Последниве неколку дена имав некои работни ангажмани (ај така да ги наречам...) и тие воопшто немаат допирна точка со мојата струка, баш напротив...Се доведов во ситуација да морам да комуницирам со такви плитки, прости, искомплексирани и злобни ликови , што во животов на такви како нив, ми било испод чест здраво да им кажам...И наредниот период од неколку недели ќе морам да ги трпам...Душевни бедотии што единственото задоволство на трулата, смрдлива и покварена душа им е да го малтретираат психички некој...За инат да те нервира, да те деградира, да те доведе до солзи неколку пати во денот...Да ти ги скрати основните човечки потреби, за да ја нахрани бедната душа...Свесен дека ниту за милион години нема да може да те стигне во животот од ниеден аспект, ќе ти го прави денот пекол, оти само така може да осети дека постои во овој свет, дека го бива за нешто...И кога ќе ти види на крај со солзи во очи, тоа е јаготка на шлагот...Кукавица која го користи тоа што мора да ќутиш за себе си да се задоволи духовно....
Природата е премногу сурова и тоа често, штом знае да "произведе" вакви "појави" - дел од хумана популација...Жалосно ама реално...
И сега од оваа гледна точка ќе кажам дека сум горда на себе си што имав храброст, нерви и пред све способност и упорност да завршам таков тежок факултет како што имам...Зашто во вакви Не баш убави моменти уште повеќе го осеќам значењето на стекнатото...Ниту се преценувам, ниту патам од некаков комплекс...Јас само реално кажувам како стојат работите...Го кажувам тоа што го гледам и го осеќам...
Титулата професор нема никој да ми одземе во животот...И да умрам ќе ја носам таа титула заедно со моето име...
И кога вака ќе ми дојде преку глава се тешам со тоа што ова е само еден период и мора да биде така и кратко ќе трае...И морам да издржам...
Моето битие е храна за бедни, трули и ситни души...
Ќе имаат време наредниве недели да се "нахранат"...И да се "прејадат" дури...И можда "сити" ќе бидат после тоа долго време...Можда ќе му олеснам на тој или таа што ќе дојдат после мене...
Само и моево трпение има граници...Знам да ќутам, да оставам да ме газат, да се изживуваат и ќе ги трпам...Ама ако прснам, не гледам кој е кој...! Све што ми се збирало ќе истурам врз него на најсуров можен начин...Па нек си ебе матер, кој и да е...!