Драга прекрасен ден..преубав ...немам зборови..
Имав толку убав почеток на денот каков што никој немал денес :back:
Потоа 4-5 рандом ситуации (колку е се во универзумов толку совршено поврзано) во кои повторно и повторно си докажав дека моето место е тука,дека сум на вистинско место во вистинско време ...
Ме нервира што ми го исклучија випот, ме исекоа од комуникација
( , а мразам да контактирам со некого преку мсн , уште помалку да ги гледам дебилните објави како ,,го мразам времево,, (галје ми е ја го сакам) ,,жал ми е што те изгубив,, на фејсбук.. Лелеееее кога ми знаела колку ја мразам простотијата на некои луѓе;толку се провидни;толку се површни ;толку го кријат сопствениот бедотилак и љубомората .... До каде доаѓа овој пуст свет,апокалипсата нема да биде понатаму туку е сега, ја гледам во лицата на оние кои не ги познавам ,а совршено ги познавам,ја препознавам во негативната енергија ,завидливоста ,неверството, во смеата на курвите,во несвесноста на будните со очи полни шминка...
Зошто добрите старадаат? Заради гревовиве на лошите или заради тоа што овие вториве им ја украле целата енергија ,им ја исцицале душата и им ја отруле чистата мисла ...
И уште една работа не ми е јасна -имав преубав ден , а толку песимистични мисли ... Знаеш зошто ??? Затоа што моите сакани другарки се тие што страдаат,оние неколку (со исклучок на Марија ) со кои ја поминав вечерта , оние неколку со кои се натрескавме од кафе и вода,оние кои се тука секогаш за мене ,а љубовта ги дотолчува... И всушност ,да љубовта е и единствената која ја има таа моќ да го убие со само еден мал потег- заслепеноста.
А како не би биле заслепени ??? Како кога никој не ја има таа смелост да погледне директно и долго кон СОНЦЕТО,истото она кое те грее,те гризе , го чувствуваат и другите ,но не ,не на тој начин на кој го чувствувам јас...