Не знаеш кој инспирација ми дојде, би можела роман да напишам у моментов.
Сакам надвор да врне ама да биде топло, да имам големи прозорци во спалната и да гледам како капките се лепат на прозорците, а позади замаглени стакла, Скопје :')
Каков живот. Ќе се најадеш и после јадење 3 саати не можеш да мрдаш, мирисаш на некое си вино што мајка ти го добила како поклон за 8ми март и има предобар вкус и те пука неверојатна дремка, а треба да станеш да се истушираш, да се дотераш и да идеш на роденден вечер.
Плус, има моменти коа се осеќам неверојатно задоволно од себеси, што не ми треба никој друг во животот, освен јас самата, креветот и темнината што ми ја даваат капаците кога ќе затворам очи.
Не сакам телефони. Не сакам никој да ме вознемирува. Да имам клавир може, да свирам и да уживам по цели денови, самата со себеси. Може исто онакво огромно купатило, на 30ти кат во некоја од 50катниците што ќе ни ги изгради Гwујо, со прозори од таван до под, без никакви завеси, ролетни или што и да е. Огромно! Со патос место плочки. И место неонки или плафоњерки сакам ниски лустери шо создаваат романтична атмосфера.
Да лежам во када додека пијам вино, да иам пуштено слабо светло, џезоини во позадина, пена насекаде и јас сама во топла вода. Како да не сакаш таков живот? Повремено, некое благце како пралини или куглици со кокос. Време за маникир, време за шминкање, време за бирање штикли од американскиот плакар шо ќе го поседувам. Сум забораила, црвен тесен фустан!
Се симнувам долу и таму ме чека мојата dream car. Си ја палам, седнувам. Одам таму кај шо треба се смеам, си поминувам убаво и пак се враќам дома. Сама.
Али, да се вратам у реалноста, иам туш кабина, патики и фармерки што треба да ги облечам од мојот шифоњер со ширина 1м и длабочина 60 сантима и асфалт по кој треба да газам за да стигнам таму кај шо треба да сум.
Не е битно, битно најбоље патики на свет иам! xD