Драга Кајгана

[Shimamoto-San]

Drunk or not, it's still the same.

 

[Chapstick]

Тis was very scientific night.

 

[theTinule]

Седев со една другарка дома и почна на пишува со македонска поддршка. Ме инспирираше да ти напишам нешто.
НависТина, си забележала од кога ти немам асално пишувано на кирилица?
Вечерва сум во рандом расположење, имав проба 3 саати, умревме. Требаше да искачам после проба, али...цц. Ит диднќт хаппен. Ме мрзи да префрлам сега, ми се затвораат очи.
Какоидае. Имам рандом мисли во глава. Имам две мали бемки на десната надлактица. Убави се. Имам бушави шишки и бушава коса фатена во пунџа.
Ти звучам паметно? Не? Интелигенцијата е релативна работа. Пример, ако почнам да ти зборувам за теоријата на релативитет, што патем, ми ја раскажуваа досега, веројатно ќе се фатеше за глава и ќе речеше: Oh, Bozhe, devojkata e pametna ! Но, бидејќи ти зборувам за моите бемки( или беНки?, беМки it is.) веројатно си мислиш дека моето IQ е помало од твоето. Веројатно тоа и си го потврди сега во мислите. Најверојатно грешиш. И сега си викаш: Седии бе, ти беше таа... Го добивам коментаров од секој втор. Седи ти, мали.
Какоидае, не ти се фурам веќе, ја сфатив теоријата на релативитет од прв пат. И ми рекоа дека сум ѕверка. Што не сум. Кремка сум во последно време. I mean, отсекогаш сум била, ама во душата. Друштвото ме правеше да бидам hc, и мене ми се допаѓаше биинг хаце, затоа и бев хаце. Сега веќе друштвото не ми игра голема улога во животов, скужив дека има и побитни ствари и дека треба да се фокусирам на нешто побитно од друштво. Ѕеах. Тоа беше yeah со мак. поддршка. Чек, ми стигна порака. Небитно. Шо ти зборев? А, да ! Дека мање-више ми е друштвото у животов. Глупости. Недозреани деца кои мислат дека си го усовршуваат карактерот со правење глупости. И јас некогаш правев глупости. Ама не многу. И сите беа со предходно размислување и мозгање на последиците. И се десија сите ствари што ги предвидов. И само за една не бев спремна. Се десија? Зошто зборувам како уличарка? -.-
Си го мразам речникот. Сакам да зборувам убаво. То ест, не да зборувам убаво, туку некој кога го чита ова, да му биде филингот како да чита книга. Го знаеш она чувство кога читаш книга и додека читаш една реченица ти се поставува прашање во главата, ама во наредната реченица ти се одговара истото? Тоа е прекрасно! Или кога ми зборува некој за нешто, самошто ќе ми се постави некое прашање во глава, тој да ми го одговори. Тоа само универзитетски професор го може, која сум јас. Сум ти зборувала некогаш дека сакам да бидам професор на факултет? Епа еве, сега знаеш. Јас - професор. Којзнае дали ќе успеам да имам висок просек. Никогаш не ме бидувало за учење. Се што знам, од час. Мајка ми секогаш вели дека сум иста како неа. Look at her ! She's a school teacher. Maybe I'll be a professor. May - be. Да. Имам време.
Имав убав ден. Од сабајле бев на Водно, после седев дома, после со брат ми нешто се зезавме, гледавме serbian lessons blla blla blla, па после преведував песни, па со моите нешто а у, па после на проба, па со плавата кај мене дома, па ја однесовме со кола до дома и сега тука лежам во кревет по пижами, со јорган врз моите нозе и уште едно розево ќебе од некој материјал што потсеќа на кашмир врз јорганот. Носам розеви пижами со прерамки. Ладно ми е на рамењата, ама најладни ми се рацете. Впрочем, мене секогаш ми се ладни рацете. И секогаш после ова следи таа опасна реченица која веќе станува клише. Луѓето со ладни раце.... Не мора да значи. Фала.
Си била некогаш во парк во ладна, саботна вечер? Денес бев, само на 2 минути. Имаше неколку луѓе на сепареата, а на фонтана седеше еден многу чуден тип. Сам. Кога се качив по скаличките, стана и ја навали главата на десно (негово лево). Веројатно си го крцкаше вратот. Се запознав со висок човек. Се вика Ангел. Пролично добро му одговара нели? Ако ти кажам дека има плава коса и плави очи, што ќе ми речеш? Да, знам
Не ми менува ништо тоа. Имам премногу обврски и немам време за да ми лета паметот. Тоа го прават луѓето (ако можат да се наречат така) на моја возраст. Другарка ми повеќе го гледа дечко ѝ отколку мене. Ја немам видено цела недела. Мислам де, да направам муабет со неа. Што има ново кај мене, што има кај неа...блла блла блла...
Од секогаш ми биле досадни девојките кои не се сингл, девојките кои „се заљубени“ и не смеат да кажат ниту збор за било кој друг освен, се разбира, дечкото, љубовта на нејзиниот живот. И јас сум била заљубена, па сум коментирала за останатите дечки, и никогаш не сум ги откачувала другарките заради x особа, во која, наводно, сум заљубена. 7 месеци ги направиа како да се the time of their lives. Деца, 7 месеци се само. Вие ќе живеете 80 и кусур години. Не се занесувајте дека сте многу зрели и дека можете да се држите за рака додека идете по улица. Уствари, па шо и се секирам јас толку. Си има мајка и таа. Нека му ја мисли таа. И онака е запознаена со ситуацијата, неможам да свртам телефон и да ѝ кажам: Пази си ја ќерка ти МОРИ ГУСКО ! Речник. Знам -.-
Муабетот ми беше, јас ли треба да солам памет на секои 2 минути? Како, немој да ставаш слики со него на фејсбук, ќе раскинете утре ден и ќе треба да ги вадиш. Или ако не ги извадиш, ќе треба да ти ги гледа идниот дечко во галерија. Нели е срамота ма? -.- ИдиЈот.
Какоидае. Се внесов премногу. Ми фали(ш). Старата Тина is back, ако не примети. Пак сум злобна, лоша, намќор, дрска, директна и се лошо што може да се каже за човек кој го гледаш првпат во живот и ти замерува на се живо што ти е фалинка. Барем другите немаат skills да ги приметат стварите што ги приметувам, па не можат ни да ми вратат. Веројатно уживам во рандом работите што ги приметувам кај луѓето. Пример, некои не си го кажуваат името кога ти пружаат рака да се поздрават, а ги гледаш прв пат во животот. Нели е тоа непристојно? Барем за мене. Да беа 100 души со кои требаше да се запознаеш, ајде, ќе сфатев некако...Ама бев само јас. Сама. Една. Осамена. Како да не замерам? И плус, само се поздрави, afterwards. Не се претстави. И не ме гледаше во очи додека се поздравуваше. И јас сум како: „Те плашам со самата појава и страв ти е да ме гледаш во очи и да ми го кажеш името додека ми ја држиш дланката? Баш фино од тебе.“. Мислеше дека е зафрканција, ама не се насмеав. Зошто не се насмеав? Веројатно ми беше ладно. Рацете ми беа мноооогу ладни и осеќав како ми влегува ладен воздух од под јакната. Можеби и не почувствував потреба да се насмеам. -.- | =.= |
Комплицирам. Само бев лоша. Тоа е се. Зошто немам „е“ со цртичка? ):
Имај убава ноќ. Сонувај луцидно <3
Би продолжила ама треба утре да станам во 8.
<3

Едит: Имав печатни грешки xDD

 

[Il Biscione]

Кајги,

во ходникот додека да стигнам од дневната до собата ми е жива темница. Ништо не се гледа, ама ништо, ич, ц, а сите спијат. Е сеа ме чуди зошто мижам во таа црна темница кога и така и така ништо не гледам, потсвесно, притоа пипкајќи го ѕидот со рацете за да не скршнам лево или десно па да си ја лупнам тимбата. Често ми се дешава да се сопнам од некоја залутана патика, момент од кој Ногу, ама Ногу се нервирам. Тука ми е и влезната врата нАли, да те известам, да не помислиш дека живеам во чевлара па иам патики низ цел стан. Луѓе, дај прибирајте тоа стварите! Опасно е за чоек ко мене. Никој не ме слуша. Сите спијааат хихихи. Од сеа ќе си светам со мобилниот пошо ме мрзи да го барам светлото у ходник, кој ќе се враќа да го гаси после. Ќе смислам нешо... Најубо ќе биде сеа да идам и да си легнам пошо утре ќе ми ѕвонат ќе ме будат у ниедно време дур спијам посабајлечки у 2 саат, за фудбал да играЕме, а во последно време и не ми се игра баш пошо дома не се прибирам 5 саата. Ќе ојде денот и шо?! И шо?!

Ајде добра ноќ, кајги:helou:. Ма да ништо чудно да се предомислам и да се дружам сеа со тебе.

 

[Жозефин]

Јас прв пат, у исповедаоница! Паа ништо само да споделам на кратко неколку моменти... Си станав пред саат време, и не можам да најбројам на една рака неколку паметни работи што сум ги направила за изминативе 60 минути... Се разбудив, онака сонливо како и секогаш, и го земав телефонот да му свртам на типот што се наоѓа на другата страна од градот, зашто последна караница ни беше во 5 сабајле, ти се верува? Си халуцинираше, нешто. Си има и он моменти, де. Добро, и ми крена мајка му, кратко почетувавме, ми рече дека си го забораил телефонот дома од сабајле, дека е на работа до не знае колку саат. И добро, нема везе, станав. Ааа да. И си мислев на сонот, што си го сонував. Дека сум била во Србија кај роднините у стан, само што сум излегла од бањање, само со пешкир на мене. А таму бил тој високиот другар на братучедите, да, тој од метар и девеес девет, што е повисок од мене 56 сантима. И таква само у пешкир уште мокра сум си седнала до него, и сум сакала да се облечам, ама не сум знаела кај ми се гаќите у куферот. И дошла вујна ми ми дала гаќи. И тоа, онака со прекорувачки поглед, демек, пред него ќе се облакаш? Многу мрзам да се правдам. И ај да не ми дрви после сум отишла у другата соба и сум облекла гаќи со зелени шарки, до над пупак, бе. И уште со пешкирот сум се вратила кај тој у собата, и улетало моето нежно животинче, кутрето со човечка фаца (и памет, понекогаш). Ми рекол дека е многу убаво. И толку, се разбудив. Иии, станав. И гледам нешто бело на површината на водата на живеалиштето на моето малецко зелено животинче. А тоа сиротото, се напикало под камењата, и искочило со главчето од оклопот за да подише малце. И тоа пази, до греачот беше напикано, и тоа сака топличко. Таман, само што искочи од зимски сон. И не можев ништо да превземам у истиот момент, зашто многу ми се мочаше. И се измочав и не пуштив вода зашто казанчето не работи. Многу мрзам коа јас треба да ја отерам мочката. И земав тушот го пуштив зашто има точно толкава должина да дофати до шољата. И се вратив у соба, боса, без папучи. Му турив уште малце вода на зеленкото, едвај ги најдов папучите од хаосот што ми владее у соба, и со бушава коса се симнав доле. Па у дневна се испружив на троседот, онака, чисто да се одморам од спиење... Ми замириса на ручек, а баш ми се јадеше туна од конзерва. Нема везе, нема да ми штети да изедам еден похован копан со пченка, марула и најтенкото кромидче што ќе го најдам меѓу мноштвото. И дека сестра ми више си глеаше серија на нашиот компјутер, јас морав да седнам на компјутерот на вујко ми, зашто не знаев што да правам со себе. Односно, знаев. Треба, секако, да си ја расчистам собата. Како бе, не ги мрзи само за тоа да зборат? Не живеат они у моето царство, де. Ама секако подобро ќе ми дојде да го уклучам компјуерот, да отворам опера, да уклучам фејсбук и кајгана, и да се остаам некое време. И сеа сум баш тука, баш сега, со светло зелените широки пижами, косата што не ми миена три дена а не ми е мрсна, прамените што ги прибирам од лицето, зашто се диви од нечешлање.. Ќе ги исчешлам, пред да излегувам. Почнало да ме кубе коа се чешлам у задње време, бе. Имаш идеја зашто? Може зашто ми е подолга од порано, и е на добар пат да ми порасне до гс. Осеќам дека ми е ладно на нозете зашто не носам чорапи. И почињаат да ми трнат зашто ме мрзи да ја сменам положбата од скрстени нозе. Глеам у монитор колку ми е размачкана шминката зашо вчера толку не ми се чистеше лице... Заеби, премногу е интензивен мирисот на поховано пиле, едноставно ме предизвикува. Да беше тука сега, тој со косата, ќе ми речеше да не пцујам. Што знае он, бе. Готово, идам да ждерам.

 

[Marjan-MiKi]

Драга,
Како си ми денеска? Јас се чувствувам одлично сега за сега. Што има ново кај тебе ? Кај мене ништо, некако коцките се поклопуваат во некои полиња и иде на подобро. Денеска мојот Јуве мора да победи за да ми го направи денот уште поубав. Сега одам да те долистам, па се читаме приквечер. Убав ден.

 

[bucio]

Не знам шо знам и поим немам . Кога ќе почнам пред П. понекогаш секогаш ми вика море колку знајш ти . Добро е кога добро се ќе се заврши и во ред е, и на крај му признав дека глумев со она не знам шо знам и поим немам, вџашеноста и изненаденоста на неговото лице покажа колку сум добар во тоа. На крај му кажав дека е добар човек и човек од збор не се ни обиде да ме измами, затоа и бев искрен со него на крај краева. Го сретнав вчера седна на соседната маса малку муабет додека пијав лезет пиво Хајнекен, праша и рече дека имало таму уште еден клуч и ќе помине да го донеси.

Не јас да одам туку дома ми ги носат работите што ми требаат. Кучето дома ми го донесоа, колата дома ми ја донесоа и сега на сред пишување на постов ме прекинаа и пари ми донесоа, чудна работа што ми треба само ми иди дома не јас да појдам и да го земам . Ќе ме натепаат така ми изгледа ако продолжам да пишувам и што друго само ми иди дома .

 

[~DaRko]

Д:
досаден ден.....па недела е :nesum:
онака бев излезен малку до град ама потапа никогаш не сум видел. сретнав еден забеган ко мене, по едно кафе бувнафме и си заминав што ќе правам. сега да те разгледам малку, да ручам, па што ќе правам не знам.
инаку 1 смена сум.
.фак.
за родителскиот не кажав дома, па утре замисли што ме чека. не за друго, кој ќе се расправа од 7 сабајле.... цел ден онака ќе ми биде после.
плус ќе им се јави дома 100%. секогаш така прави......бруки бе...
ај ча0

 

[wot]

Aw. Ду6и4ка.

какоидае, јас неможам да ти се отворам сега, кајган4енценценцне.
FACING.SERIOUS.HAPPINESS

 

[Darlin']

Драга,
денес сум pain in the ass.
Уште ме болат нозете од вчераа.
И гледам сите напнаа со таксиво, па морам да кажам и јас дека видов такси кое вози по стара цена (ств човекот не не лажеше си имаше убаво напишано на лист и залепено на колата). Абе еден маркетинг - невиден.
Кај и да е треба да се седне да се вежба ексел, ама ај иди да те видам.

 

[Префриганиот!]

Драга кајгана, треба да одам на кино со женсками, живеам козле, треба да одам до рамстор, многу ми е мака, а таксито скапо е, не е во ред ова..
п.с. немам правено ганџа месец дена кризирам п.с. прифаќам понуди за групно собирање за пашканат со членови од форумов интелектуалци !

 

[Milla*]

Имам многу енергија и не знам каде и како да ја потрошам. Времето надвор ич не е убаво.
Сакам да почуствувам адреналин низ моето тело.
Цел ден пијам само кафе, како телото да ми е сунѓер и само впива и тражи уште и уште.

Многу работи се измениле, или јас веќе сум остарела?!

 

[Васил МКД]

Драга Кајги како ми си ти денес? јас се чуствувам одлично.
Има нешто ново кај тебе ? :back:

 

[Marjan-MiKi]

Драга,
Морам да споделам со тебе денес што се слуша цел ден....

 

[SimonA]]

..Драга, почнав малку да ги мразам луѓето, сватив дека за некој што сум потрошила многу љубов и внимание, уствари не ни го заслужил тоаа!!
Изминатава недела СИТЕ по еднаш ме изнервираа, а тешко е некој мене МНОГУ да ме изнервира...Али ајј нема везе :/

Иначе добрата вест у целава приказна е тоа што у саботата на саем Игор ми потпиша книга и мн. бев среќнаа