Заситеност

[Saladin]

Се` со тек на време преоѓа во заситеност макар и привремена. Да речеме, идам на одмор повеќе години на исто место, таму се гледам со различни личности но сепак во последно време не ми штима нешто. Се знае одговорот... Е сеа зошто доаѓа до такво заситување. Многу одговори доаѓаат тука. ќе посочам примери.
Музика
1. Слушам една песна (од прв пат) која ми навлегува во сетилата и ми се допаѓа таква. Поради таквите појави, јас си ја пуштам повторно и повторно. Многу брзо потоа таа песна ми се одмилува.
Значи неконтролирана мера на уживање кое подоцна преминува во монотоност.
2. Сум слушал на времето Златно славејче. Ок тоа тип на музика одредена за помлада возраст. Со тек на време се префрлам на балади/teen музика, рок, метал или што ти ја знам. Тоа е сепак фаза во која сум бил некогаш но сега истражувајќи понатаму полека сум прешл на нешто друго.
Истото важи и за места и личности.

 

[Kadaif]

Во генот на човекот е запишано да го сака најдоброто и да биде најдобар,со еден збор да има натпреварувачки дух.

Доколку не постои подобра варијанта од онаа што ја има во моментот,не верувам личноста да се впушти да ја земе понеполовната варијанта па макар и колку да му е заситена претходната.

Со еден збор,кој сака да смени Мерцедес за Фиќо?

 

[Пчелка]

Дали има некоја работа во животот, од која со тек на време сте се заситиле?
Не мислам на ситни нешта како храна, пијалоци и сл., туку на поголеми работи, пример: места на кои излегуваме, места на кои работиме, места на кои одмараме, одредени личности, познати ликови итн.

Уууу па скоро од се сум заситена.Посебно од места на излегвење...ко шо имат во Охридов „ногу“ такви веќе се чудам кј да одам попрво.За места на одмарање...не сум ногу заситена пошо не одмарам ногу често а и ко ќе одмарам битно ми е само да е тивко онака и не пребирам ногу не глеам шо е како е...си кулирам.А од одредени личности не сумзаситена.Пошо јас се дружам со тие шо ги сакам онака најногу и тие не би ми здосадиле никоаш.Мојт да ми здосадид само некој шо уште на почеток не сум сакала да се дружам со него ама зарди некој друг сум трпела по некоја недела.А од блискиве никој никоаш не ми здосадил освен нешо ко ќе сум ногу бед па таква само чутам ко ќе излезиме ама и тоаш ми се интересни.Ќе почнет такви шо ти е мор пчелкеее и некој суштински муабети и така Со познати ликој не се замарам ногу, шо сакет нек прает.

Бидејќи сигурно секој од вас го почувствувал тоа чувство на заситеност, што мислите, зошто воопшто некогаш ни доаѓа?
Дали е поради тоа што незнаеме со некоја мера и постепено да живееме, па брзо ни проаѓа меракот, дали ние се менуваме, па со тоа ни се одмилуваат некои работи или нешто сосем десетто?

Би требело да е поради шо не знајме со која мера да живејме и брзаме да напрајме се, меѓуто имат и други фактори.На пример еве то шо е Охрид мал.Јас и да не сум брзала од ко сум родена па до сеа сегде ќе сум ошла пак и пак ќе ми е здосадено.А и исто така се менвиме, ај сеа да одам јас во игротека за мали и интересно да ми е...

 

[Ankica]

Супер ми дојде темава ,таман помислив дека е се готово дека навистина сум остарена ,темава и вашите постови ми докажаа дека и на млади може да им здосадат некои работи .Јас во последно време навистина чувствувам некоја заситеност од многу нешта . На пример веќе не ме радуваат некои излегувања , некои луѓе не можам да ги смислам со нивнион начин на размислување .Рака на срце сигурно голем дел од тоа се виновни моите години , мојот начин на размислување за некои нешта, но читајки ве сватив дека треба да барам нови предизвици нови пријателства во кои можеби ќе си најдам нешто што ќе ме заинтересира односно најбитно да сватам што мене ми треба и така да продолжам . Секој период бара нешто друго и нормално е да се јави заситување од поминати работи .Напред во нови предизвици !

 

[>>LadY<<]

Дали има некоја работа во животот, од која со тек на време сте се заситиле?
Не мислам на ситни нешта како храна, пијалоци и сл., туку на поголеми работи, пример: места на кои излегуваме, места на кои работиме, места на кои одмараме, одредени личности, познати ликови итн.
Бидејќи сигурно секој од вас го почувствувал тоа чувство на заситеност, што мислите, зошто воопшто некогаш ни доаѓа?
Дали е поради тоа што незнаеме со некоја мера и постепено да живееме, па брзо ни проаѓа меракот, дали ние се менуваме, па со тоа ни се одмилуваат некои работи или нешто сосем десетто?

Мислам дека ова е нормална појава.Кога со нешто ќе претераме во смисол ќе си здосадиме нормално е дека ќе ни се одмили од тоа нешто некое време..Но, со текот на време, кога ќе успееме да го изолираме нештото од нашите активности или барем на тоа ниво на кое било дотогаш, сигурно дека после извесен период ќе се навратиме на истото. Но, ова е само во еден дел од случаите кога се работи за места за излегување и сл. Кога станува збор за личности, не е така речиси никогаш. затоа што, луѓето ретко се менуваат и ако ни се одмили некоја личност нема шанси, барем за мене да се навратиме пак на истата.. Всушност во животот запозанавме многу луѓе така да не постои ни време ни место на оние помалку драгите и интересните.. А кога станува збор за места или сл работи секако дека до нас е проблемот, ако често ги посетуваме и сл, нормално дека ќе ни стане досадно или пак можеби некоја случка ќе може засекогаш да не одврати од некое место, будејќи кај нас лоши спомени, па тоа да е и причината зошто сме се заситиле од тоа место. А секако дека за многу нешта многу брзо ни поминува меракот од едноставна причина што нештото е поинтересно кога го немаме, а кога ќе го добиеме како да забораваме да уживаме во него, и се насочуваме кон нова цел, што не мора во сите случаи да значи дека ни се одмилило

 

[FrEaKy GiRL]

Зависи за каква работа станува збор...Од места на излегување, кафичи, храна, пијалоци...нормално е човек да се засити... По изврсно време се станува досадно... и монотоно... А јас мразам монотонија...така да секогаш гледам да внесам нови работи во мојот живот. Но од љубовта, пријателите, малите ситни работи што ги сакам, и што ме прават среќна...и секако СЕМЕЈСТВОТО...никогаш, ама баш никогаш не би се заситила...

 

[Lanna]

Колку повеќе практикуваме работите во животот да ги искусуваме во умерени дози, колку повеќе оставаме простор за работи и теореми за кои има уште многу да се истражува и дознава, секогаш ќе наоѓаме оправдани причини да се навраќаме на истите работи, места, доживувања или предмети успешно избегнувајќи го чувството дека веќе се сме откриле и одбегнувајќи ја состојбата во која во нас се појавува недостиг на предизвик или желба за дадена физичка или психичка околност.

Мене токму недостигот на предизвици, конфликти и мистичност, прeнагласениот степен на повторување на одредени настани, психофизички состојби, преинтензивното, а некогаш и напорно наметнување на одредени емоции може да ми ги поттикне корените на едноличноста што би била главна причина за заситеност од конкретното нешто. Се заситувам од предмети, настани, места, мислам дека во природа ми е брзо да се заситувам од работите со кои некогаш и пречесто си ги форсирам сетилата. Не ја исклучувам можноста после одредено време апстинирање да им се вратам на овие доживувања и да ги доживувам на истиот начин како и при првичното впуштање во истите.

Од личности... За жал и овој вид на заситеност ми се случува, колку и да се трудам да го избегнам. Како олеснителна околност може да послужи фактот дека ова ми е најминливото такво чувство и не ретко нема ама апсолутно никаква врска со личноста кон која настанува заситеноста. Ретко можам да си објаснам и себеси како одреден период сакам малце да одморам од одредена сакана личност. Можеби поради фактот што моите нормални односи со тие кои ми се блиски вклучуваат разменување на претерана количина љубов и внимание. Доброто е што веќе ваквото заситување сум го прифатила како нормален дел од својот карактер и што оние од кои повремено бегам не го сфаќаат лично и знаат дека кога тогаш повторно ќе им се вратам.

Според мене, едноличноста не е ненадминливо чувство. Лекот зависи само од желбата да се надмине и способноста да и се пристапи со поголема креативност и внимание.

 

[MIL]

Презаситен сум од луѓе кои без да ме познаваат ми судат и зборуваат се и сешто од љубомора исто така презаситен сум и од луѓе што не ценат многу ствари учинети за нив,се забораваат ама тоа е само ignore :baeh:

 

[Blackout]

Нормално,сум се заситила од повеќе работи,од места за ислегување,навики,личности (поретко).
Секогаш тежнееме кон нешто ново ама сепак си седиме и чекаме новото да дојде,не преземаме никакви мерки.Се додека се однесуваме така ќе се заситуваме од се околу нас.Треба да се има некоја рамнотежа на работите,не цело време едно па исто ама за тоа е потребно да се вложи некој минимален напор кој повеќето од нас не се волни да го направат.

 

[~DaRko]

од школото сум дефинитивно, не заситен, туку презаситен од друго посебно сега не ми текнува

 

[Marjan-MiKi]

И јас сум исто од школото заситен,но што се мора се мора.
Ми дошло некогаш и преку глава од местата за излегување,од одредени личности кои што се наоѓаат во мојата близина..едноставно можам да кажам дека лесно ми здосадуваат работите (не секогаш,не се`,но најчесто е така) и поради тоа брзо се заситувам од многу нешта.
Не сакам цело време да ми е едно те исто,нејќам да ми биде цело време се монотоно,сакам промени.