Отказ, ден втори.
Добро утро, денес исто како и секогаш дојдов 10 минути пред почеток на работното време, иако преслекувањето за работа тука се рачуна во работно време, сепак - од принцип.
Само прекршив друг, денес - за разлика од обично, трачарев едно добри 20 минути на почеток од работно време.
И види галиба наместо работата која е предвидена со брзање да ја завршам за саат време, а ја завршував јас без брзање за истото тоа саат време *(зини да ти кажам како), денес ја завршив за 40 минути.
А тоа, пак, знаете како? Епа нормално дека не знаете.
Со само неколку месеци тука процесот на работа цел научен, ниту еднаш згрешено притоа во работата и секако увидување на слабости и маани кои ако ги твикнеш малку преминуваат во предности, па имаш екстра време за куропецање.
Зошто тоа не го правев досега? Пааааа, не сум рибар да пецам, а и не ќиснам секој ден надвор со 10 кафиња и 20 цигари, тоа го сметам за морална деградација на личноста и крајна слабост кога во 8 саати не можеш да се сузбиеш и истрпиш барем со 2-3 цигари и 1-2 кафиња. Дури и тоа е премногу ама ете.
Исто, не сум будала да „Ви“ покажам како може поефикасно да се работи па после да ми накалемите уште обврски во „слободното време“, па тепаниот тепан - ебаниот ебан да испадни.
Туку, друго ми беше муабетот. Ко ќе трачариш многу ќе научиш.
Шо сте се изнервирале толку вчера кога преку факс „Ве“ известиле за отказот? Па како сум смеел, па толку сте ми дале, па сум ги изневерил Вашите очекувања... па дрн дрн дрн, а галиба никој да ми се јави и да ми го кажи истото на телефон, влице не мора, то посекако „Ви“ е мисловна именка.
Чуму нерви и секирации? Нели „Вие“ сте големите шефови, Вие“ палите, Вие“ гасите, кај шо врвите коќичиња никнуваат, ко ќе прдните на каранфил мириса и обавезно во позадина оди Розо Моја од Ибуш.
Видете, нервите раѓаат стрес, стресот раѓа фрустрации, фрустрациите се храна за егото, повредено его резултира со мразење на цел свет, а кога се мрази цел свет наутро е тешко да го гледаш одразот во огледало, па думајте ја.
Впрочем, исто е како неебитисот ама ниво погоре.
Трета работа, сте се траштале вчера да најдите замена ама пошто сте глупи не „Ви“ успеа тоа од прва и еве денес слушнав ќе сте имале некој „специјален“ состанок за да најдите кој да ме смени.
Чунки немаше кој да ме смени бе шуги? Како тоа сега сте барале замена?
Наместо да си помините со 7 ебани дена некој да ме смени (пошто колегата на соседното одделение се враќаше само после недела дена откако јас заминував, а овај „мојот“ по 2 недели), сега ем „Ви“ зедов одмор 8 дена (колегата ме заменуваше), ем после одмор „Ви“ пукав отказ па таму се уште 14 дена шо првично требаше да ми ги дадете и автоматски вашата неразумност ја плативте ПУТА ТРИ, засега.
Чекам уште отказот да ми стигни на домашна адреса, со печат, со сите салтанати и дополнително „Ви“ пукам боловање, па уште некој ден гратис отсуство ќе „Ви“ дојде.
И зш? Пошто сте глупи? Пошто сакате насила? Е нема со нас на сила. Ние идиме од Балканот, секој од нас со 40-ка во газот поминал или низ некоја војна или низ слична пиздарија, растен на улица, сечен и печен, секој од нас е колку - толку чакал во мозокот (некој повеќе, некој помалку ама од вас дефинитивно пута 2 најмалце), секој од нас има поминато ко животно искуство повеќе отколку што вие некогаш ќе помислите, камо да направите.
Таму каде што вие допрва одите, ние одамна се имаме вратено.
Штом на 40 сме се закренале од матична држава, да почниме некаде од лајца и виљушка, па до обичен работник, па меѓушеф, па раководител, па утре сопствени фирми да отвараме и ние да вработуваме значи ќе да сме ем поспособни од Вас господо, ем имаме поголеми кохонес, мадиња де - пошто и писмени не сте, па освен тоа јазикот ваш не знаете ниеден друг, додека ние стартаме барем со 3-4 различни.
Како и да е, висината ми е 180 - просек и без да го кревам или спуштам видот на таа висина е фиксиран погледот, ако дојде некое дете од 4 години тоа ќе ми стигне, со извинение, до курот. И ќе треба или да гледам одозгора над него или тоа да ме гледа одоздола кон горе со восхит и очекување.
Вие како и да ме перцепирате, јасно нека ви е јас како ве перцепирам, до курот ми сте, за толку и ве ценам, толку и ви давам значение. Само убаво е од време на време вакви моменти да ви се дешаваат за да удрите во тоа празните лејќи и да си речите еј овај Балканеросот ни го зачука сосе мадиња.
На здравје стрижењето.
Со лесно.
Си излегува лагано низ врата, додека двајца лапаат мушички, а Госпожата беше застаната ко да има ускуство во лапање и на нешто друго ама ај да не ја прашвам (рековме веќе шо прај повредено его, така да не би „ризикувал“).
www.youtube.com
