Драга Кајгана
Ај и ја да ти пишам нешто во 2010ва година.
Јас да ти кажам ако не знаеш, сама по себе сум уметност. Се денес е уметност, така и јас и ти и сите, по дифолт. Креативност се наоѓа секаде, просек воопшто не постои.
Аристотел кога кажал дека умереноста е најголемо достигнување бил во заблуда, а Киркегор нема благе везе од животот, како така може секој да оди со свој пат до бога бе?!
Сите треба да се проамериканизираме и да станеме прагматисти, зошто тоа и така треба да го знаеш повеќе од се друго, зошто по ќе ти се најде денес. Зошто побогу ти треба суштина на работите, кога едноставно може да си роботизиран.
Варијатет како поим не треба да постои, шо ќе ти е тоа, дај ти се молам, само поголемо тупење и губење на време. Зошто да може да гледаш на една работа од повеќе аспекти, кога за тоа време можеш да запознаеш повеќе работи.
Позади секоја романса се смее животнискиот секс, позади секој парфем, човекот пак е жеден по смрдлива пот.
И да се потпреш на ѕид обавезно ќе те убедат дека некој те ебава од позади толку многу, што дури ќе те заболи. Не си ти крив за ништо, ако не е комшијата тогаш е државата.
И за малку ќе заборавев. немој никако, во никој случај да учествуваш во хуманитарни акции, Грујо треба да им даде пари, а не ти.
Ете тоа ми пропагираше мене 2009 година Драга, се надевам не и на тебе.
Остани ми со здравје
Пријатно