Hell oh кајги-чан.
Како е:smir:
Ти пишувам доста брзо ама тоа е морам да ти се поприкажам.
Тиња е кајги се е тиња.Секојдневните животни падови и нервози
си го направија своето,се чувствувам како да умирам.
Не памтам кога последен пати ми било вака лошо,животот
во секој можен аспект ми е катастрофа,досега не сум се осеќал вака
бедно и се прашувам која е тајната,кајги-чан како да се усреќам.
Како да дојдам до тоа што го барам.
Во заблуда сум,мислам дека е на видик но не сум сигурен дали е тоа она
вистинското,или можеби сум но некако се чувствувам како да тонам а јас не превземам ништо во врска со тоа.
Тонам во мрак,и полека се задушувам и умирам.Чекорам по работ кајги уште малку фали да се затресам и да паднам и тогаш ќе нема враќање назад.
Близу е,ја чувствувувам реата на смртта во воздухот,насекаде е околу мене
мраз студена но сепак добредојдена бидејки ќе ме ослободи.
Дали полудувам,посакувам смрт но сум кукавица и немам храброст ниту сам да го сторам тоа,чекам,како и секогаш чекам гром од ведро небо да ми ги реши проблемите.А дали ќе дочекам?
Останува да видиме во следната епизода,а сега поздрави и честитки кајги-чан.