К, замисли ќе ја цитирам библијата
..Зашто сите ја гледаме реската во окото на нашиот ближен,а не ја гледаме гредата во своето око... Но ова е навистина така..
Се дрзна да ми пререче зошто сум праќала приватен маил за време на работа и како не ми било срам, а она се уби два саати гледајќи понуди на нет за одмор. И јас само и одговорив, Сега тоа те копка? Па нели имам 1 час пауза, за тој 1 час можам што сакам да правам. Само ако му изеде бурек на директорот, има и она и сите да летат во воздух.
И драга веќе ми е преку глава сите да ми кажуваат што да правам. Како бе јас може сите да ги прифатам и да не ми е чудно ништо. Сакала да гледа понуди, нека гледа, сакала секој ден да излегува од работа 1 час порано,без никој да ја знае, нека излегува, а кога ќе дојде јас нешто да направам тогаш е тежок прекршок, ГРЕВ, ебате. И после се чудат луѓето зошто сакам сите да ме остават намира. Па зошто никој не го заслужува моето прифаќање и внимание. Се јас нешто не правам како што треба, сите други Богородици.... ебате...