска со другото прашање. Ми се случило да свртам глава на психолошки малтретирања, но само поради страв и нелагодност од туѓата реакција. Дали секој би прифатил помош во такви ситуации и дали нема мене да ми се истурат затоа што се мешам неповикана. Пример, често слушам тешки расправии и малтретирања кај моите соседи. Секогаш се мислам како е правилно да постапам. Ако не реагирам се осеќам лошо, но и да реагирам не можам. Не ги знам луѓето, па од кај да знам дали им треба помош? Дали на жената, дали на децата? А и ако се потрудам некако... дали нема да ми ја затворат вратата пред фаца или ако им викнам полиција да ми дојдат на врата и да ме обвинат мене за било што? Не се сите непознати ситуации погодни за помагање, посебно затоа што не сме запознаени со нив, за да знаеме кого и зошто треба да одбраниме или да му помогнеме. Затоа практикувам да се најдам за добро и за лошо, само доколку бидам повикана. Не верувам дека е лошо и тоа според горенаведеново, нели. Сепак, фала му на Господ што не сум начекала успат полоши ситуации... не верувам дека би седела на страна, со што и самата би си ја загрозила мојата безбедност.
А помагаме затоа што сакаме и кога можеме. Никој од што мора не може да помогне. Т.е. може, но не би помогнал како што треба. Моментот веројатно се учи, но веројатно дел од него е и вроден... гени ова она...



Секако дека вреди. Што имаш ти со другите? За тебе го живееш својот живот, па зошто да ти е лош, кога може да ти е исполнет со добри дела? Твоите добрини на твоја глава, лошите работи на туѓата совест.[/quote]

a zoshto ne velish ,,i vo ist kontekst ,,,loshite raboti na tugjata glava,,,,,,,,
,,,neshto da ti se skrshi od glava ,,, a na nekoj ,,,samo na sovest ,,,ako voopshto ja ima ,,,,

 

[Дивајн]

Шутрак, како сакаш наречи го - исто е.

 

[shutrak]

,mlad/a si seushte ,,,ne si sudril/a so navistina zheshki problem/i ,,kade si pomognal ,,, a ti e vozvrateno ,,so ,,,maltene ko krivec da si,,,,,,,

Шутрак, како сакаш наречи го - исто е.

 

[Дивајн]

,mlad/a si seushte ,,,ne si sudril/a so navistina zheshki problem/i ,,kade si pomognal ,,, a ti e vozvrateno ,,so ,,,maltene ko krivec da si,,,,,,,

Од кај ти тебе право да кажуваш дали јас сум се судрила со вистински проблеми или немам појма како тие изгледаат? Фала што мислиш дека сум млада, ми го разубави денов.
А за проблеми и лоши возвраќања на добри дела... да не беше ова јавно место можев да ти зборувам до задутре. Така раат ако си ги меревме, ќе видевме кој е постар или со повеќе искуство. Затоа, не суди и не донесувај заклучоци без факти. Посебно не за личности што ниту еднаш не си ги видел.

 

[shutrak]

, i sega shto se zhestish ,,,,ti go pochna muabetot ,,,i sega neshto ne ti odi ,,,kako ti si zamislil ,,,,,aj odi plashi mali deca ,,,,,,,,a popat kazhano ni ti mene ne me znaesh i so koe pravo mi replicirashe ,,,ako veke do tuka ja doturka rabotava,,,,
ctrl
shift
delete
enter,,,,,,ajt,,,

 

[Дивајн]

, i sega shto se zhestish ,,,,ti go pochna muabetot ,,,i sega neshto ne ti odi ,,,kako ti si zamislil ,,,,,aj odi plashi mali deca ,,,,,,,,a popat kazhano ni ti mene ne me znaesh i so koe pravo mi replicirashe ,,,ako veke do tuka ja doturka rabotava,,,,
ctrl
shift
delete
enter,,,,,,ajt,,,

Знаеш што е вистинско постигнување во животот? Да останеш добар, чесен, присебен и човек пред се`, покрај сите лоши и злобни нешта. Ти се запиша во таа другата листа, со самава твоја реакција на ништо. Ете, ми помогна да си допотврдам дека сум во право со повеќето мои мислења на ваквите теми. Но добро, не дека нема надеж и за тебе. Треба само да земаш за да си способен да даваш. А тоа е најлесната варијанта, па не си ништо посебно. Ентееер!

 

[shutrak]

Знаеш што е вистинско постигнување во животот? Да останеш добар, чесен, присебен и човек пред се`, покрај сите лоши и злобни нешта. Ти се запиша во таа другата листа, со самава твоја реакција на ништо. Ете, ми помогна да си допотврдам дека сум во право со повеќето мои мислења на ваквите теми. Но добро, не дека нема надеж и за тебе. Треба само да земаш за да си способен да даваш. А тоа е најлесната варијанта, па не си ништо посебно. Ентееер!

,,,,,premnogu naivno za da se izvlechesh od drugata strana na ogledaloto,,, kiss4e,,,

 

[shubi-dubi]

Помагање. Сите зборувате овде за некакво си помагање, а кога човек ќе се најде во фрка повеќето се разбегуваат или ќе ти речат заборави, било, поминало итн. Ретки се тие што прават нешто од срце а со лопата да ги ринеш ги има оние кои ќе те потапшаат по рамо и остај тоа, него после ќе се маваат у груди колку направиле за тебе и колку се тоа они хумани... а кога ќе ги одбиеш за нешто затоа што не си во состојба да им завршиш некоја работа ќе каже се отровно за тебе. Ауч, не фала. Не сакам такво помагање. ОК, не знам статистички кој се едните а кои другите, ама и помагањето не е само колку да се каже само направив нешто.

Зошто помагам? Најчесто се фаќам себеси како помагам на ситауции слични на моите, обично за такви приказни се врзувам па можеби психолошки анализирано е тоа дека го проектирам на другите луѓе оној дел во мене на кој не му било помогнато кога мене ми било најпотребно. Некогаш ми е потребен позитивниот фидбек. Најчесто помагам со некои психолошки муабети затоа што материјално не сум во состојба никому да помогнам (во очајнава ситуација ниту на себеси). Најчесто преферирам да бидам слушател ако станува за нешто преемотивно и избегнувам да давам совети затоа што обично кога некој бара совет од мене осеќам дека таа личност мене ми ја дава топката - а затоа што јас не сакам туѓата одговорност да биде на мој врат, јас преку одредени прашања и некаков симболичен муабет успевам некако (не секогаш) да ја вратам силата кај другата личност за да си ја земе топката во свои раце и да продолжи да ја тапка или да дрибл, како што таа особа ќе си одлучи.

Кога мене ми треба помош обично не барам совети, обично ми треба да се извентилирам кога емоциото ќе ми го преплави когнитивниот апарат за да можам отпосле да изнајдам конкретни решенија за мојот проблем. Оној што ќе ме посоветува нешто никогаш отпосле не му ја префрлам вината нему ако не испадне нешто ко што треба. На моја одговорност е дали ќе послушам некој совет или не. Се сами си правиме во животот. Личност која што навистина ми се нашла е овој над мене и сега му праќам една огромна гушка.

 

[melanieO8]

Затоа што тоа е човечно,хумано
а и душата не ми дава да гледам некој како се мачи,а можам да помогнам
колку што можам би помогнала,некогаш и мене ќе ми треба помош

 

[shubi-dubi]

Дефинитивно, и не само затоа што е хумано или човечки туку затоа што сакам да му дадам некому онолку колку што сум во можност. Ни премалку ни премногу - битно е од срце да е.