Драга, овака кога идам по гости, со полна корпа зготвена храна, се осеќам ко Бри од Очајни домаќинки.
Ама со оглед на тоа колку сум само несмасна, едвај жива глава спасувам по пат.
Пред некој ден ама ја зачукав главата во отворен прозор...
Тууугоо, тууго несречо.
Али во моја одбрана, креветот ми е позициран точно под прозорот и темница беше.
Дури и сестра ми се извади од памет од звукот, а спиеше, можеш само да замислиш што мавање беше тоа.
За малце тиквата ќе си ја пукнев.
Се смеам сеа, ама си ја барам бељата...
Ај бе, живи били.
Не ми е првпат вака од прозор да ја мавам, навикната е, има стекнато имунитет.
Све е до психа.
И добро бе, само јас ли бе не знам да пијам вода од фонтана?
Поише у очи ми иде, него ли што ја пијам. Од очите - па се' до патиките, лом се праам.
Друг пат ќе си земам цевче со мене, па белки така ќе се научам.
И ја па од фонтана ќе сум пиела, од шишенце не знам да пијам, па од фонтана ќе сум пиела, мрш бе.
И знаеш шо ќе му праам да имам едно
вакво дома?
Еее, не ти кажувам.
А бе ќе го гушкам цело време бе еј бе, види го бе какво е.
Ама ако може да не порасне, да си остане такво малецко меченце.
Ај бе чао.