Драга кајгана.Синоќа ме извади една личност од патики.Бројав не до 10 туку до 100.
Ми ја пцуеше сестрата,пред 20 луѓе.Кој карактер треба да го имаш за да го издржиш тоа нешто.Не сум лут.
Целата среќа што имаше луѓе кои ги ценам како личности,па успеав да се додржам да не паднам на толку ниско ниво,како некои искомплексирани личности.Некои за нив би рекле,не ми се ни до колена,јас ке кажам дека не ми се ни до зглобот(џогланот)на ногата.Но откако ја видоа мојата реакција,ладна и прибрана,многу луѓе се изненадија(позитивно),многу поени(респект)на моја сметка.Не сакав да бидам варвар кој проблемите ги решава со котек,бев господин кој изреагира страшно паметно.
Цела срека,што тркалото се врти.Ќе бидам СИГУРНО пред него,во општествениот поредок нека биде сигурен и финансиски.Веке сум над него морално и етички 2/3 последното фали.Но во блиска иднина ќе бидам 3/3.
Можеби не беше за овде,ама морав некаде да се "пожалам"бидејќи бесот во мене е се поголем.Малку се местата каде можеш да си ја олесниш душата,и задржиш честа.
Како камен да ми падна од срце после ова.